Blog da Comisión Cultural MARTÍN SARMIENTO de Vilafranca para a potenciación do uso do galego nos centros do ensino no Bierzo e a promoción dos Intercambios escolares Bierzo-Galicia.
Está prevista para o Próximo 18 de decembro ás 20 horas no Teatro Vilafranquino do 1º libro da Colección Bierzo Tradicional editado pola asociación Escola de Gaitas, un traballo arredor dos xa centenarios Xigantes de Vilafranca.
Así é como están agora os xigantes, namentres esperan unha nova oportunidade para saír a bailar polas rúas da vila.
O Museo de Ciencias Naturais que nacera como proxecto dos Padres Paúis para o seu Seminario en Madrid a finais do século XIX pasou diversas vicesitudes desde o feliz momento en que se instalou definitivamente en Vilafranca do Bierzo. A intención inicial coa que se creou foi didáctica pois os Padres Paúis nesta vila mercaran o edificio de San Nicolás en 1899 coa intención de instalar nel unha comunidade e un Seminario. Os moitos lugares en que os Paúis tiñan misioneiros foron facendo chegar pezas claramente exóticas para que os taxidermistas da época ( as pezas máis antigas son de finais do XIX) lograran a súa conservación no cada vez mellor dotado Museo, de tal xeito que a fauna máis dispar e diversa do mundo podía contemplarse nunha visita amena e cargada de sorpresas ás súas instalacións. Non podía faltar unha boa colección de animais da zona e dos lugares próximos, polo que no Museo atopamos desde unha magnífica colección de cunchas mariñas ata un lobo, unha pita do monte ou un crocodilo. Foiselle sumando tamén unha curiosa colección de fósiles, outra de animais deformes e mesmo un feto humano conservado en formol. Mais o deterioro natural dunha colección xa bastante vella cara finais dos anos 70, precisaba unha limpeza e unha posta ao día. Coincidiron estas necesidades coas premuras dos Paúis, vidos a menos que despois de pechar o seu Seminario e un centro privado de Ensino nos anos 80 do século pasado, entraron en tremenda decadencia ata procurar un aluguer de parte do edificio monumental, que rexentaban e que permanecía medio baleiro, a un empresario hosteleiro o que provocou a reubicación do Museo que estaba situado no claustro interior, espazo que foi unha das partes do Convento Paúl alugado. A nova ubicación máis húmida e peor acondicionada xunto co propio traslado pouco coidadoso, provocou serios danos nos fondos do Museo que ante o seu evidente deterioro provocou varias iniciativas de recuperación, propiciadas polos propios Paúis entre as que se atopa o intento, apoiado pola Comisión Cultural Martín Sarmiento que con ese motivo, nos anos iniciais do XXI, realizou varias charlas e chamamentos públicos chamando a atención sobre o estado do Museo, solicitando do Alcalde de Vilafranca que tomase algunha determinación ao respecto.
Tivo que cambiar o goberno municipal para que o novo Alcalde, Vicente Cela, e a súa concelleira de Cultura, Conchi López, lograran asinar ao fin un convenio por 30 anos para a recuperación do Museo colocándose enriba da mesa a posibilidade dunha ubicación mellor nun antigo lavadoiro do Convento que cederían os mesmos Paúis a cambio da adecuación do edificio para esta nova finalidade. Foi un primeiro paso transcendental para os pasos que se están a dar no presente.
Por iniciativa de Josefina Garrido, profesora da Universidade de Vigo, constitúese unha Asociación en 2010 que comeza por procuarar axuda de dita Universidade nun proxecto de limpeza e catalogación que unha vez levado a cabo posibilita a reapaertura do Museo cun éxito total de afluencia (1500 persoas nos meses de verán)e que permitiu finalmente unha nova sinatura, co novo goberno Municipal, a asociación BURVAL, a Comunidade Paúl e a Universidade de Vigo para a dinamización do Museo.Diversos proxectos están pendentes de concreción e esperemos que sexan proximamente realidade a pesar da xa anunciada marcha da Comunidade Paúl desta vila.
O Museo de Ciencias Naturais que nacera como proxecto dos Padres Paúis para o seu Seminario en Madrid a finais do século XIX pasou diversas vicesitudes desde o feliz momento en que se instalou definitivamente en Vilafranca do Bierzo. A intención inicial coa que se creou foi didáctica pois os Padres Paúis nesta vila mercaran o edificio de San Nicolás en 1899 coa intención de instalar nel unha comunidade e un Seminario. Os moitos lugares en que os Paúis tiñan misioneiros foron facendo chegar pezas claramente exóticas para que os taxidermistas da época ( as pezas máis antigas son de finais do XIX) lograran a súa conservación no cada vez mellor dotado Museo, de tal xeito que a fauna máis dispar e diversa do mundo podía contemplarse nunha visita amena e cargada de sorpresas ás súas instalacións. Non podía faltar unha boa colección de animais da zona e dos lugares próximos, polo que no Museo atopamos desde unha magnífica colección de cunchas mariñas ata un lobo, unha pita do monte ou un crocodilo. Foiselle sumando tamén unha curiosa colección de fósiles, outra de animais deformes e mesmo un feto humano conservado en formol. Mais o deterioro natural dunha colección xa bastante vella cara finais dos anos 70, precisaba unha limpeza e unha posta ao día. Coincidiron estas necesidades coas premuras dos Paúis, vidos a menos que despois de pechar o seu Seminario e un centro privado de Ensino nos anos 80 do século pasado, entraron en tremenda decadencia ata procurar un aluguer de parte do edificio monumental, que rexentaban e que permanecía medio baleiro, a un empresario hosteleiro o que provocou a reubicación do Museo que estaba situado no claustro interior, espazo que foi unha das partes do Convento Paúl alugado. A nova ubicación máis húmida e peor acondicionada xunto co propio traslado pouco coidadoso, provocou serios danos nos fondos do Museo que ante o seu evidente deterioro provocou varias iniciativas de recuperación, propiciadas polos propios Paúis entre as que se atopa o intento, apoiado pola Comisión Cultural Martín Sarmiento que con ese motivo, nos anos iniciais do XXI, realizou varias charlas e chamamentos públicos chamando a atención sobre o estado do Museo, solicitando do Alcalde de Vilafranca que tomase algunha determinación ao respecto.