lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Foi un dia agradable |
|
 A visita de Dario sempre se agradece, é un ser unico e maravilloso, unha cabeciña no seu sitio, asentada, moi asentada, acostumbrada a usarse con claridade e sin cortapisas. Acompañado por Ruben seu sobriño, nos regalou como cada vez que viaxa a España unhas cuantas horas da sua vida. Pasamolo de medo logo a hora do cafe veu Rosita Fernandez a nosa Rosita que nos fixemos a presentacion fai anos e sempre que se pode vense. Xa quedamos para o ano que ben a pesares do viaxe de once horas en avion, a pesares de esos noventa e dous anos, merece a pena estar xuntos |
|
|
|
Naceu José |
|
 Si faltaban cinco minutos para as nove da noite cando naceu Jose o sexto neto de Marite Montesinos, fillo de Almudena a sexta filla de Marite e Gelos. Na foto vemos a Marite e Gelos o seu home con a sua filla Almudena, flamante mama de José . Felicidades a todos, a os pais a os tios, avoa...esa avoa tan nova que antes de onte veia como nacian os seus propios fillos, o nacemento de un neto, de un neno e unha felicidade en todas as casas, desexamos unha boa crianza para José, sobor de todo boa saude, e todo o millor da vida para o conxunto da sua familia. ¡Benvido¡ |
|
|
|
Visita moi especial |
|
 Hoxe na nosa casa todo se volve de domingo, esta con nos Dario Ribas, el cando ven a España nunca deixa de vir a vernos desde aquel Septembro do 2006 en que nos coñecemos. Nos quere e lle queremos. Incluimos a continuacion un artigo de Nueva Tribuna periodico arxentino donde se fala de Dario. É toda unha personalidade de noventa e dous anos, a Dario o Faiado rindelle o respeto que inpon asua presencia e a sua conduta, a sua dignidade e o amor o seu pai.
NUEVA TRIBUNA
Darío Rivas, el nonagenario que interpuso en Buenos Aires una demanda contra la dictadura franquista, se encuentra de viaje en España. Huérfano de un alcalde socialista asesinado durante la Segunda República, este gallego que reside en Argentina desde lo años treinta del pasado siglo, se ha empeñado en acabar con la impunidad del franquismo.
El pasado 14 de abril de 2010, Darío presentó ante la justicia argentina una demanda contra los crímenes de la dictadura franquista, exigiendo la aplicación del mismo principio de justicia universal que permitió al juez Baltasar Garzón retener a Pinochet en Londres en octubre de 1998.
Darío, de 91 años, ha denunciado el asesinato de su padre, Severino Rivas, un alcalde socialista de la localidad lucense de Castro de Rei, asesinado en 1936. Los restos de su padre fueron exhumados en el año 2005 por la Asociación para la Recuperación de la Memoria Histórica, que se personó con él en la causa argentina junto a numerosos colectivos y activistas de los derechos humanos: las madres y las Abuelas de Plaza de Mayo; y el Premio Nobel de la Paz, Adolfo Pérez Esquivel, entre otros.
Darío participará este jueves en la ronda de familiares de desaparecidos por la represión franquista que se concentran semanalmente en la madrileña Puerta del Sol, desde hace más de un año. Allí, a las 21 horas, intervendrá para explicar su caso y cómo se encuentra el proceso después de que la justicia argentina reclamara al Gobierno español evidencias de estar juzgando los crímenes del franquismo en el Estado español. |
|
|
|
Florita Padin |
|
 Onte dia dez de Xuño Florita cumpliria oitenta anos. A incorporamos a galeria de Personas Recordadas, porque esa e a realidade botase de menos, faciase querer tanto como se facia sentir. A lembranza do Faiado a sua persoa |
|
|
|
Paquiño...FELICIDADES |
|
 Sempre para nos sera Paquiño, é un elemento importante da nosa infancia, un lider, o lider, tiña voz de mando, ala polos arrabales de S Lucia, donde vivia cos seus avos Maria e Paco Prieto, tiñan a fabrica de gaseosas Prieto, sempre traballando, Paquiño aproveitaba para facerse o dono da pandilla, porque el era O Capitan Trueno ¡Non se lle podia soplar¡ Teño moita gana de verte Paco, fai mais de cuarenta anos que non te vexo, pasa un dia seman e ano feliz, como ti mereces. FELICIDADES |
|
|
|
Chea de diplomas |
|
 No dia de hoxe esta de cumpleanos, Goretti Daponte Vila, a nosa Goretti. De pequena era un raio de inquieta, logo a medida que pasaba o tempo cada ano iba deixandonos ca boca aberta, estudiou en Barcelona diseño, non era dificil criouse entre telas e fios, sua nai Casilda modista de primera, e Goretti xa traballou para Amancio Ortega, Carolina Herrera...agora esta dedicada a vivir a primeira infancia de Mateo, un personaxe increible, o fai xunto a Jordi o seu home que como non podia ser de outra maneira e un home de paz, tranquilote e catalan. Goretti, queremoste, FELICIDADES |
