O cruceiro do Hío é sen dúbida o máis emblemático e elaborado dos cruceiros galegos . Está situado na praza que se abre fronte á igrexa de Santo André, románica do século XII, na parroquia do Hío, concello de Cangas.
Os especialistas atribúeno á man de Xosé Cerviño García, tamén chamado Pepe da Pena, pero cómpre indicar que outros negan esta autoría e consideran como autor a Ignacio Cerviño Quinteiro, outro canteiro e escultor da mesma época que aquel. Foi tallado en 1872, cando aínda o artista non cumprira os 30 anos, nunha soa peza de granito, salvo algunha figura exenta.
(Informacion da wilkipedia)
E ali estivemos, onte, na compaña de Sita e Angel, sempre, cada ano, nos invitan a comer e sobre todo a escoitar as vivencias mezcladas ca ironia e humor de Sita que da gusto escoitala.
Aproveitamos pra despedir o Marzo e darlle a benvida a o Abril, confirmacion da primavera que este ano trae unha gama de colores maravillosos nos campos. Bos dias, saude para todos
Si todo vai de forma normal se presenta como a xuntanza mais numerosa do Faiado da Memoria, esperamos que de aquela o dez de Xuño o tempo nos acompañe, cada un levara o seu xantar, ou, se ira a o restaurante que se atopa na illa, temos praias, sol polo que de momento non cobran nada, na illa existen catro rutas de senderismo, a RUTA SUR aproximadamente de seis kilometros, a RUTA DO FARO de catro kilometros, a RUTA NORTE de oito kilometros, e a RUTA DO CASTELO de kilometro e medio, outra opcion e a de quedarse sentado e non participar en nada de esto, cada un ca sua propia filosofia, levamos xente experta no coñecemento da Illa que nos contara algo do que nos podemos atopar, bos dias moita saude
Lolita Camiño e Manolo Vázquez son amigos nosos. A cuñada de Lolita era miña prima Mercedes Pérez é decir, Lolita casi é familia, pero ademáis querémonos, eso si é verdade. Ainda que non nos vexamos moito.
O seu home Manolo integrouse perfetamente nos quereres de Lolita. Fai un tempo trouxeron de Compostela aos pais de Manolo para coidalos, e vaia si o fixeron. Non quero, nin debo, entrar en cousas que non é preciso, somentes decir que fun testigo dos coidados, dos sacrificios e do amor aos seus pais, pois ben, fai uns días morreu Manolo Vázquez, o Pai, e xa se sabe?.¡Bótano de menos!
Manolo foi, durante moito tempo un personaxe no barrio de San Lorenzo (Santiago). Presidente do Racing quen, por certo, no 2011 brindáronlle unha homenaxe desos que alongan a vida. Manolo nunca o esquenceu e a súa dona, Nieves, tampouco. Aquela festa na que foron os protagonistas, porque o merecían.
Nesta terra as homenaxes, non se regalan. Nos tamén queremos facer unha homenaxe a Manolo Vázquez, pasamos alguns ratos divertidos a súa beira e queremos traelo a esta casa que é a da súa familia e a da súa MEMORIA.
Dia grande na casa, e o dia que naceu Antonio, hoxe cicais o mais grande en casi nove anos que levamos xuntos. A sua familia ven a celebralo con nos, Antonio seu Pai, xunto a Tina e Victoria suas tias, e Lolo fillo de Victoria, están na casa para comer con nos. Os que estades ahí facedeme un favor brindade pola saude de Antonio, compartide con nos a través de un brindis virtual o seu cumpreanos e a festa que temos. Bos días, moita saude para todos, Parabens meu Antonio
O Faiado da Memoria organiza unha excursión a Illa de Ons, será o dia dez de Xuño sábado e sairemos do porto de Vilanova, o seu custe será de quince euros por persoa, temos que levar o xantar da casa, ou ali na illa existen bares para comer, cada un que decida o que quere facer. Tivemos moitos problemas, a xente se nos adiantou e somentes quedaba valeiro no barco este sábado de Xuño, o dia dez.
