| A pé da porta é un lugar da parroquia de Combarro.Concello de Poio.Pontevedra.Galiza. |
|
.jpg)
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Páxina 119 |
|
Só facendo uso dunha páxina do seu libro A viagem do Elefante, José Saramago, escribe este impresionante relato sobre a vaca galega.
Esta, si, foron doce días e doce noites nuns montes da Galiza, con frío, e choiva, e xeo, e lama, e pedras como navallas, e mato como uñas, e breves intervalos de descanso, e máis combates e ataques, e ouveos, e muxidos, a historia dunha vaca que se perdeu nos campos coa súa cría de leite, e veuse rodeada de lobos durante doce días e doce noites, e foi obrigada a defenderse e a defender o fillo, nunha longuísima batalla, a agonía de vivir no limiar da morte, un circulo de dentes, de fauces abertas, as arremetidas bruscas, as cornadas que non podían faltar, de ter que loitar por se mesma e por un animaliño que aínda non se podía valer, e tamén esos momentos en que o terneiro procuraba as tetas da nai, e mamaba lentamente, mentres os lobos achegábanse,có espiñazo tenso e as orellas aguzadas. Subhro respirou fondo e proseguiu.
O fin dos doce días a vaca foi atopada salva, máis o terneiro, e foron levados con triunfo para a aldea, nembargantes o conto non remata aquí, a cousa seguiu dous días máis, ó fin dos cales, porque se convirteu en vaca brava, porque aprendeu a defenderse, porque ninguén podía dominala ou aproximarselle, a vaca foi morta, matárona, non os lobos os que vencera durante doce días , senón os mesmos homes que a salvaran, talvez o propio dono, incapaz de comprender que, aprendendo a loitar, aquel antes conformado e pacífico animal non podería deterse nunca máis.
- 119 - |
|
|
|
|
|
|