|
|
|
Temos que decir algo |
|
 Ultimamente escoitamos opinions de xente "importante" invitando a xente xoven a emigrar, o fan casi como si esto fose un honor. Acabo de ver como a camara de comercio de Vilagarcia fixo "non sei que" para abrir portas en Hong-Kong. Desde logo é para decir disparates. A emigracion e un cancer que eu crein superado pola parte galega...pero no. A pandilla de inutiles que gobernan, en vez de crear empleo, aforran os cartos e mandan sair os fillos dos demais, os deles a o extranxeiro a viaxar, perfeccionar idiomas e xogar o golf. Bos Dias |
|
|
|
Mequinsa y la memoria industrial de Vilagarcía |
|
 Eduardo Pardo y Manuel Labarta quimicos de Mequinsa
Artigo de Olalla Bouza en el Diario de Arousa
Quizás por nostalgia de la Vilagarcía industrial, o también porque los recuerdos caprichosa, pero lo cierto es que una fábrica que estuvo en pie durante poco más de veinte años en la ciudad es una de las que más comentarios genera en ese ?lugar para a conectividade da memoria? que es el blog de O Faiado. Se trata de Almuso- Mequinsa
Fue en el año 1945 cuando se comenzó a construir, en los terrenos que actualmente ocupa el instituto Miguel Ángel González Estévez, la fábrica Almuso- Mequinsa, según recuerda Daniel Garrido, que señala en la página de la asociación que ?Almuso se dedicaba al wolfran y sus derivados y Mequinsa al estaño?
Fue una de las industrias que en aquellos años escogió Carril para asentarse de la mano de varios empresarios de distintas procedencias (Madrid, A Coruña y Santiago) y por ella pasaron numerosos trabajadores. También un buen número de químicos, algunos de los cuales se asentaron y formaron familia en el municipio arousano.
Mequinsa, como se conocía popularmente, estaba muy relacionada con la industria conservera, que utilizaba el estaño para las parrillas de almacenamiento de pescado y marisco. Se situaba enfrente a otra de las fábricas emblemáticas de Carril, la de Alemparte, dedicada a construir tapas de alcantarilla y otros objetos con hierro fundido. Su nombre todavía es utilizado por los más mayores para designar el lugar donde se encontraba ubicada. Además, por aquella época existía en Carril otra fábrica, Mensa, también dedicada a productos químicos.
destrucción del tejido
En los comentarios del blog de O Faiado incluso hay usuarios que recuerdan los precedentes a Mequinsa. ?Antes existiu nese amplo emprazamento unha fábrica de madeira que denominaron Cantalarrana e diante do seu edificio, moi preto da estrada e ao carón do camiño arbolado polo que se accedía (á beira de Veiga de Lamas) habóa unha gran poza rodeada de cartuchos y poboada por rás?, rememora Manuela Iglesias que cita como fuente a su propio padre, Tino, así como a los ?vellos carrilexos que disfrutand do seu tempo nos bancos de Portugalete?. Además, añade que la empresa contaba con una vía propia de ferrocarril por la que trasladaban las materias primas y los productos manufacturados al muelle de Alemparte.
Los motivos por los que lo que Mequinsa echó el cierre allá por la década de los sesenta son el capítulo oscuro de una historia que se ha repetido en Vilagarcía a lo largo de los tiempos. Mientras tanto, los vilagarcianos siguen echando la vista atrás con nostalgia en cuanto a lo que historia industrial se refiere. Los siguientes capítulos de esta fábrica están muy ligados a la educación, no solo por la construcción en sus terrenos del instituto de Carril sino porque muchos de sus químicos fueron a dar clase al antiguo Calvo Sotelo. |
|
|
|
No ano 1986 |
|
 Nun dos viaxes que fixo o noso Casalderrey, xuntouse no cafe Central co seu amigo de sentimentos e falcatruadas, Aurelio Rey, hoxe falecido.A vida ven acompañada da morte |
|
|
|
PARECE INVERNO |
|
 DecÍmolo polo tempo, desagradable, chove e non fai calor. E xa estamos a 40 de maio e o saio sigue posto.
Si o día trinta de xuño quedamos con premio, si ganamos, a o día seguinte quedades invitados a tomar un pincho na nosa casa, ainda que non hai un premio economico si o hai de cache, son premios internacionais que é meritorio chegar a final, pero si ganamos... buenoo(*).
A subida de hoxe está nas seguintes Galerías:
Creo en Dios Padre... 2
Os Deportes CHegaron coa Escuadra 2
Familia 2
Primeiras Comuñóns 2
Personas Recordadas 3
¿Bailamos? 1
Trabanca Sardiñeira 1
A ver si chega o sol que tamen é saude. Disfrutade, mentras esperades, con esta subida.
(*) comentario do Antonio: menos mal que non se dará o caso. Ainda que a música é moi boa. Si xa viron o documental xa se terían dado conta, se ainda no o teñen... non sei a que estarán esperando. |
|
|
|
|
|
|
|
|