| lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|
|
| ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Jose Luis Leal |
|
|
|
| 1 Comentario(s) |
|
| 1 |
Este home marcóu un tempo na nosa terra. Para facer o que él fixo había que ter moita calidade profesional, como a que tiña o noso paisano JOSE LUIS LEAL. Noso fotógrafo de moda.
Se había establecido no local que antes deixou o Banco de La Coruña, debaixo do Hotel Cortegada. Como os fotógrafos que había antes na Vila non tiñan todo o que a él lle sobraba, o amigo LEAL triunfóu como profesional da fotografía no seu pobo, pero antes tuvo que facer un gran desembolso para poñelo a disposición do público arousán.
Era este home un fotógrafo avanzado no tempo. Non comenzóu como outros, desde a calle. Pero, como os seus conocimientos da fotofrafía eran tan amplios para aquéles tempos, tivo que triunfar necesariamente, porque nadie lle puxo as cousas difíciles.
Semellante local para él solo ¡Dios nos colla confesados! En ese local traballóu
meu pai, porque alí traballaron a reo de doce persoas p'arriba e tamén había sitio para os seus clientes... Era un Banco, como digo máis arriba.
As exposicións de fotografía se sucedían de cando en vez, con uns estilos que sólo un bó profesional como éste sabe dar ó seu público. Me gustaba todo canto facía. Porque os outros non podían ofrecer tanta variedade. Non estudiaron para éso, como LEAL. Foi pena que esto durara tan pouco e que nadie da súa estirpe collera o timón que este home levóu moitos anos...
Creo que os pais tiñan unha panadería pola zona de Santa Lucía. Non estou moi seguro, pero teño ahí algo que parece certo. Pido disculpas, si non é así.
Pero vaia por diante a miña maneira de ver as cousas da fotografía con xeito. LEAL era o millor en todo, sin ningunha duda. Hoxe xería un Cámara da TV.
Hai que darlle a cada un o que merece. Si en tantos anos nadie fixo esto, aquí estou eu para dar medallas a os grandes homes nacidos ahí. E LEAL, o foi. Vou dicir que nunca falei con él, por si algún pensa que busco algo para os meus amigos. ¡Demos, fora! Buscar as cousas "raras" noutra parte, non aquí...
¿Se acordan vostedes daquél fotógrafo que había enfrente da Cafetería California, que fundóu Antonio Castellanos? ¿E cómo se arreglaría unha parexa de recién casados para ir acolá arriba, co fin de retratarse no día da súa boda? Hai cousas que hoxe non tendría ningún tipo de éxito. Subir 50 ou 60 escaleiras para verlle a cara ó Sr. Martín. ¡Dios nos colla confesados!
Porque nos anos coarenta e moitos, non había gran cousa dónde escoller. Eu fun un día a Martín a facer unhas fotos para carnet... E non volvín máis.
Menos mal que non tiña enfermedad cardíaca algunha, que si non...
Valgan de homenaxe sincero estas letras a este home, LEAL, porque supo darlle ó seu pobo, o que éste estaba buscando dende hai unha chea de anos. Felicidades, amigo. Tú, sí, que vales.
.......................................
"Unha muller sin home,
¡Santo bendito!
É corpiño sin alma,
Festa sin trigo...
------
Pau virandoiro,
Qu' onda quere que vaia,
Troncho que troncho...
------
San Antonio bendito,
Dádeme un home;
Anque me mate,
Anque m' esfole"...
......................
Rosalía de Castro en
"CANTARES GALLEGOS".
.........................
|
|
|
Comentario por E. García - Santiago (24-05-2013 12:38) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
