| A pé da porta é un lugar da parroquia de Combarro.Concello de Poio.Pontevedra.Galiza. |
|
.jpg)
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| O máis noso |
|
A porta sempre aberta a lingua |
|
|
|
|
| Raia Guisada |
|
Por moi mal que che vaia, non comas raia
Non sei onde escoitei este cuestionable refrán, recomendación equivoca, posto que é un peixe ben saboroso cando se come fresco, en temporada e cociñado agarimosamente. Agora ben, sexa polo seu parecido os temidos tiburons ou polos pinchos de súa pel, noutras especies velenosos e electrizantes o refrán esta aí. A min persoalmente vaime mal senón como raia de cando en vez. Aprendín da miña nai esta tradicional receita da raia guisada.
Despois de limpa, fregada e máis fregada a pel, ata que non teña nin un só limo, bótaselle unhas areas de sal unha hora antes de cociñala. Nunha tarteira de barro poñemos un pouco de aceite, cebola, pimento verde, pimento roxo e allo cortados en cachos pequenos. Refogamos sen chegar a fritir e engadimos un bote de tomate natural (1), un cachiño de unto (2), dúas culleres de pemento doce e unha chisca de pemento picante e sal. Xa ferve, completamos con medio vaso de auga, medio de viño branco. Remexemos e engadimos as patacas deixando o guiso cocendo a lume non moi forte. Cando as patacas estean case a punto, deitamos sobre elas os toros de raia e cunha culler botarémoslle salsa sobre eles, para que pinten vermello, ata completar a cocción. Deixamos repousar o calor do barro e a xantar.
Fundamental para conquerir este sabor é (1) utilizar tomate en conserva xa que de antes nos meses de marzo, abril, maio e xuño, que son os meses axeitados para comer raia, non había tomates nas plantas, Raia pescada en xaneiro sabe a carneiro e (2) botarlle un anaco de unto, sustituto do aceite noutros tempos, xa que a raia é un peixe sen apenas graxa. Sen dúbida, na Festa de Raia ou calquer outro día, Portonovo é o lugar para degustala. Bo proveito.
XVII Festa da Raia. Portonovo 2011
|
|
|
|
|
| Roque |
|
Cruceiro de San Roque de Combarro incluido no libro ?As Cruces de Pedra na Galiza? (1949) de A.D.M.R.Castelao.
?falar de Castelao artista, político, home, e das
súas obras -o mesmo de "Os dous de sempre", das "Cruces", da súa
pintura, dos seus negros- fáisenos imposibel. Outros terán acerto.R.Otero Pedrayo
A S CRUCES DE P E D R A P o r XESÚS CARRO (fraccións da testemoña de dor pola morte de Castelao.)
O noso egrexio Castelao, alma de artista e
pensador, non veu a imaxen da nosa Galiza nas
sonatas dos marmurios das carballeiras, nen
nos seus ceos, nen nas augas, nen na sua paisaxe,
nen na gaita..., senon nisas cruces de pedra
que se erguen nos cruceiros e que se atopan nos
camiños, nas corredoiras e nas prazas das aldeas
e das vilas...
Só un galego, un verdadeiro galego, pode
comprender a importanza do cruceiro nunha
encrucillada, no adro da eirexa, no monte, no
campo, ou acarón dunha casa?.
Por iso Castelao, un xenio, douse conta que
a i-alma de Galiza estaba naquelas pedras de
pedra: detrás do drama, habia tamén unha
res u reizón. E adicouse de cheo ao estudo desas
cruces, dun fondo simbolismo galego, irmán
das cruces de Irlanda e da Bretaña. Puxo todo
seu esforzo nise formidabre traballo: As cruces
de pedra na Galiza . Foi a sua derradeira obra:
o mellor testamento e programa que poido deixar.
Nise estudo está todo: o seu valer de artista,
de literato, de investigador e de filósofo?
Aquelas cruces de pedra son fitos de redenzón . |
|
|
|
|
|
|