Unha cousa, idebos anotando porque si non enchemos a xente do barco poñen entradas a venta polo tanto si, corre prisa, si tendes intención de ir.
Desde logo que nacemos para morrer, pero nunca nos colle ben a desaparición de un ser querido, onte a noite se nos comunicou a morte de Andres o noso Andres, marido de Maribel Diz, cuñado de Jose Carlos Dasilva, Andres era un home forte que nos deixou ca boca aberta o seu pasamento?e nacemos para morrer. Bueno somentes queríamos que Andres ocupase un ultimo espacio na nosa casa, sentimolo de verdade, a sua familia iremos a darlle unha aperta. Hasta sempre AMIGO.
" Rogad a Dios que conceda la Vida Eterna a su hijo "
D. Ángel Andrés González Aído
Que falleció cristianamente el día de ayer,
a los 70 años de edad.
D.E.P.
Su esposa, Maribel Diz López; hijos, Juan Jesús, Isabel, Ángela, Andrés y Lucas González Diz; hijos políticos, Rosa Mari, Jose y Merchi; nietos, Alba, David, Isabel, Alejandra y Martín; hermanos, Carmen, Pilar, Eloy(), Reme, Fina, Daniel, Isabel y José; hermanos políticos, sobrinos, primos y demás familia.
Ruegan a sus amistades y personas piadosas lo tengan presente en sus oraciones y asistan a la conducción de sus restos mortales que tendrá lugar HOY JUEVES, a las SEIS MENOS CUARTO de la TARDE, a la Iglesia Parroquial de Santiago de Carril, donde se celebrarán los funerales por su eterno descanso y seguidamente al traslado de sus restos mortales al Crematorio de Arosa, en la intimidad familiar, favores por los que les anticipan gracias.
Saldrá un ómnibus a las 16:45h., desde Carril, pasando por Trabanca Sardiñeira, con las paradas de costumbre, para la asistencia al sepelio y regreso.
T. 986 501 101 - www.ppffa.com
Casa mortuoria: Tanatorio de Arosa, Sala nº 3
Carril, 23 de marzo de 2017
Temos pola nosa idade unha certa independencia das cousas que intentan impoñernos, xa sabemos que a ciencia, a investigación o estudio das cousas vai a millor, a entrada da primavera non e algo exato do dia vinteun, depende do movemento da terra, e a primavera entrou onte?moi ben pero non creo que se rompa nada si nos o celebramos hoxe?porque ademáis a cousa e útil para desexarlle boas lembranzas a Marite que fai anos hoxe casaba con Gelos o seu home, o seu gran amor. Pois nada desde esa Vilagarcia na que tua Nai che trouxo a o mundo, levantamos a copa nun brindis na distancia pero cheo de cariño.
E nada bo viaxe a invernada, que volva en Novembro, moita saude e bos dias
Hoxe quixeramos os do Faiado estar inspiradisimos porque é un dia especial para Rosa e Ramiro...fai cincoenta anos que casaron, hoxe son as BODAS DE OURO. eles non é por decilo son a parexa mais unida do mundo, imposible atopar a un sin o outro, querense de verdade. Nada nos con eles porque lle queremos desde fai unha chea de anos, a Ramiro desde nena, a Rosa un pouco mais tarde, o dito, PAZ,SAUDE e que veña pronto o vran pra celebralo cos fillos. Moitisimos bicos
Mañá para nos e un dia de festa, temos unha nova xuntanza que debe ser a?.perdimos a conta. De verdade, pero seguimos a notar moita alegría cando chega o dia en que nos reunimos?e iso que sempre nos falta alguien?.Marite Montesinos,Goya e Candido, Margarita Mosquera, Marina e Manolo?e moitos mais. Pero cos que están hoxe?¡Rachamos¡ No Churrasco de Rubians unha boa laconada as duas da tarde. Vemonos
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)