A pé da porta é un lugar da parroquia de Combarro.Concello de Poio.Pontevedra.Galiza. |
|
.jpg)
|
O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Cantarelas con espirais ao gusto do queixo azul |
|
 Cantarelas con espirais ao gusto do queixo azul
Durante o paseo das oito, permitido e desexado, acerqueime ao sitio onde tódalas primaveras teño uns cantarelas que esperan a miña visita. Este ano tampouco fallaron a cita, poucos pero grandes e sans. E con eles preparei este prato de pasta con gusto ao queixo azul.
Os ingredientes son:
Cantharellus cibarius, aprx 400 gr
25 gr de queixo azul
25 gr de xamón picado
125 gr de nata líquida
10 gr de manteiga
50 gr de pasta (espirais)
Unhas follas de alfádega (albahaca).
Logo de limpar as setas, poñémolas na sartaña a deshidratalas e imos gardando a auga que soltan, (imprescindible, se queremos conseguir dar un auténtico sabor á pasta). Unha vez deshidratadas, reservamos. Coa auga e unha chisca de sal cocemos a pasta, hai que calcular aproximadamente, a cantidade de pasta a elaborar, que vai depender da cantidade de auga da que despoñamos. Feito isto, botamos na sartaña a manteiga, o xamón picado e despois o queixo azul. Cando o xamón está fritido e o queixo desfeito, vertemos as setas , salgamos unha chisca, vertemos a pasta e mesturamos todo. Agora engadimos a nata líquida, cociñamos a lume lento e esperaremos a que comece a espesar. Retiramos e servimos con albahaca picada.
|
|
|
|
Orellas do entroido, un doce traballoso |
|

Miña nai fai tódolos anos polas datas do Entroido as orellas, costume convertida xa en tradición de integrar a repostería co prato típico de cada época do ano. O domingo pasado tomei unha foto da bandexa das orellas que nos ofreceu de sobremesa despois do cocido e pregunteille pola receita que agora me dispoño a relatar neste post. Aínda que para elaborar todas estas, as da foto, utilizou catro ovos, relatoume a receita cunhas proporcións aproximadas para un ovo. Así serían os ingredientes: 1 ovo, 50 gr de azucre, 50 gr de manteiga de vaca, 25 ml de leite, 25 ml de auga, 1 chorro de anís, 1 chorro de zume de limón e unha chisca de sal. Todo isto batese e váiselle engadindo fariña ata conseguir unha masa uniforme que non se pegue aos dedos, momento en que sabemos que xa temos feita a primeira parte do noso doce. Estirar a masa e a segunda encomenda, canto máis fina a consegues sen que rompa, mellor e máis crocantes sairán as orellas. Córtanse, ela faino dunha forma romboide, e frítense en aceite de xirasol onde previamente se fritiu limón. Renovar o aceite cando apreciemos que comeze a queimarse.Vanse sacando a unha fonte con papel absorbente e despois a outra definitivamente onde se espolvorean con azucre. Para finalizar coméntame que é unha sobremesa "traballosa". |
|
|
|
Salteamos na sartaña. Receitas de outono. |
|
 Variado de setas con mazá sobre leito de masa filo.
Salteamos na sartaña as setas despois de limpas e media mazá cortada en anacos, en metade de aceite e manteiga, nesta ocasión utilicei lepiota procera, cantharelus cibarius, lactarius deliciosus e lacaria amatista. Salgamos.
Enfornamos un molde con pasta filo, e cando comeza a coller color a pasta, engadimos un ovo batido o revolto e extendémolo no molde ata acabar a cocción. Agradábel é o padal o crocante da pasta misturado co revolto.
Tartaletas de boletos e langostinos.
Salteamos na sartaña os boletos e os langostinos con manteiga e sal ata que estean ao punto. Retiramos e deixamos arrefriar. Misturamos cun ovo e batemos ata conseguir unha masa uniforme.
Estiramos a masa follada previa desconxelación e cortamos en círculos para adaptalos ao molde das tartaletas. Enfornamos, a media cocción, reenchemos coa masa. Deseixamos ata que adquiran unha cor tostada. Pódese xantar frío ou preferiblemente quente. Para esta receita podemos utilizar os boletos que pola súa textura sexan menos agradábeles ao padal, como por exemplo, os boletos baios.
Tostas de níscalos, arenques e queixo de Palo Santo.
Salteamos na sartaña os níscalos para sacarlle o auga e retirámolos; na mesma sartaña botamos media culler de aceite e quentamos os arenques ( mal chamados, xa que son xoubas salgadas e os arenques son outra especie de peixe). Limpamos os arenques das escamas e espiña. Na hora de comer, misturamos níscalos, arenques e queixo na sartaña ata que se funda o queixo , presentando sobre unha rebanda de pan previamente tostado.
|
|
|
|
Níscalos con nata |
|
 Despois da agradable actividade de baixalo lombo e colectar os níscalos, iso si, sempre en silencio para non facerse oír por curiosos desexosos de sufrir unha forte lumbalxia por tal fin.
Levamos para casa a nosa premiada colleita, evitando encontros inoportunos e sen ensinalos por aí, si hoxe presumes de cesto cheo, outros días tes que desculpar o cesto baleiro.
Unha vez na cociña presentase a faena de limpalos e lavalos de restos de terra e outros substratos, tarefa ingrata a facer erguido contra a parede e coas mans baixo a auga fria.
Nunha tarteira botamos unha chisca de aceite de oliva e escaldamos os iscalos ata que se consuma toda a auga acumulada neles. Eu a isto chamámoslle "cogomelos base". A partires deste momento elaboramos doadamente a receita.
