lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Rosa Berride |
|

donada por tere briones
|
|
1 Comentario(s) |
|
1 |
Es mi madre Rosa Berride Noya, hija de
Aurora Noya Quintáns y Arturo Berride Martín, nacida en Carril el 1 de Enero de 1.923.
A los 12 años la trajo para Vilagarcía la Sra. Concha (la aceiteira) y con ella estuvo hasta noviembre de 1945, año en que se casó.
Lejos del cariño y protección de sus padres, tuvo en esta Sra. una 2ª madre
y con ella aprendió todo lo que mi madre sabia hacer y muy bien.
Todas las labores del hogar, aparte de los valores morales de una joven en una edad y en un tiempo tan dificiles.
Desde 1.935 a 1.945.
También esta Sra.la llevó a los bailes del Varietés y allí conoció a mi padre, a los 20 años. Se casaron 2 años después.Ese mismo año, se murió su padre.
Trabajó sin descanso dentro y fuera de casa y a pesar de tener 7 hijos,(aprendió corte y confección),nos hacía la ropa a todos,nos ponía las inyecciones gracias al practicante Sr. Sammartín que le enseñó para no venir tanto a casa, y se las ponía a todos los vecinos que lo necesitaran. Cuando nacía o fallecía alguien, también la llamaban porque siempre estaba dispuesta a ayudar.
A los 45 años, la muerte de mi hermano Jorge, de 19 años, la dejó destrozada, pero gracias a Dios y al amor que había en nuestra casa, fué capaz de superarlo.
A los sesenta años, cuando ya "el nido
estaba vacío" hizo unos cursos de manualidades y gimnasia, y le pidieron en el centro social, que empezaba a funcionar entonces, que impartiera clases allí y así enseñó todo lo que ella había aprendido: pintura en tela, esmalte,escayola,porcelana rusa..y gim-
nasia de mantenimiento.
Fué monitora de gimnasia hasta Agosto de 2004. Falleció en Septbre del mismo año.
Durante su vida tuvo momentos duros, pero también mucha felicidad, pues supo dar mucho amor a todos los que la rodeaban y por su disposición a ayudar siempre que alguien la necesitaba, también recibió mucho afecto por parte de todos los que la conocían.
Tenía gran capacidad para querer y creo
que era recíproco para quienes la trataron.Era infatigable y muy alegre. |
|
|
Comentario por tere (12-10-2010 22:58) |
|
|
Deixa o teu comentario |
|
|
|
|