As veces hasta e dificil felicitar a unha persoa, hoxe esta de cumpleanos Eduardo Garcia, o noso Eduardo, e nos quixeramos que o seu dia a sua data estivera chea de felicidade como o ano pasado, como tantos outros anos?non pode ser, pero si non facemos futuro, si nos rendimos non somos persoas, non damos exemplo e a Eduardo ainda lle quedan moitas cousas bonitas polas que loitar. Ese fillo que anda con el de aquí para ala, esa filla que tanto lle quere, que tanto sufreu últimamente e que non abandona a o seu Pai. Cristina e Alejandro que tanto queren a seu avo. Eduardo non somentes che felicitamos polo cumpleaños, facemolo porque eres un ser privilexiado, tes una familia exemplar. E nos que nos encanta como escribes últimamente, non te imos a perdonar a invitación a comer para celebrar o teu cumpleaños. Asi que xa sabes AMIGO, sexa cando sexa, a Margarita e Antonio lle debes una comida. Mentras tanto?un moi forte abrazo.
Felicidades... moitas felicidades!
De fillo a pai... con todo o que eso pode significar, deséxote un feliz aniversario.
Gracias de novo#blgtk08# aos amigos do Faiado pola súa aperta... polo seu cariño, que sentimos desde aquí, que estades con nós compartindo cada día especial das nosas vidas.
Comentario por Eduardo Fillo (24-02-2015 08:49)
2
Hola a todas-os.
Hola Eduardo, xa sei que non será un día tan alegre como todos quixeramos que fose, pero é un ano máis, e ainda que teñas que por un remendo novo, h#blgtk08#ai que seguir para diante, e intentar que esa familia tan estupenda que tes, sega con forzas para axudarte a soprar as velas.
Que pases un bo día. Una forte aperta.
Comentario por Mari Patiño (24-02-2015 10:19)
3
Acepta mis felicidades por tu cumpleaños, piensa que mientras tu vivas, ella vive en tí...y nunca la olvidaremos. A ella le gustaría que s#blgtk08#eas lo feliz que puedas. Recuerda que yo celebré mis bodas de oro, y aunque parecía que estaba sola yo también lo llevo conmigo. Un abrazo
Comentario por Maria Teresa Montesinos Castro (24-02-2015 11:39)
4
Como la vida sigue, los cumpleaños van llegando aunque a veces nos pesen. Eduardo, tienes una fortuna a tu lado y eres un previlegiado con esos hijos y nietos que tanto t#blgtk08#e quieren y te cuidan. Si miras a tu alrededor verás que tengo razón. Que tengas un dia tranquilo y que el año próximo estemos
aquí para contarlo. Un abrazo amigo.
Comentario por Cándido y Goya (24-02-2015 11:57)
5
Non sei si o habréi dito algún día; pero hai algo ahí que me dice que o meu amor eterno foi unha muller que hoxe está de cumpleanos. Creo que me namorei d'ela cando paseábamos a moza que tiven en Santiago é máis eu, polo Paseo da Ferradura... Alí está o monumento a ROSALÍA DE CASTRO donado por emigrantes que fixeron as Américas polos anos 20 e ss. É un monumento de galegos en Cuba, Arxentina, Venezuela, Uruguai, México...
Resulta que cada vez que pasábamos por alí cerca, eu visitaba moi de preto o munumento de ésa muller encantadora que se chama ROSALÍA DE CASTRO. Paséi por alí centos de veces é sempre hai algo que me atrae hacia ela, que non o podo evitar. Non recordo un día que haxa pasado de largo sin pararme a volver a leer aquéles poemas que sempre me gusta leer. Igualiño que cándo un mociño está namorado e non fai máis que mirar o retrato do seu amor. ¡Igualiño!
Hoxe que esta muller cumple 178 anos non quero deixar de acordarme d'ela, como si dunha moza se tratara... E que naide pense que estóu tolo. De boa gana lle daba un bico, si estivera viva e alguén lle quitara cen anos de encima, para nivelarnos un pouco. ¿Vos parece? Hasta Margarita, que se#blgtk08#mpre acerta coas súas "músicas" me puxo algo que lle agradezco moito. Porque eu son como un Romeo que sempre tivo a nosa Rosalía... Fun como un amor imposible na distancia...
Algo debe de haber para que nos queiramos tanto, ésa é a pura verdade... ¿Ou será que nacimos no mesmo día? O que eu non quero é ser o seu "querido", porque hay tantos anos estaba moi mal visto polos curas (aínda hoxe).
Si eu tivera coñecementos en Astroloxía, quizá entendería mellor todo esto. Pero eu sólo entendo de gando, prados e leiras. Tamén sei un pouco da vida dos santos. Nada máis. ¡Ah! E tamén sei que o Apóstol chegóu hasta Padrón nunha barca de pedra, daquéla, cándo a pedra flotaba no mar ¿vos acordades de esto? Eu aínda me acordo como si fóra hoxe... O que son as cousas. Repito o meu CUMPLEANOS FELIZ neste día.