Na mesma tarteira ou nunha tixola, dependendo da cantidade, poñemos dúas culleres de aceite e unha de manteiga ou tulipán e sofritimos unhas láminas de allo e uns cachiños de xamón ou panceta. Engadimos os cogomelos base, sal, pementa moída e douscentos mililitros nata de cociñar, refogamos e feito.
Ao servir botámoslle perexil picado por riba. ! Sinxelo e saboroso !
|
|
|
|
1906 |
|
 Ven sendo habitual que a cervexa especial de Estrella Galicia, 1906, que debe o nome a data de fundación da fábrica na Coruña, sexa maltratada foneticamente polos traballadores da hostalería, e por extensión, polos consumidores a hora de ser demanda polos mesmos.
Advirto que cando pido unha mil novecentos seis, afírmaseme e tómaseme nota de unha mil novecentos, ou unha mil nove, ou unha mil, ou unha mi... Non, non estou pedindo o famoso brandy de Terry publicitado no seu tempo por aquel fermoso cabalo branco montado pola impresionante muller de longos cabelos dourados.
Temos unha das cervexas con máis prestixio internacional, aí están os premios e galardóns obtidos, de cor amarela escura, cremosa espuma e con sabor amargo pero doce, feita por unha empresa que patrocina os nosos equipos de fútbol e promociona actividades culturais no País. Non lle troquemos o nome, chamémoslle polo seu propio, 1906.
|
|
|
|
ginandtonicofGaliza |
|
 !diversidade para degustar gin con carácter galego! |
|
|
|
Guiso de xabarín con setas |
|
 A RECEITA
Así o fixen:
O día anterior lavei e repasei os cachiños de xabarín, logo adereceino con sal, tomiño, ourego e loureiro. Así estivo 8 h aproximadamente. Namentres aproveitei para lavar e saltear cun pouco de allo e sal as setas,( neste caso eran dous quilos de níscaros de dous tipos o lactarius deliciosus e sanguifluus) e tamén para refogar na tixola con aceite tres cebolas , un pemento vermello, un porro e dúas guindiñas picantes. Ben, a continuación proseguín fritindo os cachos de xabarín na tixola para facer firme a carne, unha vez feito isto engadín a tarteira a fritada de cebola, pimento e porro, unha garrafa de viño seco ( neste caso foi Tio Pepe) igual cantidade de auga, e medio vaso de vinagre de tipo Módena. Estivo cocendo a lume non forte moi durante tres horas e repouso. O día seguinte dúas horas antes do xantar, retirei unicamente salsa do guiso onde cocín cenorias e patacas en anacos que engadín xunto coas setas de novo a tarteira para rematar o guiso previa rectificación do sal
O COMENTARIO
O guiso chegou na tarteira aínda quente a casa de Ana e Xavier onde os dezaseis reunidos despois de comezar cuns entrantes de polbo e camaróns, acompañado dun equilibrado viño mencía, continuamos co proceso deglutivo do xabarín que rematou con postre de doces e dixestivos varios. Durante a cea falouse da escasede da cantidade de patacas mo guiso, alguén criticou un déficit de sal na maceración previa ( eu mesmo). Tamén se fixeron comentarios a raíz das intoxicacións destes días por setas na zona de Vigo (¡ tranquilos chicos só son níscaros!) e na necesidade de conseguir outro bravo para unha nova reunión (¡ para comer hai xente ¡), ?Se non hai setas pois con fabas?, dicía Xosé Ramón. Finalmente recibín moi agradecido un modelo de diploma de gratitude polo traballo que me fixo sentirme realizado, sobre todo ao comprobar que a tarteira quedaba baleira. ¡Grazas Suso!. Saímos compracidos na madrugada de Santos. Chovía a chuzos. |
|
|
|
Potaxe de Venres Santo |
|

Se ben e certo que as costumes relixiosas vanse perdendo coas novas xeracións,aínda queda unha parte da sociedade, sen dúbida os nosos máis maiores, que disimula cumprir os preceptos divinos dos corenta días de xaxún de obriga práctica católica. Un xaxún light, diría eu. No venres gastronómico da Semana Santa é tradición o consumo de receitas sen carne, polo que se fai doado cociñar outras con igualdade carga calórica con ingredientes no que se incluen verduras, legumes, froitas e peixes, sen esquecer as variedades de doces. Espiritualidade a parte, así preparo este potaxe de bacallao.
INGREDIENTES:
400 gr de bacallao
500 gr de garavanzos
100 gr de espinacas
1 cebola, 1 porro, 1 allo
1 cullerada de concentrado de tomate, pimento doce, fariña e aceite.
50 gr de uvas pasas.
50 gr. de améndoas
2 ovos cocidos
ELABORACIÓN: Xa partimos do remollo co seu tempo correspondente do bacallao e dos garavanzos. Poñemos os garavanzos e as espinacas cubertos con auga fervendo cun pouco de sal nunha ola rápida a que engadimos o sofrito consistente en cebola, porro e allo picadiño, e unha culler de fariña, de pimento doce e de concentrado de tomate. Cocer 15 minutos coa tapa pechada. Abrir e engadir o bacallao desmiuzado en anacos, as uvas pasas e as améndoas trituradas.Deixar cocer 10 minutos máis. Salpimentar o gusto.Deixar en repouso ao menos 1 hora. Cortar os ovos en cuartos antes de servir. Se aproveitamos as espiñas e a pel do bacallau para facer o caldo incial e no sofrito utilizamos un par de filetes de anchoa, moito mellor.
|
|
|
|
|
|
|
|
|