lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
HOXE É SÁBADO E MAÑÁN É O DÍA DA NAI |
|
 E, ao mellor, ainda non pensaches en que lle podería facer ilusión a túa nai. Pois primeiro que a chames, que a visites, que fales con ela e un agasallo non está demais.
E aquí mostrámoste o mellor que lle podes facer: o noso documental Desde dentro do corazón.
Non só lle estás entregando un simple DVD, estaslle entregando memoria, historia, lembranzas, tenrura, e a ti mesmo, e a ela, por que todos e todas formamos parte da comunidade que está dentro deste traballo.
E de paso tamén nos axudas a nos para que poidamos seguir adiante con este traballo.
Gracias a todos e todas. |
|
|
|
Amigo é pouco |
|
 Porque a o largo da nosa vida, desde o ano oitenta e cinco, Luis Robles sempre estubo o noso lado, nas boas cousas e nas malas, a sua relacion co Faiado foi discreta pero intensa, soio Antonio e mais eu sabemos da sua man sempre extendida para axudarnos. Como mañan dia catro esta de cumpreanos queriamos decir o que dixemos. FELICIDADES AMIGO |
|
|
|
Subida e cumpleanos. |
|

Mañan imos celebrar o cumpleanos dun amigo por todo o alto. Un pouco mais modestos hoxe celebramos o de Cándido Castro, que tamén é amigo, a súa nai Martina era moi amiga da nosa aboa María... hai cousas que non se deben esquencer, as raices son importantes. Bueno Candidiño de novo...¡¡¡¡FELICIDADES E SAUDE¡¡¡
A subida de hoxe está presente nas seguintes Galerías:
Os Deportes Chegaron coa Escuadra 5
Terra de Artistas 1
Os Amigos 1
O Carril 1
Tascas, Ultramarinos, Tahonas e Comercios 1
Bueno, por esta semana xa está ben. Hai que sair a rúa que, polo menos en Vilagarcía, saiu o sol e estase quentio no exterior. É cuestión de sacudirse a invernía do corpo e que nos entre a saude polas costas e polo peito. Ben chegado Lorenzo pero tapouco te pases, todo na súa xusta medida.
Disfrutade e hasta a semana que ben.
|
|
|
|
Escomenzamos a subida do fin de semana |
|
 E o facemos con catro fotos de Os Deportes Chegaron ca Escuadra, as fotos as envia o noso blogueiro vilagarcian residente en Alicante, Dito Abalo, fillo de aquela lembrada maestra de Cea, Carmen Noya.
Logo seguiremos con mais subidas |
|
|
|
O noso Nicolas |
|
 El é Nicolas Garcia Abalo nacido na Torre, un enamorado da sua terra da que esta ausente desde os dezaoito anos. É un blogueiro desde Alcala de Henares, pero dos que fala pouco, aqui vive sua familia, Nicolas de vez en cando ven a Vilagarcia. Colaborou con nos no proxecto do documental, hoxe veu a visitarnos e a recoller a "Desde Dentro do Corazon". Que o disfrute. Veu acompañado da sua irman e sobriña. Publicamente mostramos o noso agradecemento a Nicolas. Que volvas pronto blogueiro |
|
|
|
Rosina Villaverde: Una historia del socialismo escrita con el puño de una mujer diferente |
|
 Artigo de Olalla Bouza no Diario de Arousa
Apoyada en su bastón y en cualquier brazo que se preste y ataviada con sus gafas y su pícara sonrisa, Rosina Villaverde forma ya parte del paisaje urbano de una Vilagarcía que tuvo que abandonar por unas ideas quenunca ha dejado dormir. Fue, primero, la hija de Elpidio, pero hoy su nombre evoca la historia negra del exilio y de ese feminismo que se construye a través de miles de batallas personales. La mujer a la que se le siguen poniendo los pelos de punta cada vez que Rajoy aparece en la pantalla de su pequeño televisor, acudió ayer al restaurante Acebo para recibir el merecido homenaje de sus compañeros de partido. Un PSOE que le ha dado alegrías y cabreos, pero que en Vilagarcía no tendría sentido sin el papel que jugaron en su reconstrucción Rosina, su marido Sandalio Alonso y otros tantos que eran socialistas mucho antes de que serlo significase triunfo y poder. Mucho antes de que las dietas dieran beneficios. E incluso mucho después.
en 1935 fue a estudiar filosofía a madrid, en una época en la que las mujeres
no iban a la universidadal estallar la guerra escapó con su familia a francia y luego a argentina y regresó con
la democracia
Con esa sonrisa que el tiempo no ha logrado arrugar, Rosina disfrutó ayer de una composición fotográfica a través de la que pudo repasar una historia que comenzó a escribir con su puño y letra cuando antes de cumplir los 18 se fue a estudiar Filosofía a Madrid, en una época en la que las mujeres ni iban a la Universidad ni abandonaban su casa. Un año después, la guerra tiró por los suelos los sueños de aquella joven que tuvo que esconderse junto a su madre y a sus hermanos pequeños, Francisco y Mariví, tras escapar su padre (primer alcalde de la República y diputado). La familia se reencontró en Francia en las navidades de 1937 y unos meses después Rosina conocería en el país del amor al que fue el hombre de su vida. Sandalio Alonso era alcalde socialista Boñar cuando el levantamiento le llevó al exilio. Allí dejó mujer y cuatro hijos. Los aires bélicos sorprendieron y separaron a la enamorada pareja, ya que con el estallido de la II Guerra Mundial la familia Villaverde Otero puso rumbo a América. En Buenos Aires, Rosina aprendió de nuevo a vivir, bebiendo de fuentes intelectuales de la talla de Castelao o Alonso Ríos. Sandalio fue en su busca a bordo del famoso Winipeg (barco que fletó Neruda con miles de exiliados republicanos). Pese a la oposición de su padre y a los prejuicios, la pareja permaneció unida. Mucho antes de que las ?re-bodas? saltaran al papel couché, Sandalio y Rosina reafirmaban su amor allá por donde pasaban. La primera boda fue en la embajada de México, en 1941. La última en 1983 en el Juzgado de Vilagarcía, la ciudad en la que construyeron su último nido de amor y democracia. |
|
|
|
Homenaxe a Rosina |
|
 Hoxe dia 1 de Maio o Partido Socialista faille un recoñecido e tardio homenaxe a Rosina Villaverde. Pero como mais vale tarde que nunca, nos unimos a esta festa porque Rosina viveu circunstancias que ningun ser human debe vivir. E ainda hai que decir que tivo sorte porque o contou. Estamos a falar da guerra incivil, cando Rosina sua nai e irmans viviron acorralados polas amenazas de morte, hasta que puderon fuxir en barco. Hoxe os do Faiado facemos un brindis por Rosina, polos traballadores, polos seus dereitos e pola liberdade |
|
|
|
|
|
|
|
|