| lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|
|
| ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Maña entra o otoño |
|
Maña escomenza un novo otoño nas nosas vidas, imos recibilo como se merece, con alegria, intentando vivir intensamente, e vendo esas follas doradas que cada nova estacion nos impresionan como si as ollaramos por primeira vez. Compañeiros do Faiado, disfrutemos do que temos e moita saude |
|
|
|
|
| 3 Comentario(s) |
|
| 1 |
¡¡Maravilla de foto¡¡.#blgtk08#.¡¡.Lástima de povo¡¡. |
|
|
Comentario por Roberto Ocaña (20-09-2014 23:51) |
|
|
| 2 |
Era unha calle ¿Ou Avenida? da Marina. O mar estaba moi cerca para todo e para todos. ¡O mar era máis noso, que agora, que para velo hay que andar cara a él unha chea de metros...
O noso Café CASABLANCA. Era outra das cousas que formaban parte do Patrimonio arousán. Cando decidiron facelo desaparecer, a moitos lles habrá costado máis de unha lágrima de aquélas que o xitano e guitarrista PERET nos recorda coa súa canción... "Una lágrima calló en la arena"... Era fácil pensar que o Muelle de Ferro + marchóuse para sempre levando con él o noso Café de sempre, donde tantas parexas novas ou non tan novas se citaban aquí para estar xuntos e falar de calquer cousa. Non é como de agora que a xente "ten medo abrirlle a porta aos demáis, por si non está ao día no mobiliario eo resto, electrodomésticos, etc.
Na c#blgtk08#asa de Rogelito "Zapatilla" era como unha vivenda que había dentro dun escenario. ¡Nada tiñan que esconder! É a xente se encontraba en esta casa tan ben coma na súa propia. (Eu entre éles). Entonces, a xente dende o Patio de butacas, vaise vendo
as entradas e saídas dos persoaxes que veñen e van. Antes era todo máis fácil que agora, porque a xente se esconde para non enseñar o que tés... Vaia por tanto meu recordo simple a esta familia arousana que foi moi querida toda éla.
Non recordo outro xogos no CASABLANCA que non foran parchís.
Creo que non nos deixaban xogar ás cartas aos críos aquéles...
Pero as lágrimas deixámolas alí, cando o Muelle foi tomar Café e non volvéu con él máis. ¡Que teñan boa viaxe os dous!. E moitas gracias por levarbos tan ben con nós, en tantos anos...
|
|
|
Comentario por E. García - Santiago (22-09-2014 12:18) |
|
|
| 3 |
Non sei o espazo que houbo entre a morte do Muelle de Ferro é o noso Café CASABLANCA... Por cercanía, porque eran de todos aquéles mozos noviños que apenas comenzaban a mocear, sentimos moito a desaparición de estos dous estandartes do noso povo... Parecía cómo si un fóra complementario do outro, pero os dous desapareceron para sempre como si fóra de obrigado cumprimento... ¡Non! E mil veces ¡NOOOOON! Me gustaba todo eso, porque o Muelle e o Café CASABLANCA, formóu parte da miña vida, durante moitos anos, hasta que decidiron quitalos do medio. ¿Se imaxinan vostede si aos habitantes de Paris, lle quitaran ésa estampa tan maravillosa que se ve a moitos kms. antes de chegar ao seu lugar? Ou si a os nativos de New York lle quitaran a famosa Estatua la Liberdade? Xa sei que as comparacións son odiosas agora e sempre... Pero a miña idea está ahí...
Seguro que si por nós fóra, non admitiríamos botar abaixo o que foi durante tantos anos a estampa da cidade. Un símbolo maravilloso...
Ou si aos da Coruña lles quitaran #blgtk08#a Torre de Hércules. Ou aos de Santiago lles tiraran abaixo as Torres do Obradoiro... Parece que non, pero de principio costaría moito acostumbrarse, pero... Mellor deixalo como está todo. Pero nos tivo que pasar a nós, precisamente.
De un plumazo, nos botaron abaixo dous símbolos da nosa terra.
O CASABLANCA é tamén o noso MUELLE DE FERRO (R.I.P.) ¡Vaia dúo!
ººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººº
"ORA CON GRANDE SOSIEGO,
DURMO NA BEIRA DAS FONTES;
DURMO NA BEIRA DOS REGOS,
DURMO NA PUNTA DOS MONTES"...
............
Rosalía de Castro
..........
Cariñosamente e en recordo de aquéles
dous grandes símbolos da nosa terra.
O MUELLE DE FERRO e o Café CASABLANSA.
Polos dous, van dedicadas estas letras
como si se tratara da miña primeira moza.
Porque sempre vos recordaréi así. E será
hasta que cheguemos ó final. Será cándo
se agoten as pilas aquélas... Bicos.
|
|
|
Comentario por E. García - Santiago (22-09-2014 20:13) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
