E para min unha persoa especial, queremonos, de pequeno as veces quedaba conmigo eu berraballe moito porque non paraba quieto, pero logo sempre decia que se habia portado de maravilla. Agora que e un home feito e dereito e un crak total, vale para todo e hoxe cumple anos. Esteban non quedas exento da invitacion, eiqui a esperamos, mentras un biquiño e moitas felicidades
Luis e un dos nosos carrilexos especiais de eses que nos queren porque si, e nos a el, Luis Castroman ese home que fai a perfecta unión con Pili Diz vai cara os cincuenta e?¿¿¿¿e siguen enamorados, pois ben hoxe Luis esta de cumpleaños e vai ter sorpresas que o van facer moi feliz?moito. Entretanto, nos imoslle desexar unha chea de parabens, tamen moita saude. Luis unha aperta chea de cariño
Josefa Maneiro Ramos, do Carril, deixounos para sempre, e ben que a imos a sentir. Primeiramente porque a queríamos, era da nosa familia, viuva de Benito Crespo, primo carnal de Felipe, primos moi apegados, moi queridos, e Xefa o mesmo.
Cando queríamos saber algo do Carril de antes Xefa era a nosa Señora da Memoria, era un privilexio a súa conversa. fóisenos algo moi importante, a súa familia, a miña familia, unha aperta.
Dña. Josefa Maneiro Ramos
(Vda. de D. Benito Crespo Teijeiro "Tocho")
Que falleció cristianamente el día de ayer,
a los 94 años de edad. D.E.P.
Sus hijas, Mariló, Marisa y Tere (Vda. de Jose Teijeiro); hijos políticos, José Albuixech, Luciano Fernández, Manoli Vilar (Vda. de Pepe) y Herminia Martínez (Vda. de Félix); nietos, bisnietos, sobrinos, primos y demás familia.
Ruegan a sus amistades y personas piadosas la tengan presente en sus oraciones y asistan a la conducción de sus restos mortales que tendrá lugar MAÑANA VIERNES, a las DOCE MENOS CUARTO de la MAÑANA, a la Iglesia Parroquial de Santiago de Carril, donde se celebrarán los funerales por su eterno descanso y seguidamente al traslado de sus restos mortales al Cementerio Municipal de Carril, favores por los que les anticipan gracias.
Saldrá un ómnibus a las 10:45 h., desde Carril, parando en el Veinticinco, para la asistencia al sepelio y regreso.
Sergio Gomez, de Vilagarcia de sempre, hoxe esta de cumpleanos e nos desexamoslle un feliz dia, a ver cando nos vemos porque a Sergio non e facil tomar un cafe con el. Casou con unha andaluza moi simpatica e residen fora da nosa vila. Bueno pois hasta que nos vexamos, parabens amigo.
Carlos colabora con nos no que faga falla, e un reflexo do que foi o seu abo o lembrado Manolo Rey na Vilagarcia dos anos coarenta, en aquela Vilagarcia na que era tan dificil facer cultura e facer reir porque a cousa no pais non estaba para eses menesteres. O abo de Carlos xunto a seus amigos Urioste e Buhigas o consigueu e sigue a ser inesquencible pola xente que viveu aquela etapa. Carlos e un estudioso e un enamorado da cultura, das costumes galegas, é un gaiteiro coma a copa dun pino, e unha persoa integra.
Amigo, moitas felicidades e de hoxe nun ano.
Sin duda a millor amiga, porque sin dar aprobados nin suspensos, con Esperanza Alcalde compartin infancia, adolescencia e unhas longas vivencias de esas que non se esquencen nunca, que están grabadas nas nosas memorias para sempre. Hoxe e o seu dia, esta de cumpleanos, pero este e moi especial, xubilase como traballadora da Autoridade Portuaria, lembramos cando entrou, ainda as oficinas estaban na rua Santa Lucia?¡Xa choveu¡?Esperanza era unha mociña que escomenzaba a sua vida laboral con moita ilusión, a mesma ilusión que ten na actualidade cando xestiona a sua pre- xubilacion?por certo imos ter unha nova identificadora no Faiado. Nos tamen imonos aproveitar do seu lecer, en realidade desde que se creou o Faiado ahí esta Esperanzita para o que faga falla.
E agora facemos un punto e aparte para decir que o que mais ilusión lle fai e que este ano vai ser ABOA?.¡A noticia da sua vida¡ Estase preparando para ver esa cariña, para coidalo, para telo en brazos?imos por partes?hoxe esta de cumpleanos, e imonos preparando con unha nana, miña amiga esto que vives o mereces porque eres autentica, porque sigues a conservar aqueles valores que foron pedagoxia na casa e na familia na que te criaches, eu son testigo e tamen parte de aquela crianza. Bos días, moita saude e moitos parabens
O dia dezaoito fai un ano que nos deixou, era Maria Luisa Mareque dona de Eduardo Garcia e nai de Maria Luisa e Eduardo, por suposto tamen era aboa de Cristina e Alejandro, de aquela foi para todos un golpe baixo nada mais escomenzar o dous mil quince, a dia de hoxe seguimos a sentir a sua ausencia, o seu silencio, porque a queríamos, a vida as veces danos moitos paus. A sua familia é a principal vitima do que pasou, da marcha de Maria Luisa, siguen lamendose as feridas, o dolor, nos desde eiqui decirlle que por enfermedade non podemos asistir a o acto que no seu honor organize a sua familia, pero certo é que a seguimos lembrando coma sempre, querendo coma sempre, apretamos as nosas mans os nosos corazons con toda a familia de Maria Luisa
CONMEMORACIONES
MEMORIA HISTÓRICA DE MARÍN CELEBRA EL TRADICIONAL ACTO HOMENAJE A LOS REPRESALIADOS DEL FRANQUISMO
A Asociación pola Recuperación da Memoria Histórica de Marín convoca os actos que, como cada ano, terán lugar no mes de decembro en homenaxe e lembranza dos represaliados polo franquismo. Na Biblioteca Municipal a proxección do documental "A memoria nos tempos do wolfram", contando coa presencia do seu director, Antonio Caeiro Rodríguez.
Fotos de dito acto enviadas por Mila, unha chea de agradecementos e apertas
No mes de Setembro asistimos en San Sadurniño, na comarca de Ferrolterra, a Chanfaina Lab que é unha experiencia de creación audiovisual colectiva que "tenta poñer en valor o territorio rural a través dos ollos de creadoras e creadores galegos". "Unha mestura de directores e directoras de dentro e de fóra do concello de San Sadurniño, de diferentes idades e con experiencias distintas no audiovisual? o certame toma o seu nome dun dos pratos típicos desta zona, a chanfaina, unha comida do rural cociñada con elementos do porco, mesturados nun mesmo prato. Coñecimos unha serie de xente, para gravar, botáronos unha man e entramos nunha chea de casas e de familias. Tivemos varios acompañantes-introdutores, un de eles Amandino levóunos xunto a súa tía Josefa, unha muller moi aberta e divertida a que gravamos naquela primeira semana de Setembro. Onte chegou a noticia de que Josefa finou...¡Coa ilusion que lle facía ver a sua gravacion¡...Sentimos moitísimo a noticia, e a súa familia, en especial ao seu sobriño Amandino, enviamoslle unha forte aperta.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
