Este video forma parte dun programa da RTVE chamado "Los Pueblos" nesta ocasión gravado en Combarro no ano 1995.
Copiado parcialmente para: http://www.blogoteca.com/opedaporta/index.php
O enlace para visualizalo completo é:
http://www.rtve.es/alacarta/videos/los-pueblos/pueblos-combarro/487299/
Xa está na rúa o cartel, formato papel, que conmemora o 40 Aniversario da Declaración de Combarro como Conxunto Histórico. A reprodución dun cadro temático de Combarro do pintor Carlos Maside e os logotipos das empresas colaboradoras dan un novo colorido o precedente.
Así describe Ánxel Fole a Maside
Maside é un gran pintor de Galicia. A súa Terra esta na súa obra como zume e como atmosfera, imponderablemente. Por iso os seus cadros rebosan galeguidade. Súas escenas,súas composicións, seus paisaxes; seus debuxos, seus óleos, seus gravados. Galicia fala en toda ela como natureza e como historia. Maside tivo sempre a intuición radical da súa Terra. As veces parécenos case un pintor folclórico sen folclorismo....Sempre ?soubo? a Galicia. Sóuboa ?par coeur?, que é sabela de memoria. Con gran memoria estética e poética. E dicir, de lembranza, de corazón, como o mesmo Valle, Castelao, Otero Pedrayo ou Cabanillas. Como o gran galego representativo que el foi.
Ánxel Fole ( Obra literaria completa. Volume 3 )
Deixo tamén o enlace do artigo ?Un pintor para unha terra? publicado o 20/05/2012 no suplemento do xornal La Opinión da Coruña onde se reseña a relación entre o pintor e Combarro contendo ademais a ilustración dun bonito cadro do pobo.
Durante este ano, tódolos artigos ou posted publicados en O Pé da Porta e que estean relacionados directa ou indirectamente con Combarro, levaran o logotipo ? Combarro. Conxunto Histórico 1972 ? 2012 a propósito da Conmemoración do 40 Aniversario.
Coa creación das Irmandades da Fala, o primeiro nacionalismo precisa pragmatizar os seus
ideais de recuperación da identidade propia, promovendo así o uso público da lingua galega. Con tal fin nace Cántigas da Terra (A Coruña, 28-12-1916). Nun contexto de emoción e creatividade, produto do amor pola Terra, xermolan o canto, o baile, o teatro, a poesía, a pintura... trátase dunha proposta que implica a case que todas as disciplinas culturais nun momento clave: os albores da globalización, nos que xa se albiscan síntomas de esquecemento e menosprezo cara ao propio. Ademais, a entidade axiña toma iniciativas importantes como a incorporación das mulleres (1921).
Ata o cruento golpe do 36, o coro mantivo unha intensa ligazón co movemento galeguista, mais
cando comeza a guerra son moitos os que se agochan, foxen ou son fusilados e Cántigas tivo que se adaptar ao novo réxime de ditadura. Con todo, manter o canto en galego e a negativa a integrarse na Sección Femenina simbolizan grandes logros nesta difícil circunstancia. Na altura, a agrupación floreceno musical e gaña popularidade, realizando multitude de viaxes e gravacións. Outro fito salientábel é que Cántigas consegue para Galicia o recoñecemento como nación celta dentro do II Congreso do Mundo Celta (Bretaña, 1954).
O repertorio constitúeno cántigas recollidas do imaxinario popular, moito antes de que a radio e
a televisión fixesen aparición nas casas; destacando nas harmonizacións creadas a sensibilidade e o respecto dos mestres polas músicas orixinarias. Outra boa parte xorde de compositores capaces de crear melodías xenuínas que logo foron adoptadas como propias polo pobo, volvéndose anónimas.
Hoxe Cántigas da Terra está formado, ademais do coro, por grupo de gaitas, grupo de zanfonas
e corpo de baile. A entidade traballa na recuperación do espazo que lle é propio dentro do País, no uso normal do nosa idioma e na interrelación entre as distintas disciplinas culturais, cumprindo o desexo dos seus fundadores.
Cántigas da Terra.
.jpg)
.jpg)
