A partir deste santo día de Nadal do ano 2006 este vai ser o Furancho Oficial da xa célebre axencia de viaxes perralleiros Cabañas & Catoira Travels. Este e-zulo está especialmente deseñado para todos aqueles infelices ós que xa non lles carbura ben o 4 Latas, que xa están cansos de viaxar con AirZambia ou que levan toda a vida facendo auto-stop en carromato. Chegamos a un punto onde a xente moderna quere viaxes modernas, opinións modernas e visións modernas. Pois ben, para estes últimos non é esta páxina. Estes deben ir á páxina da COPE. Neste "fotolog" haberá fotos das nosas viaxes, comentando diferentes aspectos e anécdotas vividas. Recomendaremos lugares e esperamos que todo o mundo o pase ben e teña ganas de repetir a visita.
Acabo de ler a novela "A arte de trobar" de Santiago Lopo. Editouse e levou premios importantes hai varios anos, oíra falar moi ben dela, pero non foi a súa quenda ata agora. Pero valeu a pena a espera, paseino moi ben léndoa.
A historia é ben simple. Un grupo de artistas que canta, toca e representa obras de teatro no século XIII, atópase de xira pola zona do Camiño de Santiago entre Xaca e Burgos. Alí coñecen a algún personaxe interesante, e todo isto cando Fernando III casa en segundas nupcias en Burgos cunha princesa do norte de Francia.
Simultáneamente, na Occitania está tendo lugar unha grande represión contra os cátaros, que son máis humildes e ascetas que a Igrexa romana, e a Inqusición está intentando acabar con eles. E para iso, nobres e militares do norte de Francia tomaron o poder na zona, e iso causa moitas tensións.
Estas dúas historias mestúranse porque un dos personaxes que se incorpora ao grupo de artistas é a filla duns nobres occitanos, que está fuxindo daquela represión, pero que está sendo perseguida porque supostamente levouse un exemplar dun importante códex con coñecementos alquímicos ou esotéricos, que alguén quere recuperar.
A novela é moi áxil, con capítulos ben curtos, que mesturan as dúas historias, así que se le con moito agrado e en poucas horas.
Unha das características máis salientables é que algúns dos protagonistas máis importantes son mulleres, incluso algúns bastante imprevisibles. Por exemplo, o mercenario que é contratado para localizar á nobre fuxida que se atopa polo Camiño de Santiago é unha muller, pero non se descubre ata o final (para min foi unha sorpresa). Supoño que todas as veces que se mencionou na novela antes diso se utiliza un xénero neutro, pero obviamente, todos tiñamos na cabeza que era un home.
Outra curiosidade é que a maioría dos artistas son galegos, e exprésanse en galego (algo relativamente normal na época), e a nobre fuxida fala en occitano, que tamén era unha lingua de prestixio na época, pero que comezou a ser perseguida, igual que a relixión cátara que abundaba na Occitania. Hai algunha referencia curiosa a que o futuro do galego e do occitano están amenazados porque chegan novos imperios que van intentar acabar con eles, e os xograres galegos non dan crédito.
