| lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|
|
| ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Onte un drama |
|
.jpg)
Un neno que estaba xogando na rua caeu fulminado é non hubo forma de salvalo. Un neno. Esto e o peor que lle pode pasar a un pobo, uns veciños tocados pola traxedia da morte do seu fillo de oito anos. Non podemos nin queremos añadir mais que a pena de eses pais é compartida, que todos o sentimos de verdade |
|
|
|
|
| 9 Comentario(s) |
|
| 1 |
Hola a todas-os.
Terrible noticia. Si para calquera de nos e triste perder un familiar, non me poido imaxinar, a dor destes pais e demáis familia,qu#blgtk08#e se vaia así de repente,un neno mestres xoga ao balón, e moi dificil de asimilar. Cando como todolos nenos, estaría facendo plans para o carnaval.
|
|
|
Comentario por Mari Patiño (14-02-2015 10:24) |
|
|
| 2 |
Fóiseme o dedo, e saiu o comentario sin darme tempo a mandarlle unha forte apreta, na compaña de todo#blgtk08# o povo de Vilagarcía, para intentar calmar un pouco a dor desa familia.
Que inxusta é a vida. |
|
|
Comentario por Mari Patiño (14-02-2015 10:31) |
|
|
| 3 |
Non teño datos acerca de este accidente que contades hoxe no FAIADO. Eu tamén lamento moito esta triste noticia... Hasta estos días, compro a prensa pero apenas leo nada. Excepto as esquelas.
Si a morte de unha persoa adulta xa é moi triste, cando se trata de un neno, é cándo miramos hacia arriba é...
En fin, que cada un interprete estas letras como queira. Somos maiorciños para pensar.
Pero, recordo que cando hubera aquél terrible acciden#blgtk08#te de trens en Madrid, chegóu o Cardenal Rouco Varela ao lugar do suceso, é fixo esta pregunta, sin resposta: "¿DÓNDE ESTABA DIOS?".
Eu non vou a opinar, porque alguén habrá por ahí que o fará mellor ca min...
Miñas condolencias para ésa familia derrotada pola morte. Miña familia sabe moi ben de todas estas cousas. Porque recientemente pasamos polo mesmo dolor. Quero tamén aproveitar para mandar o meu pésame a ésos amigos da Escola. Un abrazo a todos. |
|
|
Comentario por E. García - Santiago (14-02-2015 11:02) |
|
|
| 4 |
Acabo de leerlo en el periodico,es un drama para la familia, perder un hi#blgtk08#jo de esa edad, no podemos imaginarlo. Mis condolencias para su familia. |
|
|
Comentario por Margarita Mosquera Porto (14-02-2015 12:56) |
|
|
| 5 |
No encuentro palabras para consolar a esos familiares que están pasando por #blgtk08#estos momentos terribles.Mi solidaridad con todos ellos y mi sentido pésame. |
|
|
Comentario por Rita Garrido (14-02-2015 23:36) |
|
|
| 6 |
Quero expresar o meu sentido pésame a os familiares do neno, i moi especialmente a os #blgtk08#seus país nestes intres tan duros de pasar..Pra tod@s el@s,unha aperta forte i sincera |
|
|
Comentario por Roberto Ocaña (15-02-2015 01:02) |
|
|
| 7 |
Dixo Rouco Varela un día: "DÓNDE ESTABA DIOS?"
------------------------------------------------
Algo está cambiando no mundo, porque agora se ve que certas dolencias que hai anos eran enfermidades de vellos, agora, cos cambios, tixeiras, é todo cánto queiramos, vemos que esto vai en aumento...
Sólo falta percorrer as Salas dun Hospital, para darse un conta de que esto vai p'adiante. As enfermidades vasculares que sempre foron cousa dos máis vellos da casa... Tamén aquéla outra que está en trámites de curarse, pero si os máis listos do povo creen que sin cartos todo sigue igual, como a canción de Julio Iglesias, esto non é o remedio que o cura todo.
Alá polos anos 50, había un enfermo con enfermidade de tórax, que o médico do Seguro, lle dixo un día que tiña que tomarse unha sobrealimentación, para axudar ao medicamento. Como queira que aquél home non entendía o que quería decir o médico, éste volvéulle a repetir que unha sobrealimentaci#blgtk08#ón era tomarse un bistec bonito, un par de hovos, etc., etc., "a maiores" do normal...
Xa sabemos todos da chispa eterna dos galegos para casi todo, porque o enfermo preguntóulle ó médico: "É TODO ESO CANTO DI, ¿VÁIMO DAR VOSTEDE POLO SEGURO?"...Esto entendémolo mellor
os galegos que os de fóra de Galiza... ¿Non si?
