lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA

Nominada aos premios Youtubeir@s 2022

REMOVENDO A TERRA

Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022

RESONANCIAS DO PASADO

Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022

Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021

EU TAMÉN NECESITO AMAR

Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.

Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)

Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)


Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo

THE BATTLE OF THE GOOD MEN

Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.

Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.

A VOLTA DOS NOVE

Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015

Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015


DESDE DENTRO DO CORAZÓN

Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013

Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014


O FAIADO DA MEMORIA

Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura


A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM

1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005


ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL
damemoria@gmail.com
 ESPACIOS
 GALERÍA DE FOTOS
 Ir a estas páxinas
 ARQUIVO

Aviso....mañan e o dia

Mañan dia doce presentaremos en sociedade a nova paxina do Faiado. Mañan contaremos a forma de entrar para ver as cousas bonitas que estan a vosa disposicion. Facemolo nas festas como homenaxe a o noso pobo e a nosa xente, sobre todo a nosa xente, en realidade a que fai o pobo, nos poñemos en valor as fotografias que vos donades, por eso sodes vos os verdadeiros artifices de esta realidade
Comentarios (0) - Categoría: Xeral - Publicado o 11-08-2013 16:33
Leon XIII escuela y casa para los niños desahuciados

Olalla Bouza no Diario de Arousa, en colaboracion co Faiado da Memoria

Un aula típica del franquismo, con sus pupitres de madera, su crucifijo y el Generalísimo presidiendo. Unos dedos amarillentos por el tabaco posan sobre la mesa de profesor. No se oye ni el ruido de una mosca. Al otro lado, los atentos ojos de unos niños que no saben que décadas después recordarán a la perfección este momento y sobre todo al hombre que tenían en frente, Luis de Saa, uno de los maestros más queridos de la escuela León XIII.
?Don Luis de Saa Bravo además de un gran y serio profesor, a mí particularmente me tenía en gran estima. No en vano era el recadero, cosa que se agradecía en aquella época por poder ausentarse durante algún tiempo de la clase aunque él me lo coronometraba diciendo: hoy tardaste cinco minutos más de la cuenta. Repuesta: Es que había mucha gente, don Luis. El recado era, ni más ni menos, ir a buscarle una peseta de pitillos ideales amarillos?, recuerda Ramiro en el blog de O Faiado.
También Jesús Garrido, el que fue su director durante muchos años y que, por su bondad y generosidad que iban más allá de las horas de aula, siguen en la memoria de los pupilos que hoy convertidos en adultos guardan un cariñoso recuerdos de aquellos profesores que entendían la enseñanza como una vocación.
Mucho antes de que existiesen modernos manuales de pedagogían y ratios, las aulas de León XIII estaban abarrotadas y aquellos maestros, lejos de estresarse o pedir bajas, luchaban para que muchos de aquellos niños pudiesen seguir estudiando.
?Mi padre tenía fama porque en el colegio León XIII podían estudiar los que no tenían dinero, sin pagar un céntimo. A más de uno (incluso desconocidos) lo llevó a vivir a su casa?, relata su hijo Daniel en el blog de O Faiado da Memoria. Por aquel centro también pasaron otros profesores ilustres como Aquilino Iglesias Alvariño, Celestino Noya o Xosé María Díaz de Castro, a quien dedican el próximo año el Día das Letras Galegas
Jesús Garrido se hizo cargo de la dirección colegiada del centro el siete de marzo de 1939 por un salario de 350 pesetas mensuales y junto a Aquilino Iglesias Alvariño, que cobraría 500 y asumiría las funciones de gestión de personal. Ambos tenían una relación que iba mucho más allá de lo profesional y ambas familias eran muy amigas.
Hasta tal punto que, y tal y como relata Daniel, una mujer llamó a casa de los Garrido y fue Dolores Ferreirós, Lola, casada con Iglesias Alvariño, la que abrió la puerta. ?Yo soy la madre de un alumno que estudia en el León XIII. Le traigo este cordero. Pero mire, quisiera pedirle un favor: Que no le diga nada a don Aquilino. Es que solo tenemos uno?, le dijo. ?No se preocupe, nunca lo sabrá?, le contestó Lola, que horas más tarde volvería a encontrarse a la salida del cine Fantasio con aquella agradecida señora del cordero, que se quedó de piedra cuando vio al brazo de quién iba agarrada.
Comentarios (5) - Categoría: Xeral - Publicado o 11-08-2013 09:22
LEMBRARÉMOSTE... SEMPRE

Facía mais de trinta anos que éramos amigos... está é a nosa primeira separación, porque el se foi, si non o seguiríamos... Luis Rodríguez de Robles, o noso Amigo, deixou a vida, foise, e os que lle queremos estamos secos de tristura.

