Estaría ben que buscarades quen é o autor a quen representa este cadro barroco. Hai outro dun pintor posterior co mesmo tema e seguro máis coñecido. Trátase de Goya e o seu famoso
"Saturno devorando aos seus fillos".
Esta historia remóntanos á Teogonía de Hesíodo (autor do século VII a. C.) o libro que mellor nos narra a Cosmogonía, é dicir, a creación do Cosmos( universo ou natureza ordenada). Efectivamente os gregos antigos pensaban que a función dos deuses era a de ordear a natureza caótica nun principio. Ovidio, un poeta romano do século I, nas súas Metamorfoses dicíao así:
Ante mare et terras et, quod tegit omnia, caelum
unus erat toto naturae uultus in orbe,
quem dixere Chaos, rudis indigestaque moles...
"Antes do mar e das terras e do ceo que todo o cobre, a natureza tiña un só aspecto en toda a súa extensión, ao cal chamaron Caos, unha mole confusa e revolta..."
O propio Ovidio tras narrar a Titanomaquía, a guerra entre os Titáns e os Olímpicos, di sobre Saturno:
Postquam Saturno tenebrosa in Tartara misso
sub Iove mundus erat...
Unha vez enviado Saturno(Cronos) ao tebroso Tártaro, o mundos estab baixo o poder de Xúpiter(Zeus na súa denominación grega).
