| Lembranza dos alumnos de Carballo da promoción dos anos 60. |
|
|
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| LISTA DE ALUMNOS DO COLEXIO - CURSO 1966-67 |
|
Colexio Leus. Curso 1966-67. Alumnado de 4º.
Os do final da relación non estaban nese curso pero coincidiron coa promoción nalgún momento.
  |
|
|
|
|
| FOTOS CEA 9 DE AGOSTO DE 2005 |
|
Aquí podemos ver fotos da cea que tivo lugar o 9 de Agosto do 2005 no restaurante Rincón de Elias de Carballo.
Nesta primeira foto podemos atopar a dereita da foto Perito, Ares, Armán, Baños e Díaz. Pola esquerda Paco e Argimiro.
Nesta foto temos a esquerda a Argemiro, Cameán e Trillo.
 |
|
|
|
|
| CEA DO 9 DE AGOSTO DE 2005 - RINCÓN DE ELIAS |
|
Cea no Rincón de Elias do 9 de agosto do 2005
 |
|
|
|
|
| PROMOCIÓN DE BACHILERATO DE CUARTO |
|
A promoción do bachiller elemental de cuarto, da convocatoria de xuño. |
|
|
|
|
| A VIDA NA ESCOLA, UNHA MOREA DE ANÉCDOTAS |
|
 A vida escolar está chea de anécdotas, de fábulas abraiantes que inclúen dores de barriga inventados ou enfermidades de familiares, próximos ou afastados, tanto ten, o caso é non asistir a clase ou salvarse dun exame. Trolas que pais e profesores pasaban ás veces por alto, mesmo facéndose cómplices das mesmas, e que case sempre eran motivo de castigo.
Pero a vida no colexio ten unhas regras propias nas que se inclúen os ?pactos de silencio? que van, desde non delatar a un compañeiro nalgunha falcatruada, ata silenciar o nome daqueles que copian ou a aqueles que desenvolven a marabillosa arte de ?elaboración de chuletas? insertadas en multitude de artiluxios ou ben ?gravadas, tatuadas? na pel daquel que copia. Poderíanse facer verdadeiros tratados sobre especialistas na escritura de ?miniaturas?, ben seguro que entre algún de vós houbo, nalgún tempo, un experto en microcaligrafía.
A escola tamén axuda a desenvolver o espírito de sobrevivencia e agora toca falar da arte do plaxio. Si, os boletíns de notas esborranchados ?porque caeu unha pinga de auga e non se ve ben pero aquí pon un suficiente de verdade, pai, que aquí non pon suspenso?, os duplicados de boletíns? Profesionais que salvaban a máis dun compañeiro dunha boa bronca na casa por causa dun suspenso.
Pero tamén o colexio está cheo rachóns, cansecuencia de caídas que salvaban as nais con zurcidos e xa, con moita sorte, con cobadeiras e xeonlleiras. De roupa herdada. De trencas tres tallas máis, ?para as medras?, porque a roupa tiña que durar, que non é como agora. De recursos de alta costura que deixarían a máis dun deseñador coa boca aberta. Estou a falar do estilo ?inverse?, darlle a volta. Que o colo da camisa estaba gastado? Non pasaba nada! Coa técnica ?darlle a volta? ou ?do revés? estaba todo solucionado.
Recordos de pelexas, de primeiros amores, de cambadelas, de máis dalgún dente roto? as vivencias na escola están cheas de experiencias personais, de complicidades entre compañeiros e tamén de lembranzas, de bos e de malos momentos e aí tamén entra a figura do docente. Permitide que aquí tome prestado unha cita do libro Mal de escola, de Daniel Pennac (Casablanca, 1944), un dos escritores franceses de máis sona, unha novela na que relata historias da escola e da educación dende o punto de vista dos malos alumnos.
?Abonda cun profesor ?un só- para salvarnos de nós mesmos e facer que esquezamos os demáis? Aquel profesor era un señor maior que nos dedicaba os últimos anos da súa vida. Un señor maior? que, polo visto vira en min un narrador? Cruceime con outros tres xenios? un profesor de Matemáticas? unha asombrosa profesora de Historia? e un profesor de Filosofía. Entre os catro, aqueles mestres salváronme de min mesmo?
Só queda dicir que, en Carballo, cando remataba a escola comezaba a festa, o San Xoán. Aí, por un tempo os ?males de escola? esquecíanse.
