Deixamos aquí unha pequena indicación a ter en conta para usar correctamente os pronomes átonos evitando os "pronomicidios":
Os pronomes átonos colócanse normalmente despois do verbo e unidos a el: (dígocho), pero hai ocasións en que se debe colocar o pronome antes do verbo.
CASOS EN QUE O PRONOME ÁTONO VAI ANTES DO VERBO:
1- Cando vai nunha oración negativa ou desiderativa:
( non te quero, oxalá cho dixesen hoxe!)
2- Cando vai nunha subordinada: (dixo que te amaba).
3- Cando vai nunha interrogativa parcial ( cun pronome interrogativo) ou tras un exclamativo:
Quen che preguntou iso?
Como me alegro da túa boa nota!
4-Cando a oración comeza por algúns indefinidos (alguén, algo, todos...) e adverbios ( só, case, tamén, xa, sempre, aínda, seica, ben, mal...): (alguén mo dixo, seica me falara).
Cousa que non ocorre con adverbios como os de tempo e lugar: Mañá achégome alí.
OS PRONOMES ÁTONOS en galego teñen unha certa dificultade, especialmente para os que falan máis castelán que galego ou para os neofalantes. Imos logo darlle un repaso a colocación correcta destes pronomes neste curso, xa que o ano pasado xa os vimos.
Sarmiento dicía que non había mellor cousa para aprender vocabulario que apalpar, tocar, cheirar ou ulir, gustar...e tamén escoitar aos que saben e nos falan, que debíamos usar os sentidos para coñecer mellor o léxico. Con esa filosofía imos ir á praza de abastos e sen pasarse, pois non imos sobar os peixes, imos velos (ou se cadra deberíamos dicir miralos?) coa intención de recoñecelos cos seus nomes e para iso temos que escoirtar e recoller os sons da praza da boca dos que saben.
Trátase de dominar un campo semántico dos alimentos do mar de Marín, achegándonos á vez as palabras propias ou de uso máis local que igual non atopamos nos dicionarios, porque un alcrique tamén é un patagullo, ou o peixe sapo é unha rabada. A lonxa de Marín e a praza manteñen unha riqueza singular no vocabulario de peixes e mariscos á que pretendemos achegarnos para coñecermos a riqueza léxica que temos e que de paso concienciarnos de que non a debemos perder.
VALE MÁIS UNHA IMAXE QUE MIL PALABRAS?
Non! As palabras son necesarias para coñecer realmente as cousas. Se non podemos asociar unha imaxe a unha palabra non estamos realizando o proceso de recoñecemento completo da realidade, da natureza.
Ollo! Neste traballo vai ser vital identificar cada nome cunha imaxe. Logo pode ser moi útil a fotografía. Se imos facer fotos temos que pedir permiso explicando por que queremos fotagrafar os peixes.Non esquezamos que na praza de abastos están traballando e non podemos interferir nin molestar.
GRAVACIÓNS DOS SONS: Esta cuestión é vital para saber como soan eses nomes, e tamén como van ecoar os sons da praza no propio traballo que AUDIO E VISUAL.
UN CESTO DA COMPRA MOI RICO!
O obxectivo deste traballo é recollermos e recoñecer 100 palabras galegas na nosa Praza de Abastos entre peixes e mariscos seguro que chegamos ás 50 ou 75 palabras entre as que atoparemos ollóns ou o seu sinónimo habitual rapantes vai ser raro que escoitemos a palabra meiga máis propia doutras zonas de Galicia para denominar a este peixe. Podemos oir praiol que vén sendo un escacho grande ou rinchas que tamén poden ter outros nomes como... Discutiremos sobre o termo langostino e se o nome de "cigala" é galego ou non, se cadra pasa igual que coa palabra "pulpo" que en galego é polbo.
Na Praza hai tamén carnes e verduras, non si? A estas podémoslles facer un oco no noso traballo, por aquilo de complementar.
Boa compra, meus!!
Nota: Aqueles alumnos/as que teñen contacto persoal con pescantinas ou peixeiras e/ou outros dos oficios que están presentes na Praza, poderían incluír no traballo de recolleita unha entrevista "in situ" (un vídeo, por exemplo).