Fáltanos algo importante, Luis era como un pai, nunca me esquencerei do seu apoio en momentos duros da vida. Él e Mari Carmen sempre estaban ahí... a única persona que estivo con nos cando nos botaron do concello, cando recollemos as nosas cousas... tamen nas alegrias, cando viñemos para a casa nova, colocador de cadros, a televisión do comedor (gardaremos sen amañar o burato que atravesou a parede de parte a parte como lembranza túa), as barras das cortinas... de todo iso se ocupou Luis... ¡Maldita sexa a enfermedade que o levou do noso lado¡

O Luis Robles, que a os domingos pola mañán, acompañado de Antonio, iba tomar o vermut (exactamente unhas cañas) no Maty, no Tapeo e/ou no Dona Tapa (ou nos tres, dependía do ánimo) e que xa viñan case comidos para casa. Hoxe foisenos, adiantousenos nun camiño que o final faremos todos.

Adios Luisiño, querémoste.



D. Luis Rodríguez de Robles Gozalo
Nos dejó el 9 de agosto de 2013.

Hasta siempre Luis.

Te fuiste después de darnos amor y felicidad, pero nunca nos dejarás del todo porque sigues vivo en nuestros corazones por siempre.
D.E.P.
Tu esposa y compañera de vida, Mari Carmen Prieto Salvador; tus hijos, Ruth, Israel, Noemí, Rubén y Sara; hijos políticos, Rafael, Lina, Beatriz y Javier; nietos, Marta, Nohemí, Patricia, Antía y Alejandro; hermanos, Manena y Carlos; hermanos políticos, Elena, Ángel y Carmen; sobrinos y amigos te seguimos queriendo.

Agradecen a sus amistades asistan a la conducción de sus restos mortales que tendrá lugar MAÑANA SÁBADO, a las CINCO de la TARDE, a la Iglesia Parroquial de Sta. Eulalia de Arealonga, donde se celebrarán los funerales por su eterno descanso y seguidamente al traslado de sus restos mortales al Crematorio de Vigomemorial, favores por los que les anticipan gracias.
Comentarios (9) - Categoría: MEMENTO - Publicado o 09-08-2013 21:23
O Faiado na rua

Como este ano non fumos capaces a facer un montaxe de esos que tanto vos gustan para Agosto, o Faiado tentara de ofrecer unha compensacion, estaremos con unha mesa na rua para saludaros e tamen para ofreceros a direccion da nova paxina que esta a sair. A inauguraremos coincidindo co inicio das festas, homenaxe que nos facemos a o noso pobo a Vilagarcia aberta, chea de xente, integradora que acolle como debe ser a fillos propios e estranos. Tamen como un regalo a os nosos vilagarcians que estan fora e veñen para as festas, os que estan fora e non poden desplazarse, a nosa paxina, nova e bella é un lugar de encontro, un lugar para atoparse. Xa iremos informando de todo esto nas proximas datas
Comentarios (6) - Categoría: Xeral - Publicado o 08-08-2013 08:04
AFUNDIMENTO DO CABO RAZO

Chegou a Vilagarcía procedente de Xixón e xusto a estas horas, fai cincoenta e cinco anos, soltou amarras o Cabo Razo rumbo a Malaga. En realidade o rumbo que marcou o capitán foi hacia o Chazo, e alí estoupou contra un con chamada a Barxa e afundeuse.

Fopise a pique truncando trece vidas e miles de soños. Amadeo Paulos acababa de casarse, case non coñeceu o seu fillo...

Antonio tivo que investigar o seu para crear "Desde Dentro do Corazon", documental que relata, entre outras historias, o naufraxio do Cabo Razo. Tivemos que viaxar a Santander e o Pais Vasco para entrevistar a superviventes daquela traxedia, tamén atopamos aos seus rescatadores. Agora que tanto se fala de Angrois, os do racú San Antonio de Cabo de Cruz, son merecedores de algo mais que as gracias.

Arriscaron a súa vida para salvar xente que non coñecían de nada, non deixaron a ninguén atrás, meteron a bordo daquel bote todo o que tiña vida.

Foi, para os do Faiado, un honor coñecer a Manolo Vázquez, fillo do patrón, e José Outeiral, "O Tonero", con dezaoito anos daquela, todos de Cabo de Cruz. Uns e outros atopáronse no Liceo de Vilagarcía o pasado nove de Marzo, non se viran mais, pero todos tiñan presente a traxedia que lles tocou vivir.