Ninguén pode explicar mellor que Alfredo Brañas Menéndez no seu poema ?¡Lembranzas!? a ledicia de ese momento
? ¿Quen pode esquencer de vello
Os seus tempos de rapás?
¿Quen pode esquencer a noite,
A noitiña de San Xuán?
Artigo escrito por Bea Fraga
|
|
|
|
|
| HISTORIA DA VIDA CARBALLESA |
|
Nas páxinas do xornal ¨ O Eco de Bergantiños?, xornal fundado e editado polo seu propietario D. Gervasio Varela en 1909 publicouse a historia retrospectiva da vila carballesa . O seu cronista foi D. Ramón Varela , alcalde de Carballo. Comezou a escribir unha crónica a partir do número 10 e sempre na páxina número 5 . O coñecese quén foi o seu autor grazas a outro xornal que naceu no 1920 e nomeabase ? El lunes ? .
Dí así : O primeiro dato é que ata o ano 1836 non existía este pobo . Só existía a parroquia de San Xoán de Carballo formada polos lugares chamados BARREIRA , BREA , CERNIDE , GRELA , LAGOA , LOUREIROS , MONTE , OUTEIRO , é QUINTÁNS.A BREA era un dos máis antigos de Carballo,xunto con Cernide e á Lagoa. a súa toponimia podia ser VEREDA,xa que un antigo camiño que viña da Coruña ata Finisterre o a Santiago pasando por Verdillo e a Brea e Ponte Rosende,chamado CAMIÑO REAL. Estos camiños reales eran antigamente os camiños do rey,por donde non pagaban impostos ao pasar.
Ainda que no que hoxe é vila non existían mais que os Baños Vellos cuns ranchos pra dar albergue no vran a bañistas , chamados Hospitalillos. Onde se atopa a ponte da Lagoa , construido no ano 1876 , existía outro derruido coa ocasiòn dunha grande riada que aconteceu no ano 1874 . As casas que había no 1876, aparte dos ranchos destinados ós bañistas, eran a Goubea -onde reside é ten a sua fonda e comercio don Guillermo Castro- outra , a existente ainda frente a plaza da Libertade. Estas dúas estaban xunto ás que habitaba Dª Rosa Castro Mato é Don Constantino Gundín e Dª Josefa Sanz , na rua do Hórreo. Outra onde rematou de construir a súa o Sr Rego , e outras na parte alta do mercado, pola traseira e polo vento Este da que na plaza da Libertade habita Dª Vicenta Astray. Nunha desas habitaba e tiña a sua labranza D. Xosé García Cancela . Se xuntamos todas esas casas mais as construidas ao amparo do movemento que xenerou o Xuzgado de primeira instancia e despois o concello foron as que deron nome a esta vila. Antes deste movemento os veciños eran considerados como da Lagoa .
O Concello formouse e fixose público nun edicto inserto no Boletín Oficial do 17 de septembre do 1836 . O primeiro xuiz foí D. Jose Vázquez de Parga, que no 1838 acudiu o campo da feira de Verdillo mandando un número considerable de Nacionais para abatir a unha partida de facciosos que por alí merodeaba. Desta trifulca resultaron fracasados os nosos paisanos e apresado o Sr Vázquez de Parga ,que os rebeldes conduxerono ó monte de Arzúa , onde o matarón con escarnio .
Volvendo ao primeiro aserto concluimos que este pobo formouse dende o momento en que se constituiu o Xuzgado de primeira instancia e estableceuse o Concello na data do 4 de setembro do ano 1836 .No ano 1777 Carballo da Arriba o xerme do municipio estaba xa diferenciado,a carretera AC-552 ata o ano 1875 non aparecería feita en tramos.
 |
|
|
|
|
| MENCIÓN DE PROFESORES |
|
De cumprida obriga é facer menciòn dalguns dos profesores que más calaron en nos, a pesar de que non todos nos derón clase. Por exemplo o de Dosinda Cerqueiro que dou clase cando o colexio Leus escomenzou na Gran Via (na casa do Candado) . Mais tarde estableceuse pola sua conta dando clases na sua casa ubicada na c/ sol nº 14 ,por onde pasaron a maioria dos carballeses de distintas xeneracións .
Máis tarde o colexio Leus pasou a c/ Vazquez de Parga onde hoxe está ubicado o estanco Varela hasta o derradeiro e definitivo na c/ Alvarez de Sotomaior (na foto).