Xa vos contaréi cómo o celebramos. Hoxe toca un verso bonito. Hoxe é o día...
NO DÍA GRANDE DE ROSALÍA DE CASTRO
"Meus avós, ¡ai! xa morreron,
os demáis te abandonaron,
os teus lustros pereceron,
i os que millor che quixeron,
tamén de ti se apartaron"...
Rosalía de Castro
Comentario por E. García - Santiago (24-02-2015 14:08)
6
Amigo Eduardo..Corroboro o pe de foto,i os demais comenta#blgtk08#rios....Que sexas todo o feliz que poidas...Forte aperta
Comentario por Roberto Ocaña (24-02-2015 22:56)
7
PASÓU O DÍA, É PASÓU A ROMARÍA
-----------------------------------------------
Primeiro de todo, dar as gracias a ésa xente que se acordóu de mín en un día moi triste... Moi triste. Esta vida é moi diferente a canto un pode pensar. Porque nunca pensamos que nosoutros, todos, estamos no mesmo barco. Creemos que as desgracias son para os outros, é nos equivocamos como sempre. Esto é como a lotería. Toca sempre.
-----------------------------------------------
Pero se ve desde lexos que o meu povo, non é o que era. ¡Non! Parece como si a apatía se apoderara de ésa alma que todos temos... E non me vou a explicar máis, porque non fai falta.
Quizá algún se poida dar conta do que eu penso.
Non o vou a decir, para evitar que a xente que eu quero, se disguste. Pero creo que non vale a pena que eu siga con estas "músicas" miñas.
Si eu xa estóu triste polo mundo que me tocóu vivir é vexo o que vexo, me dou conta que esto é como unha obra de teatro que todo é moi bonito no escenario, pero no patio de butacas, non está nin Dios... Todo vacío...
-----------------------------------------------
Hoxe en Santiago, creo que xa o dixen, aparece na TV a Corporación Municipal homenaxeando á nosa Rosalía de Castro. R#blgtk08#amos de flores por todas partes é despóis comenzóu a parte literaria que tanto gusta aos que pensan coma mín. Eu non puden estar presente, porque a miña saúde non está para despilfarrala... Pero o meu espíritu estaba alí con toda ésa xente que rixe os destinos desta cidade. Chovendo e todo, alí estaba na Alameda o señor Alcalde é demáis compañeiros da Corporación. Precioso.
A homenaxeada sólo cumplía 178 anos...
----------------------------------------------
Xa teño dito que aquí, hai un monumento a aquélas leiteiras que repartían a leite polas casas de Compostela... Tamén hai un monumento a dúas modistillas que salían ao Paseo ás dúas en punto. Así lles quedóu para sempre:
"AS DÚAS EN PUNTO"... (Eu cheguei a coñecelas).
Na Alameda, tamén está un escritor nacido en Vilanova de Arousa, chamado RAMÓN MARÍA DEL VALLE-INCLÁN. Uns dicen que si nacéu na Pobra.
Cando os povos recordan aos seus fillos me parece moi xusto. Outros non teñen memoria, como ésos ordenadores que lles borraron o disco duro, como pasóu fai moi pouco nos Xulgados de Madrid, que borraron as probas que tiñan no ordenador. Todas estas cousas sólo pasan dónde hai moitos pillos. Hai moita mafia. E os cartos, fan o resto... Saudiña...
Comentario por E. García - Santiago (24-02-2015 23:28)
8
Escribín eu anteriormente que "pasóu o día é pasóu a romaría"... E foi moi certo o que di este refrán. Agora xa estamos en unha nova lexislatura, como dín os que entenden de política, que non son eu quén presuma de todo éso...
Teño que decir acerca do meu "cumple" que o paséi daquéla maneira que calquera é capaz de sospeitar. Recibín regalos da miña xente que eu non son moi partidario de todo esto, porque aínda acarreo de outros tempos unha merma tan grande, que non sei qué decir. Porque aquéles tempos, duraron moitos anos. Para que aínda haxa por ahí quén diga cousas parecidas...
Bueno, bueno. Pois xa pasóu ó 18 de xaneiro, o día máis amargo da miña vida, é tamén pasóu o día do meu "cumple", é me da a impresión de que os mesmos personaxes, estiveron en estos dous días tan entrañables para mín... Eu tomo nota de que algo non estóu facendo ben, é por "eso", me refiro ao meu duelo é cumpleanos, penso si non mereceréi algún aplauso máis de outros que leen todo o que eu poño aquí, pero que non dan señales de vida... (Xente invisible)...
O sinto moito pero para mín conta (é moito) a espontaneidade... E aquí eu non vexo señales de que a xente aplaude os meus actos, como era de desear, por éso quero poñer as cartas boca arriba, como ten que ser...
- MARI PATIÑO.
- ROBERTO OCAÑA.
- CÁNDIDO CASTRO.
- Mª TERESA MONTESINOS.
- MARGARITA E ANTONIO.