Fai agora mesmo cincuenta e cinco anos.
Comentarios (0) - Categoría: Xeral - Publicado o 04-08-2013 22:49
O domingo dia 11

Escomenzamos de novo a colaboura do Faiado e do Diario de Arousa, o facemos como sempre da man da xornalista Olalla Bouza que torna das suas vacacions...non esquenzades si podedes de comprar o periodico, o proximo domingo
Comentarios (2) - Categoría: Xeral - Publicado o 04-08-2013 13:42
Botamos de menos a Marite

A nosa Marite Montesinos esta de veraneo na sua casa de Tomiño, ali cos fillos, netos, comidiñas e hortas ten unha chea de cousas que facer. Tamen respirar aire puro que alimente pra o longo inverno. Ela nos habia invitado pra facer a comida do vran en Tomiño no seu xardin...falamos con unhos cuantos e foi inviable...¡lonxe nos queda Tomiño¡ Chamaremos a Marite para ver si ela pode vir para a comida do vintecinco, ainda que sabemos que o ten complicado. Ademais de decirlle que a botamos de menos, queremos darlle as gracias pola sua labor sacrificada no blog do Faiado, no blog de todos. Marite encargouse a os poucos de poñer comentarios nas fotos que non o tiñan. Gracias Amiga
Comentarios (5) - Categoría: Xeral - Publicado o 04-08-2013 12:13
XA É AGOSTO

Así pasa o tempo, rápido, rápido.

Temos que retomar o tema da comida do día 25 no Galeón Vikingo de Catoira, tamén temos que saber a vosa opinión si queredes anotarvos para unha ruta en galeón polo río ou polo mar, arredor de Cortegada, que sempre é un placer. Isto témolo que ir facendoo xa, a finais da semana entrante, tédenos que dar unha resposta

A subida de hoxe vai a estar nas seguintes Galerías:

Os Amigos
3

Os Deportes Chegaron coa Escuadra 1

Primeiras Comuñóns 2

Cea - Castroagudín
1

Tempo de Antroido 1

A Illa de Cortegada 2

E agora a disfrutar, a disfrutar do blog e a todos aqueles que están por Vilagarcía, a disfrutar da rúa que o tempo está para iso.
Comentarios (1) - Categoría: AS NOSAS E AS VOSAS COUSAS - Publicado o 03-08-2013 18:57
A nosa Carmiña


Hoxe está de cumpleanos ¿Que importa cantos? Ela e Carmiña, viúva de Pepe Varela que traballou media vida na unica notaría que habia no pobo...Pero non imos falar de Pepe, non. Carmiña e bisneta do lexendario colono de Cortegada Roque Ramos. Os muros da casa de Roque alí seguen en Cortegada, en pé, como a dignidade dos que abandoaron a illa sen prestarse a facer a foto cos enviados do Alfonso XIII. Roque tivo o seu primer fillo Juan Ramos. No parto morreu a primeira esposa de Roque, que volveu a casarse con Mercedes Cea, que axudou a criar a Juan como un fillo máis. Creceu, casouse con Benita, creou unha familia e chegaron os fillos, entre eles Agustín Ramos, o pai de Carmiña...Agustín fixo a súa vida en Pasaxes, onde naceu Carmiña e os seus dous irmáns, aínda que visitaban o Carril frecuentemente. Como unha boa Ramos, Carmiña leva Cortegada no corazon. Un bo día atopouse con Pepe Varela no Obelisco...presentáronos e...saltou a chispa. Falando do seu home a Carmiña aínda hoxe transfórmaselle a cara. Os do Faiado a queremos, desexámoslle un feliz feliz cumpreanos, como ela merece, e cando chegue setembro tomaremos ese café prometido. Moitos bicos
Comentarios (0) - Categoría: Xeral - Publicado o 03-08-2013 12:55
O NOSO PÉSAME

Mañán cúmprese o primeiro aniversario do pasamento de José Luis Núñez, casado con Minita Ocaña, irmán do noso Roberto Ocaña.

Como non hai palabras para describir a dor que causa a morte da xente que queres, somentes decir que a homenaxe de aniversario celebrarase mañán sábado, día tres de agosto, na igrexa de Sobradelo.
Comentarios (2) - Categoría: MEMENTO - Publicado o 02-08-2013 19:15
[1] [2] 3 [4]
© by Abertal

Warning: Unknown: Your script possibly relies on a session side-effect which existed until PHP 4.2.3. Please be advised that the session extension does not consider global variables as a source of data, unless register_globals is enabled. You can disable this functionality and this warning by setting session.bug_compat_42 or session.bug_compat_warn to off, respectively in Unknown on line 0