| Lecturas sobre o Trastorno por Déficit de Atención con Hiperactividade |
|
|
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| OFF-TOPIC: Bonecas brancas, bonecas negras e auto-odio |
|
De cando en vez fago un post que non trata sobre TDAH. Gústanme especialmente os temas que teñen que ver con estudios clásicos en psicoloxía e este é un que non coñecía ata hai pouco. E coñecino, pola súa relación cun tema que en Galicia nos resulta tópico: o auto-odio.
Iso que supostamente fai que moitas persoas consideren o galego inferior ao castelán? mesmo cando é a lingua que falan!! Hai quen considera que estas son cousas do pasado, mais ao mellor non o son tanto.
No blog Koroshiya Itchy lin un magnífico post no que establecía unha relación entre o caso do auto-odio no idioma co auto-odio racial, e exemplificábao (na miña opinión de maneira brillante) cos estudios de Kenneth Clark sobre as preferencias dos nenos e nenas hoxe chamados afroamericanos, sobre as bonecas segundo a súa cor (branca ou negra).
Esta é unha replicación recente dos estudios de Clark. (Míraa antes de continuar lendo). Dispón de subtítulos en portugués polo que creo que se entende ben.
Nos estudios orixinais de Clark, que comezaron en 1939 e proseguiron ata os anos 50, aos participantes, facíanselles as seguintes preguntas, sempre nesta orde:
? ?Ensíname a boneca que che gusta máis ou coa que queres xogar?
? ?Ensíname a boneca que é boa?
? ?Ensíname a boneca que parece mala?
? ?Dáme a boneca que é como un neno branco?
? ?Dáme a boneca que é como un neno de cor*?
? ?Dáme a boneca que é como un neno negro*?
? ?Dáme a boneca que é coma ti?
(*Hoxe en día considéranse ofensivas / politicamente incorrectas as expresións coloured (de cor) e Negro (sic) (negro), mais non era así no tempo no que se fixeron estas investigacións.)
Ao igual que vemos no vídeo, a maioría dos participantes preferían a boneca branca, que ademais consideraban ?a boa? (mentres que a negra era ?a mala?). Unha parte importante indicaban, así mesmo, que a boneca ?coma eles/as? era a boneca branca, o cal aínda que resulta paradoxal, é bastante explicable, se se ten en conta que previamente o neno ou nena definiron esta boneca como a que ten todos os valores positivos.
En 2005, Kiri Davis, unha xoven estudante repetiu o experimento como parte dun traballo escolar no que quería comprobar se o auto-odio atopado por Clark nos anos 50 seguía existindo no século XXI. O seu traballo reflectiuno nunha pequena película: ?A girl like me? (Unha rapaza coma min), que tivo unha grande repercusión mediática nos EE.UU. A mesma, recolle impresións de adolescentes afroamericanas sobre si mesmas e a súa raza e, nunha segunda secuencia, amosa fragmentos dunha replicación do experimento de Clark levada a cabo con 21 nenos e nenas. Nesta ocasión o 71% escolleron a boneca branca como a boa.
Aquí podes ver A girl like me. Por desgracia non dei atopado ningunha versión con subtítulos.
|
|
|
|
|
| 1 Comentario(s) |
|
| 1 |
Muy buen resumen de los estudios. Un ejemplo claro d#blgtk08#e "profecía autocumplida".
Un saludo |
|
|
Comentario por yo (21-05-2010 13:47) |
|
|
| Anímate! Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
