| A pé da porta é un lugar da parroquia de Combarro.Concello de Poio.Pontevedra.Galiza. |
|
.jpg)
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Emilio Camps Cazorla |
|
11 fotos Combarro 1930/1952
Emilio Camps Cazorla (Fuensanta de Martos, Jaen 1903-Madrid, 1952) foi arqueólogo, profesor universitario de historia do arte e conservador del Museo Arqueolóxico Nacional de Madrid. Licenciouse en ciencias históricas e doutorouse en filosofía e letras na Universidade Central de Madrid.
Emilio Camps ingresou no Corpo de Arquiveiros, Bibliotecarios e Arqueólogos en 1930, comezando a traballar como conservador del Museo Arqueolóxico Nacional de Madrid. En 1951 optou por concurso á praza de Director, séndolle concedido dito posto o 12 de xaneiro de 1952, aínda que non chegou a tomar posesión pola súa repentina morte.
Publiquei en FB o 8 outubro 2021
|
|
|
|
|
| Combarro no MoMa |
|
|
|
|
|
|
| Non quero fotografías- di- non me fan falta |
|
 - copia.jpg)
NON QUERO FOTOGRAFÍAS -DI- NON ME FAN FALTA.
Peirao de Combarro. 1972. Alvaro García-Pelayo
…Combarro debe ser o pobo máis fotografado de Galiza. Imaxino que tódolos veráns isto debe encherse de turistas que cámara ao ombro, intentan incluír o pintoresco de Combarro entre as súas lembranzas da viaxe en toda cor.
Tal vez por iso puido producirse una certa alerxia dos seus habitantes ao obxectivo que os enfoca. Esta muller, simpática e expresiva, que charla con nós increpándonos cando Garcia Pelayo encádraa mentres ela lava a súa roupa na beira mesmo do portiño pesqueiro. Di que por “quitarlle” una fotografía deberíamos darlle mil, dúas mil ou tres mil pesetas “como fan en Madrid”. A oscilante tarifa parécenos demasiado ambiciosa en todo caso. E o mesmo ocorre coa ancián que venda laranxas e chicle a beira dun dos moitos cruceiros da aldea. “Non quero fotografías – di – non me fan falta”, volve a cara e tápaa coas mans…
Traducido do artigo orixinal de Cayetano Luca de Tena na revista “Blanco y Negro” editada en Madrid o 22 de Xullo de 1972. Ver menos
|
|
|
|
|
| OPEDAPORTA en FACEBOOK |
|
ENLACES:
https://www.facebook.com/opedaporta.blogoteca/posts/3242826702670204
https://www.facebook.com/photo?fbid=1626945647591659&set=gm.1013251405359390
https://www.facebook.com/groups/864290496922149/posts/6543584958992646 |
|
|
|
|
| Renda vs Rueda |
|
O óleo de Francisco LLoréns que debería chamarse "O Cristo de Renda" en vez de "O Cristo de Rueda" atendendo a inscrición "A DOM DE RENDA AÑO 1727" que se atopa no cruceiro ao que fai referencia o cadro
Escolma dunha crónica de José Lesta Meis sobre o pintor Francisco Lloréns, o poeta da paisaxe.
...Dixérase que a Nosa Terra, celosa das súas marabillas, non as ensina máis que aos seus. Aos que en ela naceron e no seu regazo soñaron.
Por iso ten que ser galego ou vivir aquí moitos anos, queréndoa, o artista que desexa interpretala. A nosa Galiza hai que conquistala con amor, para que se entregue aos ollos forasteiros. Por iso, Sorolla e outros desesperaron da súa conquista. Non é para chegar, ver e facer. E para vivir nela, estudala e seguila nos seus caprichos. E para saír varios días co cabalete e os pinceis e volver sen facer nada. E para desfacer nunha hora o que era labor de varios días. E volta a comezar. Sempre con calma. Sempre con gusto. Sempre con amor. Isto só o pode facer quen leve na alma o sentimento íntimo de que chegará o momento de que a "gran coqueta", convencida que a queren e a buscan, entréguese.
A Francisco LLoréns, ofréceselle todo o seu esplendor emotivo, en toda a súa exaltación estética. Diante do seu cabalete insigne pon as súas mellores galas, gozando verse tan ben comprendida, tan ben interpretada, tan ben sentida...
