| lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|
|
| ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Lembramos a Marina |
|
Marina Otero nai da familia Arines Otero. Casada con Fermin Arines, trasladarono a RENFE en Vilagarcia e eiqui viron casar os fillos, nacer os netos...
fotografía donada por Lola Cuevas e Alfonso Arines
|
|
| 2 Comentario(s) |
|
| 1 |
Mi abuela Marina, madre de mi padre Rafael, tengo muy gratos recuerdos de ella, todas las tardes le hacia la visita a mi madre, a las dos les encantaba hablar saboreando, del cafe que mi madre hacia y sigue haciendo en una tarterita. |
|
|
Comentario por Beatriz Arines Lages (03-05-2010 17:32) |
|
|
| 2 |
Tantos fillos da mesma cosecha... Ahí estaban todo-los Arines xuntos, como hirmáns de boas familias... era moi frecuente velos na Estación do Tren, dónde o pai era o Xefe de Estación.
Creo que algún día escribín un comentario acerca desta xente. O ben que se trataban entre eles. Uns coidaban dos outros máis pequenos. Para mín, era unha familia "10". E sempre os observaba, como si eu fóra o cura da Parroquia, que parece que non ve, pero o ve todo. ¡Todo! Era desas familias, que calquer pai estaría moi orgulloso de ter. Porque non desentonaba ninguién. Eso era Calidad de xentes. Ignoro cántos hirmáns foron, pero deixaron unha pegada de señorío. A súa amabilidade cando xa eran algo máis que mozos; respondendo a aquéles viaxeiros que iban a esquerda ou dereita da Estación do Tren... Incluso cando se lle preguntaba á
rapaza que estaba no kiosko... ¡Dios dea xente coma ésta, e a outra, a que sobra...pa'Rubiáns!...
Si a xente supera ¡cánto enseñan persoas como as que estamos a falar, se darían conta que non vale a pena usar a cabronada que sobra na vida! Pero, repito, esta familia era do mellor que houbo no pobo de Vilagarcía mentres eu andaba por esas terras, e aínda, despóis...
----------------------------
Que naide pense que eu recibín algo destos señores, por falar así dunha familia. Pero, sin querer, os observaba moito porque eran chavales modelo. De Matrícula. Ogallá todo lles fóra bonito nesta vida... Pero se merecían o mellor, según meu punto de vista. Eu nunca tiven trato con esta xente, excepto para preguntar horarios do tren e cousas relacionadas con este tema.
........................................................
"Eu ben sei que por esta velliña,
como queiras, farás o milagro;
i os galegos entangarañidos,
vivirán desentangariñados"...
..................
M. Curros Enríquez
"Aires da miña Terra"
.................
Que dedico co mellor agarimo a ésa familia
que se chama Familia Arines, por ésa personalidade
demostrada en tantos anos, na nosa Vila. Gracias.
|
|
|
Comentario por E.García - Santiago (11-10-2013 17:38) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
