Que no tema sanitario estase a portar moito millor, non esquencer que temos que vacunarnos, as vacunas saen da ciencia, da investigacion, son o millor que nos pode pasar.
Pois nada mañan escomenzamos o Maio, dia para celebrar os traballadores do mundo enteiro, a ver si o ano que ben deixamos a mascarilla na casa e reivindicamos sin tapamentos de boca, en LIBERDADE.
Bos dias, saude
Moitos foron e son as persoas que en Vilagarcía de Arousa fixeron e fan un esforzo ímprobo por recuperar e manter activos moitos dos recordos individuais e colectivos que conforman o noso acervo sociocultural e forman parte da nosa historia contemporánea. Pero tan importante como recopilar ese material, estudialo e interpretalo é tamén poñelo en valor e divulgalo. E aquí quen se leva a palma é, ao meu modesto entender, O Faiado da Memoria, entidade que dirixe un tándem excepcional como é o conformado por Margarita Teijeiro e Antonio Caeiro, tanto monta, monta tanto?
O seu traballo aprol do rescate do esquecemento de persoas, historias, figuras, xestos, heroicidades silenciosas, a cotidianidade do pasado ou a nosa intrahistoria fan desta entidade un elemento en si mesmo digno de toda loubanza e apoio por parte da cidadanía arousá.
Agora están con outra ?historia?, a protagonizada pola memoria individual e colectivas de tres persoas que teñen moito que dicir e que contar de Vilagarcía de Arousa como son José Recuna, Cándido Castro e Enrique Vidal (a orde en que vostedes os poñan dame o mesmo porque neste caso a orde dos factores non altera o produto senón todo o contrario, o resultado é fantástico).
O proceso de catarse vai ter lugar este xoves, unha catarsis transversal da Vilagarcía do século pasado con confidencias relatadas polos seus protagonistas que farán que viaxemos no tempo e na imaxinación da man de José Recuna ata as derradeiras veces en que a escuadra inglesa poñía pé no peirado da localidade e protagonizaba aqueles míticos partidos de balompé. Tamén poderemos rememorar aquel vello voo do zeppelin que mantivo a vista de toda a cidade fixa no ceo facendo un seguemento olliplático do paso ralentizado dese inxenio humano que podía flotar no aire ante a admiración dos veciños e veciñas da capital arousá.
Tamén se poderán revivir momentos tristes e complicados e tamén a dor estará presenta no repaso da nosa memoria con Cándido Castro e o propio comisario Enrique León que se mergullarán en acontecementos luctuosos como a explosión da pirotécnica Valladares ou o negro mundo do narcotráfico na Ría de Arousa.
En fin, que sin o traballo, o esforzo e a constancia de Margarita Teijeiro e Antonio Caeiro e o concurso do Faiado da Memoria e o coñecemento de transmisión oral que atesouran persoas como Recuna, Castro ou León quizais o acontecer de Vilagarcía sería, por desgraza, outra historia, ou non?
A os que somos de Vilagarcia de sempre, decir que e filla de Lolita Callon e Monchete Comendador, familia coñecida e querida de este pobo no que cada vez somos menos os de sempre, afortunadamente ven xente a renovar a integrar a facer crecer en todolos sentidos.
Dia triste pois neste pobo que participa do dolor que hoxe sinte esta familia querida que despide a Maria Dolores.
A o seu Marido Fillos, Nai, Irmans, o noso sentido pésame.
Hoxe fai catro anos de aquel desconsuelo que sentimos no ultimo viaxe de Antonio. Sigue a estar a diario na nosa Memoria e no noso corazon. Para sempre
Tres dias mais tarde que a sua nai. Non o podemos crer, as veces a vida e un continuo torbellino de horrores. Como sabedes Rosario Garcia filla de Rosa Dominguez e Tucho Garcia,nos deixou para sempre fai tres dias. Rosa tiña unha tienda no Castro, agora mesmo cheganos a triste noticia que hoxe finou Eva a querida filla de Rosario e Jose Luis, a o que desde aqui enviamoslle o noso sentimento de pesar, a toda esa querida familia a que tanto queremos.
Anunciamos que tal e como se pensaba tiñamos que cambear todo o da casa nova, pois ben chegamos a un acordo e quedamos tal e como estamos, somentes quitamos a marca de Photticc e quedamos como Faiado da Memoria, o dominio e noso e non hai que facer a mudanza dos mobles e decir facer un volcado de fotografias que a dia de hoxe serian once mil trescentas vinte imaxenes. Daba mediño. Bueno ahi queda eso, bos dias, saude
Acabamos de enterarnos que fai dous días falleceu Rosario Garcia Dominguez, Rosarito, filla de Rosa e Tucho. Rosarito formara parte sempre das lembranzas da nosa infancia e adolescencia, formaba parte da miña segunda familia, a sua prima pequena Esperanzita era a miña amiga da alma, a nai de Esperanzita e a nai de Rosarito eran irmans, pero non calquera irman, eran únicas, non podían vivir unha sin a outra.
Eu Margarita desde moi pequena formaba parte de ese circulo, de esa familia. O pasamento de Rosarito deixame un sabor amargo, un valeiro na miña memoria, Rosario era unha boa persoa. A que eu quería, ainda que non nos viramos. A sua familia un abrazo cheo de sentimento.
Ata sempre Rosarito
O mes de Abril estase a portar moi ben no tempo, no solito como diria a Patiño, eso axuda a todo o mundo para ter unha vision mais optimista da vida. Queremos deciros a todos que botamosvos de menos, soñamos aquelas xuntanzas de cada ano, dia en Catoira, Ons, San Simon, Salvora, Cortegada...en fin esta epoca e dificil, extravagante, atipica, nunca pensamos vivir esto. Animo para todos, bos dias, saude
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
