| lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|
|
| ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Goya |
|
Se nos fai raro atopar a nosa Goya tan seria, no papel que tocaba
|
|
| 1 Comentario(s) |
|
| 1 |
Xa van alá 66 anos, e nunca supen que en ése mismo lugar estaba (está) a última morada do Sr. Urioste. Digo todo esto, porque temos ido moitas veces a levar flores ó meu proxenitor que está moi cerca do maestro Don Ricardo. Quizá cinco ou seis metros... Non máis, e mira por dónde, este home que acabamos de homenaxear, é veciño de meu pai... que "vive" en Rubiáns, desde ó 5-1-1993.
Dende hai bastantes anos, vamos todos (os oito) ó Cemiterio de Rubiáns. Como a nosa filla era o "chichi" de meu pai, sendo nena, ten que ser ela quén lle limpie o seu chalé. Meu pai ten sepultura en terra, e sempre levamos algo para limpar o mármol, ou pedra. De habelo sabido, hubéramos compartido flores co artista. E seguro de que meu pai hubera sonreído pola nosa humanitaria acción. Cando él se foi, a nosa Cristina tiña poucos días... Pero xa pasaron vinte anos e o tempo todo o destruie.
Porque, cos anos, empezas perdendo os dentes, a vista, por culpa do asma... non respiras. Reúmas desde os cincoenta pa'riba. Os ósos non perdoan. Por éso hai tanta xente con bastóns. Todo esto sin contar con ésas enfermidades que todos, creo, levamos con nós... Pero que naide quere para sí. En Santiago sigue "arrasando
--------------------------------------------------
"Lévame, lévame, lévameee,
lévame á beira do mar;
lévame alí Maruxiña,
que eu tamén quero bailaaar"...
...............
|
|
|
Comentario por E.García - Santiago (03-10-2013 11:11) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
