lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Victoriano de inauguracion |
|

O alcalde de aquela Victoriano Piñeiro inaugurando unha das festas
foto donada por Pedro Piñeiro
|
|
4 Comentario(s) |
|
1 |
Neste blog o que non se aceptarán nunca son os insultos, veñan de onde veñan. Serán borrados sen mais. Non é problema de censura, é de educación.
En cuestión de críticas a personas ou institucións aceptaranse sempre que sexan argumentadas, non de forma gratuita, por afán de vinganza, ou por vellos resentimentos personais. Non é este o espazo para esas cuestións.
Outra cousa que non se pode permitir e como estes comentarios que van anteriores a este (e que, a pesares de todo quedarán ahí de momento) nos que se cuestiona a unha persona polas súas actuacións, podamos estar de acordo ou non, non é esa a cuestión, o que non se pode permitir e que se lancen acusacións e se utilice un anónimo. Resulta extraño que nunha soa casa cohabiten personas con distintos apelidos (Baltar, Alcalde, Campoy, e outros). Internet ten o problema que deixa unhas marcas ineludibles e moi fáciles de rastrear, polo tanto resulta inútil escribir como anónimo, seudónimo ou o que sexa, o final sábese quen é o remitente. Non nos gustaría ter que sacalo a luz posto que non somos policias nin nos interesa esa, para nada, actividade profesional.
Este é un lugar para o encontro e a memoria e ambas deben convivir. O marxe de crenzas relixiosas ou políticas, xa que cada un témolas nosas propias. |
|
|
Comentario por O faiado (10-09-2009 11:05) |
|
|
2 |
O que este blog pretende non é isto, precisamente.
Querer utilizar este espazo como descarga de inquina contra calqueira persona que aparece nas fotografías non é algo que vaiamos a consentir. Insisto no caracter de deixar estes comentarios que están colocados neste lugar, pero tamén é a última intervención que faremos neles. Non nos interesa no máis mínimo. Interesaríame todo o que pode haber arrededor das fotografías, pero este ensañamento particular cunha persona en concreto (estemos de acordo ou non co seu facer político, social ou humano, cousa na que non vou a entrar) non é de recibo neste lugar.
Pensar que as actitudes antidemocráticas neste país (en Vilagarcía mais concretamente) comenzaron no ano 1965, sería estúpido. Pensar que a única persona "miserable" (como se decía nun comentario) é o máximo representante do concello, sería pecar de inxenuos. A camarilla que se move arredor dos negocios que se promoven pode ser enorme e abarcar moitos ámbetos da sociedade. Polo tanto hai moi poucos inocentes nesta historia e moitos deles conviven ou conviviron o noso arrededor, son parte das nosas amistades e da nosa propia familia, por iso é extraño que de repente centrámonos nun soio. Resulta curioso e ainda non o teño claro esta razón e ainda que alguén mo queira explicar seguirei sen entendelo ainda que se dará conta de que coñezo a situación que me quere explicar tanto ou mellor que él (ou ela).
Pero tampouco podemos aceptar, nin o faremos nunca, a cobardía que se pode esconder detrás de "anónimos identificables" que se amparan na escuridade traidora. Andar tirando pedras e escondendo a man, sen darse conta de que acabaras con elas sospeitosamente manchadas, non é de recibo para nos.
Todo isto parécenos unha discusión baldía, sen futuro, posto que non o hai donde so se sementa odio.
E non daremos mais pávulo a estas cuestións. Se alguén quere seguir neste camiño rogaríalle optase por abandoar este blog, realizar un propio e decir e insultar a quenes desexen (incluso a nos mesmos), pero insistimos en que non o fagan aquí. Este espazo está pensado para o encontro das personas e non para o contrario. Para o intercambio de memoria, pero memoria constructiva. Os vellos rencores e odios, rencillas e vinganzas personais, fagan o favor de deixalas noutro lugar.
E ninguén nos vai a ensinar nin dar leccións de "demócratas" a estas alturas, polo menos se nos coñecen particularmente xa o saberán, e se non nos coñecen...que lles vamos a ir a contar?.
