Coñeciámolo como autor de obras de teatro para todos aqueles grupos amadores que contaron ou contan coas súas achegas ao libreto, ao elenco ou á dirección. Mais, o 12 de decembro de 2015, Pepe Peinó estreouse ante o público como novelista con Escombros, moitos escombros.
Foi na Finca Galea, no Castrodouro, ao luscofusco dos ríos e as barcas custodias, nun espazo etnofluvial onde noutro tempo -aínda próximo-, Neira Vilas e Manuel María descubrían O Valadouro íntimo dos muíños e os batáns, con cantarela de trécolas.
Tiven a honra de ser convocado por Pepe como mantedor do evento, e de compartir tribuna con el para a presentación en sociedade deste texto recén publicado mais non recén escrito. Velaquí unha obra concibida para a reflexión e a constatación dunha vixencia letal, o atavismo da guerra como catarse colectiva.
Si, un conflito bélico actúa como eixo vertebrador da novela, mais non é o único, pois que a infancia actúa no texto como contrapeso, xurdindo a xeito de agocho para unha realidade fera que non cesa de invocar os anos da nenez como antídoto, máis que da morte, do medo á morte.
Non é o autor desta novela o mesmo Peinó das comedias teatrais representadas por Raiolas, A Maseira, Trípode ou O Centiño; non. Aquí xorde o escritor transcendental e nostálxico, cunha voz narradora altamente poética.
Neste texto emerxe o debuxante de imaxes mentais, o hábil trazador das descricións de vivencias infantís que, redactadas cunha mestría soberbia, logran imbuír o lector na recreación que deseñan.
Aquelas comedias hilarantes e enxeñadas á medida duns actores fronteirizos no teatro clown, cederon o paso a unha narración dura, tensa, profunda, atafegante por veces grazas á voz dos desertores da tolemia, uns personaxes aveciñados na anguria e conducidos polo autor cara á incerteza baixo a anestesia da infancia evocada. Fragmentos estes, aos que un lectorado afeito lles ventará a orixe autobiográfica. É neses lances onde este novelista novel se enseñora do texto para capturar a atención do lector.
Curtido en galas, espectáculos e conmemoracións de toda caste, Pepe artellou unha auténtica festa de inauguración para a miríade de amigos que asistiu ao nacemento da súa primeira novela.
Gozamos dunha presentación nada convencional, con música, canto, humor, petiscos e intervencións varias ou mesmo espontáneas. Estamos a falar, en realidade, dun acto festivo; un festexo co que celebramos o afloramento dun novelista chegado desde a dramaturxia seareira.
Escombros, moitos escombros foi editada polo selo galego Finis Terrae Ediciones, e presumo que a devandita casa terá que ir aprestando deseguida a segunda edición. A calidade do texto e a sona dun dinamizador cultural do talle de Pepe Peinó, xogan a prol da repercusión da obra. Non será precisa máis publicidade.
Libro recomendábel, moi recomendábel.