Os profesores eran Manolo Garcia o Zafurro ( na foto), Jesús Carracedo (na foto) Viki, Emilio é Elias de Baio. Estes dous últimos xefes de estudios do Internado . Non debemos de deixar no tinteiro o Director do colexio e profesor de matematicas e pólitica Manuel Pallas; ademáis dos profesores de relixión os curas Jaime, Hector Tato (xa falecido), Jesús (cura de Cances)o que gardaba a lista nosa que nos foi de moita axuda. Por último, Xose Antonio Garcia e algúns outros que non me veñen agora a memoria.
Nesta etapa de cambio xa xurdiron uns dos mestres mais emblemáticos como foron a señorita Visi é o señor Regueira que máis tarde pasarían a ser profesores da nosa promoción. A estes dous, hai que agregar mestres como Estrella , as do Curial , Isabel ,Delmira. Xa máis tarde no bacherelato a señorita Kati , Marina , Pilar, Javier da farmacia.
Outro dos colexios que impartia clases de estudios técnicos,comerciais e bancarios era a Academia ES.TE.CO (estudios tecnicos comerciales ), coa que tiñamos unha gran rivalidade no deporte ,reflexado nos partidos de futbol que se celebraban anualmente .
Neste artigo de La Voz de Galicia adicado a Carracedo pode verse máis información sobre este profesor.
|
|
|
|
|
| PRESENTACIÓN PROMOCIÓN DE 1963 |
|
Todo surxiu cando nos atopabamos Viña, Carballido e sobre todo Pacoret. Cavilouse o de celebrar unha xuntanza para recordar os inicios da promoción do bacherelato do ano 1963 que estudio no Colexio Leus de Carballo. Puxéronse en contacto con algùns compañeiros que tiñan localizados, o parecerlles bén e coa sùa colaboración dispuxemosnos a rastrear outros teléfonos de contacto. Como non tiñamos datos de archivo do colexio xa desaparecido, por medio dunha lista que gardaba Don Xesus, o cura de Cances, cando nos daba clase de relixiòn puidose localizar a maioria por medio de cartas e do telèfono.
O final celebróuse a primeira reunión de compañeros da promoción de bacherelato dos años sesenta no antigo restaurante Bergantiños xa desaparecido no ano 1995. A mesma asistimos 22 compañeiros, que despois de pasear polo xardìn e visitar algùns bares, rematamos cunha cea . Por outra banda, celebrouse a segunda reunión o 9 de agosto do ano 2005 no restaurante Rincon de Elias tamèn xa desaparecido; esta vez coa asistencia de 22 compañeros de estudios. A última celebrouse o 22 de agosto do 2015 no Restaurante Ofelia ca asistencia de 24 alumnos. Algùns xa non os coñeciamos debido o tanto tempo sen vernos e lembrabalos polas anécdotas que che contaban os compañeiros.
Agora decidimos dar o paso de tratar de reunir o maior número de amigos para recordar aqueles tempos de adolescentes .
Desta lista, temos constancia do pasamento de entrañables amigos como JOSE ANTONIO TORRES RECAREY (CHAVITA),JOSE RAMON PEDREIRA BARROS, ANTONIO ALONSO BALLESTER, MANUEL RODRIGUEZ VICENTE,JOSE VARELA BECERRA Y REMIGIO VARELA BECERRA . Un recordo pra todos eles.
|
|
|
|
|
| BERGANTIÑOS, UN SEÑORIO CON SEDE EN CADÍZ, |
|
Bergantiños, un señorio con sede en Cádiz . A parroquia de San Xoan de Carballo era do señorio particular de Antonio Pardo y Gago,marqués de San Xoan de Carballo, residente en Cádiz. No administrativo pertencia á antiga provincia da Coruña é no eclesiástico ao arciprestádego de Bergantiños, arcebispado de Santiago de Compostela.
Por unha banda, as anotacións contidas no catastro do Marqués da Ensenada (1752), o territorio da actual capital do municipio comprendia do este a oeste a décima parte dunha legua,do norte ao sur o mesmo, de circunferencia, media legua é para andala era mester unha hora.
Había uns 5.687 ferrados en sembradura,que se repartian deste xeito : 32 ferrados de hortas;1.870 de sembradura, 30 de cortiñas, 48 de prados de regadío e secano, 30 de prados de particulares, 128 de carballeira, 3.150 de montes, 9 dun prado do rei. Por último, uns 500 ferrados contiñan as casas cos seus salidos, os camiños, sendeiros e ribazos.