As fotografías desta galería seguirán neste lugar porque, o queiran ou non, forman parte dunha historia, que moitos desexaríamos que non tivera ocurrido (non só eses anos, senón tamén tódolos posteriores a incruenta guerra incivil) pero que están ahí e temos que saber vivir e aprender deles.
A memoria é o centinela do noso cerebro.
Gracias por oir, agora espero que sepan escoitar. |
|
|
Comentario por O Faiado (12-09-2009 01:00) |
|
|
3 |
A ti, camelia
Que te ollen e non toque,
tes moi longa dignidade,
tan pronto te poñen man,
perdes a virxinidade.
Como teu nome sinal,
de adxetivos és cheíña.
Cálida, espallas luz,
admirable, benfeitiña. |
|
|
Comentario por tere (07-06-2010 22:15) |
|
|
4 |
Siempre empiezan así las cosas en Vilagarcía. ¡Dios nos libre! Pero, poco a poco, año, tras año, todo va perdiendo intensidad. Todo va en decadencia, hasta que se deja de hablar de algo que parecía interesante, un par de años después de nacer...
Presiento que el día de su inauguración no faltaría nadie, porque todo parecía interesante... Las autoridades, las fotos de rigor ¡todo era perfecto! Luego, unos años después, pasó lo que pasa siempre, no hay dinero para nada y "si te he visto, no me acuerdo". Ahí acaba todo, amigos...
Las subvenciones van a menos y falta dinero en todos los ámbitos. Falta publicidad para atraer a ésas personas interesadas en el mundo de la flor..., que son muchas...
Y ya se sabe, si falta el "parné", adiós, muy buenas y... ¡cierra la puerta al salir! Todas estas manifestaciones sociales si no se apoyan siempre acabará del mismo modo. Se ve que los responsables de apoyar esta obra, o trabajaron muy poco, o se encontraron con la puerta cerrada desde el segundo día... Y esto se repite más de la cuenta en nuestra Villa.
¿No será que tenemos el enemigo muy cerca?
Los últimos años de FEXDEGA fueron muy pobres para poder demostrar algo que queremos poner en lo más alto. Me parece que después de la Exposición del VINO ALBARIÑO, aquí no se puede hacer nada que merezca la pena. Desde hace muchos años, se observa que la FIESTA DEL COCIDO de Lalín, se ve apoyada por ciertos señores para que todo eso no decaiga. Allá van todos los que nos mandan desde Santiago, incluyendo la TVG. ¡Lo que cueste! ¡No importa! No sé si es porque los de Vilagarcía no saben pedir (o no quieren), pero todo esto, como decimos na miña aldea: "Chéirame a cán".
Y todos los años se celebra esta Fiesta del Cocido de Lalín, cada vez con más explendor.
Y resulta que "a los de mi tierra, les lloran media docena de duros, cuando todos son tan juapos y tan elejantes como disen por ahí...
Y además, somos injleses".
Hace años, cuando había marisco y nadie sabía lo que era lo que hoy llamamos "furtivismo", todo parecía más fácil que ahora. La gente que tenía que ir a Vilagarcía, para inaugurar algo valía la pena, porque unos mariscos de ésos que sabemos, + un vasito (para empezar, claro) de Albariño, era suficiente para salir de allí contento. Pero ahora, ni hay actos de inaugurar nada, ni hay mariscos de ningún tipo. Está fallando todo. Non sei qué pensar...
...............................................
"¡Adiós, adiós que me vou,
herbiñas do camposanto,
dónde meu pai se enterróu;
herbiñas que biquéi tanto,
terriña que nos crióu!"...
....................
Rosalía de Castro
-------------
A ver cuándo todos ésos cosecheros de Mejillón se reúnen para hacer algo grande, para que el pueblo llano disfrute de algo que cosechamos en nuestra Ría. Invitar a todos los pueblos del entorno a visitarnos. Si la materia prima la tenemos en batea, "lo otro", son migajas para un colectivo tan grande y tan rico. Que no decaiga esta idea y... ¡A disfrutar todos!
|
|
|
Comentario por E. García - Santiago (22-09-2013 11:44) |
|
|
Deixa o teu comentario |
|
|
|
|