Eco de Galicia : revista ilustrada e de información da colonia galega en Cuba: Ano VII Número 180 - 1922 decembro 3
Xosé Francisco Lesta Meis, nado en Eirís de Arriba (Oza, A Coruña) o 16 de marzo de 1887 e finado en Eirís de Abaixo o 22 de decembro de 1930, foi un escritor e xornalista galego, vencellado aos intelectuais da Xeración Nós e aos escritores relacionados coas Irmandades da Fala. |
|
|
|
|
| Fotogramas "Los Pueblos" 1995 |
|
Enlace a Facebook:
https://www.facebook.com/opedaporta.blogoteca/posts/2468161336803415
|
|
|
|
|
| A terceira |
|
Atopei unha terceira imaxe deste singular hórreo, esta vez sen cabazas no tellado, que estaba situado na Granxa, Sanxenxo. Coñecín moi ben este, pois estaba lindando cunha finca que era propiedade da miña avoa, onde se cultivaban uvas e patacas, a cal eu acudía con moita frecuencia acompañando a ela e a miña nai mentres facíamos as labores que estes cultivos requirían.
Das dúas imaxes anteriores que se poden ollar en http://www.blogoteca.com/opedaporta/index.php?cod=137643 , non sabemos moito, a superior e do fotógrafo Joaquín del Palacio, coñecido coma Kindel e ilustra o libro do ano 1973 en formato de guía turística "Pontevedra Rías Bajas" con textos de Alvaro Cunqueiro da Editorial Everest. Da inferior non sei nada foi estaba a venda nunha páxina de internet sen ningún dato.
Desta terceira, sabemos algo máis. A foto, co nº 232, atópase no nº 18 ( novembro 1945 )da revista fotográfica "Sombras" editada en Madrid ente xuño do 1944 e novembro de 1947. Comprando esta revista os afeccionados tiñan a ocasión de enviar as súas fotos a unha sección da revista chamada "Crítica de fotografías". Angel F. Costa de Santiago así o fixo. Copio literal o texto crítico que acompaña a foto: "Hórreo Gallego" - Pétina (?) 1:3,5 - Diafragma 1:8 - 1:50 seg. Nos hallamos en presencia de otra equivocación de punto de vista. El hórreo ha perdido toda su importancia por estar tomado desde arriba. En cambio, le han adquirido un tejado y unos arboles, que hubiera sido mejor eliminar. El cielo es muy blanco por la falta de filtro.
Quedou claro que ao crítico non lle gustou a foto de Raxó dende A Granxa, na contra de miles de persoas que paran no miradoiro para fotografar o pobo e a ría.
|
|
|
|
|
| Cantarelas con espirais ao gusto do queixo azul |
|
Cantarelas con espirais ao gusto do queixo azul
Durante o paseo das oito, permitido e desexado, acerqueime ao sitio onde tódalas primaveras teño uns cantarelas que esperan a miña visita. Este ano tampouco fallaron a cita, poucos pero grandes e sans. E con eles preparei este prato de pasta con gusto ao queixo azul.
Os ingredientes son:
Cantharellus cibarius, aprx 400 gr
25 gr de queixo azul
25 gr de xamón picado
125 gr de nata líquida
10 gr de manteiga
50 gr de pasta (espirais)
Unhas follas de alfádega (albahaca).
Logo de limpar as setas, poñémolas na sartaña a deshidratalas e imos gardando a auga que soltan, (imprescindible, se queremos conseguir dar un auténtico sabor á pasta). Unha vez deshidratadas, reservamos. Coa auga e unha chisca de sal cocemos a pasta, hai que calcular aproximadamente, a cantidade de pasta a elaborar, que vai depender da cantidade de auga da que despoñamos. Feito isto, botamos na sartaña a manteiga, o xamón picado e despois o queixo azul. Cando o xamón está fritido e o queixo desfeito, vertemos as setas , salgamos unha chisca, vertemos a pasta e mesturamos todo. Agora engadimos a nata líquida, cociñamos a lume lento e esperaremos a que comece a espesar. Retiramos e servimos con albahaca picada.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
