O ano adicado a Carvalho Calero principia con azos e fértil debate. Algo osmabamos.
É noticia que un deputado galego estea a empregar a fórmula ?obrigado? no parlamento do Estado, e mais que o presidente do goberno (naquela altura aínda en funcións) optase por reproducir a mesma fórmula para lle expresar o agradecemento polo apoio prestado.
Hoxe non imos valorarmos as restricións e a desconsideración que o devandito foro gasta coas ?outras? linguas do Estado, tan só analizar o rebumbio que ?parece ser- axitou as redes sociais por conta dun lexítimo ?obrigado?.
Se un parlamentario castelanfalante tivese empregado termos como ahorita, regio ou padrísimo, nada tería sucedido, e hoxe ninguén estaría a falar de confusións idiomáticas nin apurándose a realizar buscas nos dicionarios electrónicos.
Alguén consideraría vulneración o feito de introducir termos tirados das múltiples variantes do castelán de América? Pois do mesmo xeito, nada sucede porque un galego empregue expresións propias da variante falada alén Miño, nin por que a un galego se lle mostre agradecemento co sintagma convencional adoitado en Portugal.
Alguén debería explicar nas redes sociais o que é un diasistema lingüístico (aquí fixémolo non hai moitos días), e ao mesmo tempo, divulgar ?desde o punto de vista científico- que o idioma que hoxe denominamos portugués a nivel mundial, naceu no territorio que hoxe chamamos Galiza, xa que logo, portugués e galego constitúen pólas dun tronco común.
Aquén Miño podemos dicir ?e dicimos- obrigado, moito ben, con licenza? E non estamos a contaminar a nosa variante lingüística senón a estimular a circulación ?sanguínea? dun corpus idiomático común.
Do mesmo xeito, no territorio inserido entre o Miño e o Douro a pronuncia resulta máis próxima á nosa fala ca a dos lisboetas, por exemplo, e a terminación ?çao non se percibe dun xeito tan nidio coma no centro e o sur de Portugal, non en van, o resto dos portugueses chaman galegos aos do norte.
Na Casa de América de Madrid (institución á que tamén fixemos alusión non hai moito) está a celebrar un ciclo denominado ?Acá es aquí?. O xogo de palabras, a chiscadela léxica e o irmandamento buscado co castelanfalante americano son evidentes. Paréceme que non serían precisos máis datos para argumentar a natureza dun ?obrigado? en boca galega ou cara a un galego, mais ben sabemos que no fondo a porfía reborda o eido da semántica.
Onte, desde a tribuna de oradores, un deputado barakaldarra proclamou ?Galiza ceibe? pronunciándoo á catalá; definitivamente, a galaicofonía gaña adeptos e racha fronteiras.

Imaxe: Obra artística de Igor Lugris