Avante Galiza!
'Estamos fartos de saber que o povo galego fala un idioma de seu, fillo do latim, irmao do Castellano e pai do Portugués. Idioma apto e axeitado para ser veículo dunha cultura moderna, e co que ainda podemos comunicar-nos com mais de sesenta millóns de almas (...) O Galego é un idioma extenso e útil porque -con pequenas variantes- fala-se no Brasil, en Portugal e nas colónias portuguesas'.

(Castelão - Sempre em Galiza)



Esta web apoia á iniciativa dun dominio galego propio (.gal) en Internet





 SECÇONS
 FOTOGRAFÍAS
 Também ando por:
 PESQUISAR NO BLOGUE
 PESQUISAR EM BLOGUES GALEGOS
 ARQUIVO
 ANTERIORES
 Artigos destacados

Língua, toponímia e soberania

É um tema recorrente na presença institucional espanhola no nosso país durante o último século e meio: monarquias, repúblicas, democracias, ditaduras e ditabrandas tenhem coincidido na espanholizaçom dos nossos nomes de lugar. E, no entanto, apesar do que podam imaginar os organismos em causa, com essa atitude só continuam a evidenciar a existência de umha naçom chamada Galiza, pois, se já fôssemos considerados espanhóis ?homologados?, que falta haviam de ter de nos desfigurar a identidade?

Nestes últimos dias, trascendeu a utilizaçom sistemática pola Guarda Civil da nossa toponímia barbarizada no seu web: "Puertomarín", "Puentenuevo", "Vivero", "Seoane del Caurel"... como com Franco.

Também o Ministério espanhol do Fomento continua a utilizar, como com Franco, formas toponímicas do tipo de "Otero del Rey" ou "Piedrafita del Cebrero", perante a desesperaçom, a bem da verdade, dos deputados do BNG em Madrid, que umha vez e outra vez venhem reclamando, há anos, respeito para os topónimos galegos.

A conclusom parece clara: por mais que em Madrid queiram vender-nos a sua "compreensom" e mesmo falem da "vontade integradora" dessa "rica diversidade" na "Espanha plural" que guia o actual regime constitucional, som incapazes de ocultar a verdadeira natureza do seu projecto nacional. Ao mesmo tempo, por mais que o BNG lhes reclame respeito para o nosso "facto diferencial", as instituiçons espanholas voltam logo a actuar consoante o seu instinto mais primário: a nossa definitiva assimilaçom é hoje, como sempre, o seu objectivo.

Seria bom que compreendêssemos essa elementar verdade na hora de marcarmos as nossas aspiraçons colectivas, como povo, em relaçom a Espanha. Por exemplo, se assumíssemos que nunca vamos obter reconhecimento para os nossos direitos nacionais num quadro estatal cujo único sentido é a negaçom desses direitos, deixaríamos de perder o tempo e as energias reclamando a galeguizaçom da Direcçom Geral da Guarda Civil, ou entom situaríamos determinadas reivindicaçons tácticas no contexto da única aposta estratégica possível para viabilizar o nosso projecto nacional: a aposta independentista.

Afirmando, da mesma forma, a territorialidade como base da luita polos nossos direitos lingüísticos, exigiremos que aqui sim, na Galiza, qualquer instituiçom, nacional ou estrangeira, respeite e utilize o nosso idioma de maneira preferente, se nom exclusiva, e até poderemos praticar, com toda a legitimidade, formas de insubmissom colectiva tendentes a garantir avanços nesse caminho.

Deixando de situar, em definitivo, as nossas aspiraçons políticas em Madrid, onde nunca umha força galega passará de representar umha pequena minoria frente à esmagadora aritmética parlamentar espanhola, relativizaremos a maneira como nos chamem, dedicando de preferência os nossos preciosos esforços colectivos ao exercício efectivo da nacionalidade galega nos campos de actuaçom social em que cada galega ou galego consciente hoje tem presença.


Um artigo de Maurício Castro.
Comentários (2) - Secçom: Língua - Publicado o 26-04-2008 14:48
# Ligaçom permanente a este artigo
Viva a Revolução!!!
O golpe de estado militar do dia 25 de Abril de 1974 derrubou, num só dia, o regime político que vigorava em Portugal desde 1926, sem grande resistência das forças leais ao governo, que cederam perante a revolta das forças armadas. Este levantamento é conhecido por 25 de Abril ou Revolução dos Cravos. O levantamento foi conduzido pelos oficiais intermédios da hierarquia militar (o MFA), na sua maior parte capitães que tinham participado na Guerra Colonial. Considera-se, em termos gerais, que esta revolução trouxe a liberdade ao povo português (denominando-se "Dia da Liberdade" o feriado instituído em Portugal para comemorar a revolução).

Grândola Vila Morena


SEMPRE!!
Comentários (0) - Secçom: Festas - Publicado o 25-04-2008 00:03
# Ligaçom permanente a este artigo
Traz outro amigo também
Horas prévias à Revolução... 25 Sempre!!!
Comentários (0) - Secçom: Música - Publicado o 24-04-2008 22:14
# Ligaçom permanente a este artigo
As mentiras oficiais
Aqui sigo eu no meu blogue... emperrenchado nesta luita contra as mentiras oficiais, essas que som assumidas por toda a sociedade sem reparar sequera nos porquês.