¿Xa non hai máis no FAIADO? ¿Será posible que sempre seamos os mesmos? Esto é o que a mín me da qué pensar. Que non logro "meterme" no FAIADO, cando non cobro nada. É o meu tempo, non o dou gratis. ME DA VERGONZA ESTA SITUACIÓN.
Antes de escribir un comentario "familiar", sería moi#blgtk08#to mellor ir ver os parrulos na Alameda de Santiago. Que me gustan moito...
¿E valdrá a pena escribir tanto, como escribo eu, para media ducia de persoas? É sempre son as mesmas. Nunca son capaz de conseguir un novo cliente, por moito que eu me esmere por superar o exercicio anterior. Por éso penso que si esto meu fóra un negocio habría que cerralo ¿ou non?
Eu non quero botar máis leña ao lume, pero todo esto... "Cheira a chamusco". Si ao cine van media ducia de persoas, o negocio non vai ben. E cando ésas persoas son as mesmas...
Agora que teño máis tempo que antes, vou a pensar máis fríamente en esto que me preocupa...
Que en tanto tempo, non logre algo máis que os que estiveron sempre, co atenuante de que pasóu algo moi grave na miña familia é non se notóu en "ese" mundo tan enigmático que vivimos.
Sinceramente, teño tanta pena por esto que trato de aclarar, como polo luto que levo dentro do meu ser... ¡De pena! ¡Vaia povo o meu!
Creo que sería moito mellor que buscárades outro para escribir os comentarios, porque eu non consigo mellorar esto. É punto pelota. Sólo me faltaba pagar impuestos por todo esto...
----------------------------------------------
"Hai Pepiño adiós,
hai Pepiño adiós...
Hai Pepiño, por Dios,
non te vaias...
A fuxir de nós,
a fuxir de nós...
Non te vaias afogar na praia,
cómo nos pasóu a nós"...
-----------------------------
Dedicado a ésas seis personas que
me animan a seguir, pero non se
dan conta que esto non da para máis.
Non podo escribir para fantasmas...
Espero que o entendades todos...
Comentario por E. García - Santiago (25-02-2015 16:59)
9
Son as nove e media, e na casa vella entraron, de España 119, Francia 3, Estados Unidos 3, Suiza 1, Brasil 1 eso e o que di o contador das visitas. Tes razon que non falan, pero non podemos obligalo a facelo,a nos nadie nos obliga a colocar fotos dia tras dia, fai seis anos. Nos non buscamos a nadie para escrib#blgtk08#ir os comentarios, a ti tampouco, ti eres moi libre de facelo e a nos encantanos que o fagas. Os outros blogueiros igual, comentan cando queren. ¿Que hai pouca xente que fai comentarios? Pois claro, xa o sabemos pero ¿Que lle imos facer?
Non hai que enfadarse Eduardo non somos o ombligo do mundo.
Comentario por Faiado (25-02-2015 21:38)
10
Sinto decir que recibín algunha chamada acerca do meu último comentario. É sempre me pasa o mesmo. Porque o que pensa mal de mín, É PORQUE NON ME COÑECE. Eu non podo crear enemigos, porque sempre fun un home MOI PACIFISTA. Estóu vivindo días moi amargos é alguén pensa que son un camorrista... É non é así...
Si algo faltéi á xente do FAIADO, estóu aquí para discuparme. É quede todo como si estivera borrado. Eso sería igual que aquél que se emborracha para decirlle ó veciño "catro cousas" que noutro estado de ánimo, non o faría.
¿Quedóu claro? Pois "éso". Sólo quixen decir que me chamóu a atención que sempre son os mesmos amigos do FAIADO os que me dan o pésame, ou me felicitan, por meu cumpleanos. Si leedes ben o que eu escribín, non hai nada máis.
Que naide pense que eu a ésa xente que non se ve, nin ten nombre, pero que son amigos do FAIADO, eu tamén os quero, aínda que parezca o contrario. SÓLO QUIXEN DECIR (con moitas pa#blgtk08#labras), éso, sí, que me gustaría que en vez de SEIS AMIGOS, que seamos algún máis. Sólo éso. Aquí somos xente de MOITA PAZ, que está pasando un mal momento. De esto, creo que o sabemos todos, é o que non pense coma mín, é porque "non lle tocóu esta lotería".
Sabía que tiña unha familia de moita calidade. Pero, teño que decir que a desgracia nos unéu todavía moito máis, é me sinto moi feliz é moi orgulloso por esto. Si os vellos teñen moita calidade, os fillos siguen, é os netos salen iguales que os seus antergos. A todos éles, meu agradecemento máis sincero...
Repito que si alguén se sintéu aludido en esto que comentamos anteriormente, que sepa disculparme é... "borrón é conta nova". ¿Vale?
-----------------------------------------------
"Nosa Señora da Barca,
ten o tellado de pedra;
ben o pudera ter d'ouro,
miña Virxe si quixera"...
.......Rosalía de Castro......
Comentario por E. García - Santiago (27-02-2015 16:50)
.jpg)