Eu desde que coñezo tantos curas, penso que perdín parte da pouca fe que eu tiven en outro tempo. Porque vexo que a vida dos relixiosos pouco máis ten que a de calquera. Según o escenario que teña para desarrollar a súa vida.
Os curas agora viaxan moito máis que antes...
Agora visten daquéla maneira, é demostran que os pecados, tamén están ahí para todos...
¡OS CURAS SEMPRE TIVERON SOBRIÑAS! ¿Ou non?
Bueno, volvo a lamentar ése suceso de un neno que se nos foi para un mundo mellor. Para toda ésa familia, amiguiños... ¡Todos! Moitos bicos. Vai costar moito levantar ése ánimo...
|
|
|
Comentario por E. García - Santiago (15-02-2015 10:36) |
|
|
| 8 |
Referíndome á ésa foto do noso Muelle de Ferro, diréi que é tan familiar para mín, que me da a impresión de que o temos "ahí", dónde sempre estivo. ¡Cántas vivencias teño na miña memoria!
Porque o Muelle, parecía un refuxio para todos... Os críos nos encontrábamos como o peixe no mar, porque, alá ó final estaban os Vapores da Pobra é Ribeira é tamén outros, pero máis pequenos, que iban a Rianxo é pequenos povos da nosa Ría... Xogábamos a escondernos nos barcos é o pasábamos moi ben...
O paseo de Muelle para vellos, non podía ser mellor, cándo o tempo era de ceo craro, pòrque si te metías e chovía cándo ibas pola metade do camiño, aquélo era algo serio; de verdade... Si un chaparrón d'aquéles collía a un vello no camiño, mellor sería chamar a unha ambulancia, si as hubera d'aquela. ¿Qué iba a haber nun povo que hasta o famoso Churrero (un guardia municipal dos anos 50), se creía unha autoridade? ¡Dios nos colla confesados! ¡De quén me fun a acordar eu! Este home se sentía tan importante que non sabían no Pazo de El Pardo de él, senón o levaban para Madríd, de tan servicial que era. Un mónstruo de bigote.
O Muelle de Ferro era tamén o refuxio ideal para os namorados que alí se sentían moi a gusto, porque moita lus, tampouco había. É ás veces as bombillas "se rompían" sin saber por qué. Había xente que vivía mellor na oscuridade como o famoso Conde Drácula. Pero todo estaba moi ben para os que nacimos en Vilagarcía... É as mozas, tendrían moito que contar tamén, porque aquél paseo (430 metros), á lus da lua, ou sin ela, da #blgtk08#para moito. ¡Maravilloso! É o que lea esto é non recoñeza á súa verdade, alá él. Eu con 17 aniños, é tamén con máis, tamén andaba por alí é por éso digo que "o tempo é como ésas máquinas que había para extraer o trigo, que lle chamaban "malladoras", porque o destruían todo". O tempo, fai de un neno, un vello en menos que canta un galo. Eu, agora, estóu recordando detalles ocurridos hai casi 70 anos é éso... Co noso Muelle de Ferro é aquéles primeiros bicos da primeira moza, era moito de Dios. ¡Pois quedóu solteira! É xuro que era unha belleza. ¡Para gustarme a mín!... Ésos recordos quedaron no Muelle para sempre...
¿Qué pasaría si eu non viñera para Santiago? A vida é como unha folla de un árbol, que cándo cae, non sabe dónde pode ir a parar. Nacemos con un signo é por moito que trates de escapar, sempre irás a parar dónde estaba escrito o teu destino. Non falla. Quero deixar moi claro que eu quixen moito a ésa primeira moza que tiven.
E cando se marchóu de "ahí", eu lle escribía todo-los días. ¡Todos! Me pai "casi" me quería comprar o traxe da boda ó ver tántas cartas...
Termino: hoxe tiven recordos que outros non son capaces de contar. Pero eu, son moi diferente a todo éso que agora tendes por ahí. Nin mellor nin peor, sólo DIFERENTE. Perdonar si me excedín no meu comentario. E si os xefes consideran que sobra material, cortalo como facían aquéles da Censura coas películas "peligrosas"... Tamén me gustaba moito ir a xogar a partida de parchís coa miña moza ao Café CASABLANCA. Outra historia... ¡Buffff!
|
|
|
Comentario por E. García - Santiago (20-02-2015 11:37) |
|
|
| 9 |
#blgtk08# |
|
|
Comentario por (20-02-2015 11:43) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
