lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Un recordo especial para Sr Santiso |
|

Manuel Santiso,ou o sr Santiso sera recordado sobre todo como unha boa persoa. Habia nacido en Cornazo, casou con Carmen Alba e se quedou para sempre en Rubians de Arriba, tiveron seis fillos, Casilda que morreu a os 21 anos, Carmen, Lecha (Manuela), Maruja, Sefucha e Jose. Quedou viudo moi pronto, e dedicou o resto da sua vida a os seus fillos. Era encargado da fabrica "Cantalarana" de ali foise pra unha fabrica de madeiras en Cambados, donde se conta que cando non habia traballo e os obreiros non tiñan que comer, o Sr Santiso provocaba a caida dos castillos das madeiras pra que a xente tivese traballo. Na guerra civil cando na casa se facia pan, sempre desaparecia algunha hornada, que Santiso se ocupaba de dar a os fuxidos no monte. Ademais de ser todo esto,criou as netas da casa, o seu xenro emigrou, e Casi e Elena o recordan como todo un PAI
foto donada por Casilda e José Carlos
|
|
2 Comentario(s) |
|
1 |
No puedo menos que emocionarme al verlo
por el mucho cariño que nos dío, yo le
llamaba "papa" y cuando se murio yo tenia 11 años y para mi fue la mayor tragedia de mi vida, porque era entrañable, a veces no iba a la escuela
para andar paseando con él porque estaba ciego desde los 58 años. |
|
|
Comentario por elena (30-05-2009 22:45) |
|
|
2 |
fachenda de abó! Algo diso tiña o meu pai, outro señor santiso, con maiúsculas. E espero ter herdado algo diso tamén. Os meus fillos téno, seguro. Grazas pola páxina. |
|
|
Comentario por (18-12-2014 17:31) |
|
|
Deixa o teu comentario |
|
|
|
|