Os principales froitos da terra eran o trigo, centeno, millo e o liño . O valor destes froitos eran :o ferrado de horta , 34 reais ;o de prado , 27 reais; o de prado, 2 carros de leña; trigo, 6 reais; centeno, 3 reais; millo, 4 reais; un carneiro, 12 reales; unha galiña, 2 reais; unha libra de cera , 4 reales e medio ; o carro de leña de carballo , 6 reais; o carro de toxo, 2 reais; é o de carballeira, 2 reales.
A medida habitual da terra era o ferrado de trigo en sembradura ,que equivalía a 30 varas castellanas . Tamen había dous muiños fariñeiros . Un deles estaba no sitio de arriba da Ponte-Rosende, tiña unha roda é moia as duas terceiras partes do ano . O outro estaba no sitio da Braña, no rio Xil , tiña duas rodas e moia esa roda todo ó ano .
Por outra banda os tributos eclesiásticos ,o diezmo pagábase dos froitos que se apañaban e tamen dos cordeiros, dos que pertencían a metade a o real mosteiro de San Martíño Pinario de Santiago , e a outra ao cura párroco. A oblata recadábaa o cura párroco de cada veciño casado e consistia en medio ferrado de trigo.
O vasallaxe pagábase a Antonio Pardo e Gago, marqués de San Xoán de Carballo por cada veciño, fora rico ou pobre , un real de vellón . Por outra banda, polo que morría ou pola viuda, sobrevivindolle un ano o marido, pagábase a famosa lutuosa, consistente na entrega dunha alaxa de catro pes, que subía o ano a uns sesenta reales.
Ademais do párroco, en Carballo había 64 veciños. Estes estaban divididos nos seguintes oficios: 2 taberneiros, 2 tratantes de baratillas e telas menores, un estanquilleiro de tabaco, un arrieiro, 2 xastres- un con adicación total- dous carpinteiros un dos cales compartía oficio ca de labrador; 2 ferreiros, un zapateiro, un pedreiro . Habia 54 casas ,unha delas arruinada .
O marquesado de San Xoán de Carballo é ostentado dende o ano 2002 por María de los Angeles Esquivias García del Cid , descendente de Antonio Pardo e Gago ,fundador do Maiorazgo. Antigamente os abades do Mosteiro de Soandres, denunciaron a este cabaleiro da orde de Santiago da apropiación indebida da feligresía de San Xoán de Carballo por terse feito con tódolos tributos dos veciños.
LA NOBLEZA CARBALLESA DE ANDALUCIA CAMBIA DE TITULAR. María de los Reyes Gordón-Maple Lafita,es la nueva marquesa de San Juan de Carballo.El título nobiliario de Marqués de San Juan de Carballo cambia de poseedor.El Boletín Oficial del Estado públicaba ayer que María de los Reyes Gordon Maple Lafita es la nueva marquesa por el fallecimiento de su anterior poseedora María de los Angeles Esquivias García del Cid,tal y como relata la Orden judicial firmada por el Ministro de Justicia el pasado 21 de diciembre del 2016. Lo curioso del caso es que quien ostentaba el título hasta hace unos días era el viudo de María de los Angeles Esquivias,Francisco Javier de Terry,que continúa siendo "marqués viudo" mientras viva.Diferencias entre familiares que se creían merecedores por la ley del título de Marqués de San Juan de Carballo propicio la intervención del máximo órgano judicial de la Administración española.La diferencia familiar se produjo entre María Angeles de Terry Esquivias,hija de María de los Angeles y Francisco Javier,y la actual marquesa María de los Reyes Gordon-Maple.Esta última sostenia que el distintivo nobiliario le pertenecia alegando mejor derecho.Se trata de una parienta lejana la que ha reclamado el Título,a la que le corresponderia por mayor edad de un antepasado suyo,según se pudo saber en su día.
UN TITULO DE 251 AÑOS
El 10 de diciembre,se cumplían 251 años de la concesión del título nobiliario de Marqués de San Juan de Carballo.Fué el rey Carlos III,quien mediante un real decreto,se lo concedió a ANTONIO PARDO SÁNCHEZ DE ULLOA Y TAIBO,en distinción a su distinguida nobleza y a los recomendables servicios que sus ascendientes tienen hecho a la Corona,tal y como señala el documento original.
El primer Marqués de San Juan se crio desde los siete años en Cadiz,ciudad en la que se asentó familiarmente y en cuya casa familiar de EL PUERTO DE SANTA MARÍA continúa estando un escudo de armas de origen carballés.
|
|
|
|
|
|
|
