| lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|
|
| ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Fotos de Rita en Arbo |
|
.jpg)
Xa que non a vemos ca frecuencia que nos desexaramos en A Xente que fai Faiado acabamos de colocar unhas cuantas fotos de Rita Garrido e Jenaro na sua casa de Arbo. Calquer dia facemoslle unha visita, porque é o lugar de eles, donde atopan a tranquilidade o relax. Tamen e o lugar de nacemento e infancia de Jenaro. Ahi quedan as imaxenes, a disfrutalas con saude |
|
|
|
|
| 4 Comentario(s) |
|
| 1 |
Esto de xogar ás cartas, creo que se trata da Brisca, en esta ocasión, por veces se arma cada gazpacho que nin o demo... E cando hai mulleres polo medio, o asunto vai de mal en peor. ¡Non hai modo de arranxalo, porque as mulleres sempre queren o mellor da baraxa, para elas!... E despóis aínda lles chaman de todo a ésos pobres homes que xogan contra élas... ¡De película! Menos mal que non hai cartos na partida, porque senón esto se convertiría en Sodoma é Gomorra... Xa sabedes aquélo que si ganan ¡Dios nos colla confesados! Pero si perden, salen a relucir as trampas de turno... Ou que non se apuntóu como era debido... Ou que houbo moita sorte polo outro bando...
Eu xogo con certa frecuencia ás cartas coa miña dona. O xogo é a Escoba. E casi sempre cando perde é porque eu non dou as cartas ben... Que tiña que dar unha de cada vez, en fin, que casi nunca ten razón, pero hay que levarse ben, porque aquéles matrimonios que "atóu" Franco daquéla, seguirán así "hasta que a morte os separe", como din os curas, aínda hoxe... Nunca xogamos nada, pero da a impresión de que non é así... Pon moita vontade en gañar, comete moitos erros, porque quere coller sempre, é éso, se paga, razoablemente. A ansiedade se lle nota moitísimo,
porque levamos moitos anos en este oficio de casados. Pero xuro que é frecuente que me#blgtk08# gane, porque tamén ten moi boa sorte coas cartas. Sempre colle a carta que necesita, é esto, vale moito. Cando ésa sorte lle falla, suelo gañar eu, porque si lle botas as cartas amarillas, é cando perde. Polo egoísmo de gañar... Bueno, en esto, penso que todos vamos do mesmo xeito. Todos queremos gañar... O contrario, non tendría nome. Eu nunca me deixo gañar, coma ten que ser... Non me gusta xogar cartos con éla, porque non creo que esto, mellore a partida. Pero pode ocasionar algún enfado, que nadie desea. Eu, polo menos. Me gusta moito ver esta foto, que demostra que os xogos das cartas que antes, parecía que era cousa de homes, aquí se demostra que as mulleres valen para todo. Hai máis de 50 anos, parecían monxas de paisano... Agora, ¡manda carallo con élas! Do cual é un gran motivo para celebralo. ¡As mulleres están en todas partes, coma Nuestro Señor!
É hai homes que non saben valoralas é hasta ¡as matan! Non todos os animales que matan están na selva. Cando se matan éles, ¡como Dios! Pero a élas, NONNNN. Bicos
*********************************************************************************
"Máis son probe e, ¡mal pecado!,
a miña terra n'é miña,
que hastra lle dan de prestado,
á beira porqué camiña,
ó que nacéu desdichado"...
...............
Rosalía de Castro |
|
|
Comentario por E. García - Santiago (30-08-2014 12:13) |
|
|
| 2 |
Hola a todas-os.
Simpática e "pacífica foto". Oxalá non se perda esa costume tan nosa, da partidiña de cartas, póis con tanta "tecnolo#blgtk08#xía", a xuventude non ten nin idea. Eu estou intentando meterlle o "vicio" as miñas netas, pero non lles gusta nada perder, ji, ji, Un saudo. |
|
|
Comentario por Mari Patiño (30-08-2014 17:35) |
|
|
| 3 |
OS XOGOS DAS CARTAS, VAN A MENOS, porque
-------------------------------------------------------------------------------
Ten razón nosa Mari Patiño. Agora, toda esta xente nova non ten outros ollos máis que p'a mirar para ése aparatiño é olvidarse que o mundo "está ahí".
Que naide pense que eu teño certo restroballo cos mozos ou non tanto de agora mesmo. ¡Pero, si parecen drogradictos!... Non hai outro mundo para esta tropa!... Cada vez, vivo neste mundo sin ter p. idea do que me espera...
Agora me entero que un chaval de 20 anos, ten un fillo por Sevilla, ou por alí;
pero tamén ten outro que é neto da Pantoja é de paso, tamén ten outra moza preñada de un mes ou cousa así... Por tanto, esto é coma o aceite aquél que lle chaman "tres en uno"... Pero todo esto, é moito. Non hai modo de arranxalo! Este é o mundo verdadeiro do pecado...
A esta xente lles falan de fillos é pasan de largo. Veremos a ver cándo lle reclamen todo aquélo que ten que pagar, como pasóu con aquél G.C. que retiraron con trinta anos, por aquélas cousas que todos coñecemos... Moita labia para a prensa, pero e despóis... ¿qué queda? Non hai dereito que un home faga tantas falcatruadas é non teña castigos...
Moi formales éramos aquéles que servimos a Franco daquéla... Creo que antes non había cousas tan disparatadas como agora se ven... As mulleres invitan aos homes a vivir con élas,#blgtk08# sin compromiso algún. Aquí xa non existe pecado algún.
É toda ésa xente guapa que todos coñecemos, cambia de muller, como de camisa.
Entonces, parece que non é pecado..., por éso viven felizmente. Agora o entendo, porque non hai moito tempo que o dixo o cura da nosa Parroquia... Que sin casar ¡Todo é pecado! Pois, nunca houbo tantos pecadores!...
A ver cómo lles digo eu a esta xente nova de agora que antes de vivir así, hai que falar co cura de turno. ¡Non pode ser! Porque hai unhas directrices que non se poden pasar por alto. Logo veñen os nenos é... ¡non é así!
Pero este mundo dos "mensaxes"... ten de todo. As máquinas vencen aos homes é tamén as mulleres, por suposto... Agora se tratan de burlar da hombría de certos homes que respetaron moito a aquélas mozas de antes... Esto de agora non ten nome. Al mulleres mandan todo o que antes non puderon, ou non sabían.
*******************************************************************************
"Aínda penso, airiños aires,
que dimpóis que morta sea,
e aló polo camposanto
dónde enterrada me teñan,
pasés na calada noite
runxindo antre a folla seca,
ou murmuxando medrosos
antre as brancas calaveras;
inda dispois de mortiña,
airiños da miña terra,
heivos de berrar: "Airiños,
airiños. leváime a ela"...
.........
Rosalía de Castro
|
|
|
Comentario por E. García - Santiago (01-09-2014 17:45) |
|
|
| 4 |
Aqui nin facemos trampas nin berramos por perder,como podedes comprobar e unha xuntanza pacifica na que mentras xogamos o capital falamos dos contos de vellos de feito acaba de morrer unha boa muller que tiña 92 anos e tiña unha#blgtk08# memoria de elefante.Aquí non tratamos de polemizar tan sóo de vivir e deixar vivir escoitar a oa vellos que nos embruxan co a sua sabiduria e experiencia.Esas son as boas vacacións. Margarita xa sabes que cando queirades.Bicos. |
|
|
Comentario por RITA GARRIDO (02-09-2014 23:45) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
