| lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|
|
| ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Os baldes |
|
Para ir a fonte a por agua. Eran maravillosos en canto a sua orixinalidade, pero aquelas mulleres con eles na sua cabeza...bastante duro.
donado por anonimo
|
|
| 3 Comentario(s) |
|
| 1 |
Penso que miña nai nunca se sinteo esclava, traballou moi duro eso si, pero no que lle gustaba,tiña o seu propio negocio,e eso daballe unha certa independencia. Pero eso si,eu admiraba tanto, o xeito con que colocaba (omolido) na cabeza, (creo que se chamaba asi) e despois o balde, o unha bañeira de acero, o unha caixa do que fora, e quedaba tan plantada, sin agarrar cas mans, eu confeso, que nin son capaz de levar un sombreiro con tanto arte. Pero esta foto ten truco, porque en esa epoca o balde estaba na cociña de adorno, ou se enchia con outros caldeiros que xa chegaran os de plastico, y eran mais lixeiros para ir hasta a fonte, y a agua no balde mantiñase fresquiña. A horta da foto era a de miña tia Juanita |
|
|
Comentario por Marina (08-07-2012 02:34) |
|
|
| 2 |
A o final non dixen que na foto estamos, mama e as duas fillas, Isabel e Marina |
|
|
Comentario por Marina (08-07-2012 02:38) |
|
|
| 3 |
Hola, alégrome de que a tua nai no tivera que cargar co balde cheo de auga, pois eu lémbrome, de que na casa da miña avoa Isolina, tiña na cociña un par de baldes que pesaban un montón, e para que brilaran ós aros de metal,dáballe con limón e area. E tes razon no de qué tiñan un xeito de medo levando cousas na cabeza, eu lémbrome dumha leiteira que viña a miña casa con unha xarra grande e sin agarrala. Que tempos. |
|
|
Comentario por Mari Patiño (09-07-2012 23:24) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