Internet é actualmente o melhor aliado da contra-des-informaçom, e de quando em vez navegando um topa-se com mui bons artigos, críticas ou vídeos contra as mentiras oficiais. Umha dessas mentiras oficiais no Reino de Espanha é que só neste reino há movimentos independentistas, outra é que em Europa nom apareceu nenhum novo Estado por mor da independência dumha naçom aldraxada... eis aqui um grande vídeo, tremendamente simple, mas que reflicte perfeitamente que essas duas 'grandes verdades' nom som mais que umhas das muitas mentiras oficiais que pretendem que creiamos:

Comentários (0) - Secçom: Denúncia - Publicado o 24-04-2008 17:16
# Ligaçom permanente a este artigo
Será todo feísmo?
Fálase moito, ultimamente, do feísmo. Obviamente, o ladrillo á vista, ou o recebo, non son agradábeis. Empeñarse en tapar a pedra para que se vexa máis bonito é síntoma de complexo de inferioridade, de autoodio. Faise iso cando un ten unha visión apoucada do tradicional e se considera que o urbano (ou sexa, o cemento) é mellor.

Mais o mal gusto non só o vemos nas aldeas. Outrosí nas vilas puidemos contemplar ao longo dos anos como fomos derrubando os nosos principais sinais de identidade. Ademais, en ocasións ata abrimos rúas sen saída, sen coidar as alturas, sen coordinar cores ou volumes. Cada quen foi facendo o que lle petou. Claro: como era seu o solar!

A suplantación de valores experimentada co proceso de urbanización da poboación foi caótica, lenta e por momentos agónica. É certo que se foi acentuando desde os anos 80. Mais non por iso deixa de aparentar un cambio lento, por momentos imperceptíbel e, xa que logo, difícil de expoñer e de tomar conciencia (socialmente) do mesmo.

Non é esta a primeira época de crise na nosa historia. Noutras ocasións temos experimentado momentos de confusión, de choque co novo, que deron froitos que hoxe en día consideramos achegas arquitectónicas de primeira magnitude na nosa cultura. Acaso nos é tan doado esquecer que a fachada do Obradoiro agocha o Pórtico da Gloria? Ou que a Torre dos Moreno sitúase xusto enriba do que foi a vella Torre de Ribadeo?

Porén, hai unha fundamental diferenza entre estes e outros exemplos similares, e facer casas mal rematadas, co cemento á vista ou no seu caso sen maior preocupación pola adaptación ao contorno: un modelo é substituído por outro. Na actualidade, parece que non acaba de callar un referente no que poidamos albiscar certos criterios, algo de orde. Non se trata de conservar o vello porque si. Non todo o que foi construído en pedra ten valor en si mesmo. Cada época ten achegas para o futuro e cousas que non van máis alá da súa supervivencia física sen coidado algún. Mais isto non implica defensa da destrución de todo o legado arquitectónico do país. O problema non pasa porque un modelo substitúa a outro e poida haber ?damnificados? nese proceso de crise e suplantación. Radica máis ben en que semella primar o caos, a improvisación, o minifundismo estético: ?no meu solar fago o que me peta!?.

A casa tradicional galega tiña unha lóxica esmagadora. A súa sinxeleza, e ao mesmo tempo, fortaleza, eran totais. Nela, todo respondía a unha dinámica de subsistencia. Cando a ?riqueza? da sociedade (aparentemente) opulenta se presentou ás nosas portas, embebémonos dunha mal entendida ?modernidade? e rachamos co noso pasado, co noso contorno e con nós mesmos. Que demo pinta un tellado suízo (pensado para que a neve escorra e non se amontoe sobre el) na beiramar mariñana ou bergantiñana? Ademais, trátase de modelos de casa foráneos que foron construídos por xentes de aquí que non coñecían esas técnicas construtivas nin os modelos que as sustentaban. E iso acaba notándose no resultado final.

Estreitamente vinculado a este proceso de suplantación acrítica de valores está o autoodio, o rexeitamento do propio. Por moi húmida que fora unha casa de pedra, moito máis o vai ser una de ladrillo sen cámara (e mesmo ás veces sen recebar). Probabelmente os vellos edificios consistoriais do XIX non foran o exemplo do funcionalismo que require un edificio público destinado a oficinas; mais tampouco as ultramodernísimas formas cubistas dalgunha casa do concello lograron tal funcionalidade ata que foron integralmente reformadas.

De toda situación de crise xorde algo novo. Ata aquí chegamos. Se tiveramos feito mellor as cousas outro galo cantaría (como noutros lugares). Mais tampouco podemos caer no desleixo. Se Londres superou a súa contaminación decimonónica, se nas cuncas mineiras asturianas o salmón volve sucar os seus ríos, nós tamén habemos poder. Tan só temos que asumilo como unha obriga de todos, como unha cuestión política.


Um artigo de Farruco Graña.
Comentários (0) - Secçom: Denúncia - Publicado o 24-04-2008 17:02
# Ligaçom permanente a este artigo
© by Abertal
"Se aínda somos galegos é por obra e gracia do idioma"
(Castelao)


Apoiamos a Candidatura do Patrimonio Inmaterial Galego-Portugués


Creative Commons License
Esta obra está licenciada sob uma Licença Creative Commons.



Warning: Unknown: Your script possibly relies on a session side-effect which existed until PHP 4.2.3. Please be advised that the session extension does not consider global variables as a source of data, unless register_globals is enabled. You can disable this functionality and this warning by setting session.bug_compat_42 or session.bug_compat_warn to off, respectively in Unknown on line 0