lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA

Nominada aos premios Youtubeir@s 2022

REMOVENDO A TERRA

Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022

RESONANCIAS DO PASADO

Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022

Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021

EU TAMÉN NECESITO AMAR

Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.

Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)

Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)


Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo

THE BATTLE OF THE GOOD MEN

Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.

Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.

A VOLTA DOS NOVE

Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015

Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015


DESDE DENTRO DO CORAZÓN

Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013

Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014


O FAIADO DA MEMORIA

Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura


A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM

1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005


ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL
damemoria@gmail.com
 ESPACIOS
 GALERÍA DE FOTOS
 Ir a estas páxinas
 ARQUIVO

Esa casa da esquerda
Esa casa da esquerda

Era unha autentica maravilla


donado por anonimo

Anterior Volver á galeríaSeguinte

3 Comentario(s)
1 Era de los de Galbán y después estaba el lavadero y enfrente la fuente, ahora por problemas con las obras de la Vía Rápida se quedó sin agua. Y todavía sin arreglar, por lo que he oido.
Comentario por Anónimo (04-07-2011 21:43)
2 cuando recuerdo a mi tia lavando la ropa en el rio...
por las fiestas del sacramento un dia iba la orquesta a este mismo sitio de la foto....
el olor a jabon cuando pasabas por delante del rio......
lo buenisima y fresquita que estaba el agua de la fuente.....
a mi tio con una carretilla y un bidon yendo a por agua a la fuente....
el murmullo del agua cayendo a la piedra cuando pasabas de noche y vilaboa dormia.....
señor, cuantos recuerdos......
no cambio vilaboa ni su gente por nada del mundo!!!
Comentario por beatriz (13-07-2011 18:19)
3 Tengo un gran recuerdo de las fiestas de Sobradelo. Subías aquélla cuesta y ya te encontrabas en medio de aquél río de gente que acudía allí. Eran fiestas de verano y se pasaba muy bien. La última vez que estuve allí por las fiestas, actuaba aquél "Hombre-Orquesta", llamado John Balan, que me parece que era de Marín, pero tampoco puedo asegurarlo. Yo era un mocito que acudía allí para poder relacionarme con una chica del barrio, que me agradaba mucho y como sus padres estaban fuera, de emigrantes... Incluso estando ella con sus padres nos carteábamos y todo.
No quiero dar muchos datos para evitar males mayores. Pero nadie admite cartas de chico/a, si ho hay "algo" entre ellos. En realidad sólo había promesas para poder seguir escribiendo. Era por 1950 ó por ahí.

Lo que yo ignoraba es que había muy cerca, un "Romeo", que también era un gran admirador de la chica, que en estos momentos, ni me acuerdo de su nombre; pero era prima de un "satélite"
mío, que vivió donde estaba el Restaurante "Chocolate". Muy amigo mío.
Sus padres estaban en el continente negro, no en Europa.

El negrito era un hombre muy culto y creo que su padre era de los nuestros, de nuestra raza. La madre dejó su "huella" en el chico. Pero con todo eso, a mí me cayó muy bien. Era muy culto, alto y con dinero... y quizá,
quizá, llegaron hasta el cura... Juro que no lo sé. Pero siempre que paso por allí, me acuerdan aquéllos tiempos tan felices, con unos años preciosos, que se van y no vuelven nunca. No sé si lo dije, pero el chico era ingeniero. No sé de qué. Pero ingeniero.

No sé si mi "Julieta" se habrá acordado de mí algún día, pero como muestra, un botón. Ahí quedan mis recuerdos de la Parroquia de Sobradelo. Hay mucho más, pero lo vamos a dejar aquí. Hay veces en la vida, que es necesario descansar.
Punto pelota, amigos. Otro día será...
........................................
"¡Ai, qué miniña!
¡Qué nena preciosa!;
Dempóis de lavada,
parese unha rosa"...
........
Rosalía de Castro
(1837-1885)


Un día que estuve con ellos, el chico daba la impresión de mucha seguridad a todos los efectos. Y si el color no importa, el chico reunía todo lo que podía desear una muchacha de aquél tiempo. Yo no tengo nada que reprochar. Si llegaron hasta el final, fue porque quisieron.

Ella pasaba temporadas allá y también en esta tierra. Pasó algún tiempo y un día que la visité en su casa, me encontré a un chico de color, que había estudiado ingeniería en el País Vasco.
El, me conocía por fotos...
Comentario por E. García - Santiago (04-06-2013 11:17)
Deixa o teu comentario
Nome:
Mail: (Non aparecerá publicado)
URL: (Debe comezar por http://)
Comentario:
© by Abertal

Warning: Unknown: Your script possibly relies on a session side-effect which existed until PHP 4.2.3. Please be advised that the session extension does not consider global variables as a source of data, unless register_globals is enabled. You can disable this functionality and this warning by setting session.bug_compat_42 or session.bug_compat_warn to off, respectively in Unknown on line 0