| lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|
|
| ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Nos deixou Joaquin Barreiro |
|
D. Joaquín Barreiro Prego
Que falleció cristianamente el día de hoy,
a los 60 años de edad.
D.E.P.
Su esposa, Concepción Torres Sánchez (Conchi - Imaxe Moda); hijos, David Barreiro Torres; hijos políticos, Alba Briones Gamarra; padres, Dolores Prego Rubianes (Vda. de D. Joaquín Barreiro Castaño); padres políticos, María Sánchez Alba (Vda. de D. Santiago Torres Oubiña); hermanos, José Luis, Mariló, Begoña(), José Antonio(), Manuel Ángel, Carlos, Isabel, Olga, Beatriz y Emma; hermanos políticos, tíos, sobrinos, primos y demás familia.
Ruegan a sus amistades y personas piadosas lo tengan presente en sus oraciones y asistan a la conducción de sus restos mortales que tendrá lugar MAÑANA LUNES, a las CINCO Y CUARTO de la TARDE, a la Iglesia Parroquial de Divino Salvador de Sobradelo, donde se celebrarán los funerales por su eterno descanso y seguidamente al traslado de sus restos mortales al Cementerio Parroquial, favores por los que les anticipan gracias.
Nota: Saldrán 2 ómnibus a las 16:15h. uno desde Vilaxoán por O Freixo y Farmacia, Sobradelo (Churula y Procoarsa) y Cruce de Las Pistas y el otro desde Carril, ambos con las paradas de costumbre, para la asistencia al sepelio y regreso.
Casa mortuoria: Tanatorio de Arosa, Sala nº 1
Vilagarcía, 18 de mayo de 2014
Expresar o pesame e respeto do Faiado da Memoria para toda a familia de Joaquin, a sua dona a o seu fillo e a sua cuñada a nosa blogueira Mary Dominguez |
|
|
|
|
| 3 Comentario(s) |
|
| 1 |
Para Conchi y toda su familia un fuerte abrazo y mucho áni#blgtk08#mo en tan duros momentos.
Todo mi cariño y un beso, |
|
|
Comentario por Beatriz (19-05-2014 19:58) |
|
|
| 2 |
Quero expresar o meu sentido pésame a todo-los parientes i amig@s de Joaquin, nunha data#blgtk08# de tanta tristura,polo pasamento dun ser tan querido pra tod@s...Forte aperta, i ánimo |
|
|
Comentario por Roberto Ocaña (20-05-2014 00:56) |
|
|
| 3 |
Cando unha persoa, cabeza de familia, se despide para facer un viaxe tan largo, en
vez de ser un día de alegría, pensando xa no día do regreso, festa rachada, regalos,
xuntanza familiar, etc. Éste é máis ben un día con amargura, porque se vai un home, con 60 anos é moitas ganas de seguir vivindo. Compadezco, de corazón, a todas cantas persoas (ás máis achegadas) porque hai que ser moi forte para aguantar un día coma éste, cheo de sinsabores...
Éu, pola miña idade, xa teño a corbata negra chea de remendos (é un decir). Levo participado nunha chea de días coma éste, de todo-los xeitos, exceptuando, que sempre tiven sorte en ésto, de que na miña casa nunca hubera nada mortuario, a.D.g. Por todo esto, me sinto moi feliz. Conste que tivemos cousas como para pensar que días así nos podían tocar a nós é... pasamos de largo. Bueno, bueno, bueno...
Son días interminables, días de 48 horas, dónde as agullas do reloxio, non avanzan é parece ser que hai que botarlle ése aceite que se chama "3 en uno"... ´Conste que non deseo usar a broma cándo hay persoas que están sufrindo moito. Cando aparece o cura para proceder ó enterro é cando eu me desmoronéi porque se acercaba o tempo final para poder estar con aquél ser querido que se nos vai para sempre é sólo si empleamos ése fanatismo relixioso que teñen certas persoas, miramos a vida de outro xeito. Porque desde nenos, oímos falar de ése mundo descoñecido que naide veu por parte ningunha, é que me perdonen todos aquéles que viviron sempre baixo éste prisma... Pero non podemos pensar todos así. Porque hai xente que as está pasando mal, por culpa de máis de catro desalmados que hasta lles roubaron a súa casa...
É antes que esto, despedíronno do seu medio de vida, sin posibili#blgtk08#dad de voltar...
Nas películas americanas vemos con frecuencia que cando fallece un señor de certo poder económico, contratan uns músicos de raza negra, casi sempre, é convirten un día de luto, nun día de alegría, porque o señor que pagóu ésa festa, está convencido de que "o máis alá, existe", e que pronto vai a poñerse ó lado do Señor. (Cada un que pense o que queira).
É van tocando música negra no enterro, como fixeron sempre. Esta é a cuestión... Nadie trata de divertirse de algo tan desgraciado como é a morte de un ser humano. ¡No! Deseo decir que non tomemos esto como unha comedia, porque a vida en sí, ten moito de drama é hai historias que naide querría vivir, porque en esta vida, máis ben vimos a sufrir, que a divertirnos. Pero todos sabemos que a vida ten un tempo de caducidade é non se pode alargar. Moi triste todo esto, pero certo. Lamento moito todo o sucedido a esta familia, que non a coñezo de nada, porque levo casi 60 anos fôra de miña terra: Vilagarcía... ¡Pero somos fillos do mesmo mapa! Para todos eles, un abrazo de amigo, nun día triste, como éste que nos tocóu vivir. É moita sorte de hoxe en diante...
..................................................................................
Todos sabemos que os andaluces non pensan como os galegos. Desde sempre, sabemos que os nosos ancestros pensaban moito no "máis alá". Máis que nós, quizá... Pero os andaluces quitaron hai anos, unha canción, moi sentida, que decía...
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> "CUANDO UN AMIGO SE VA,
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> DEJA UN ESPACIO VACÍO,
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> QUE NO SE PUEDE LLENAR,
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> CON LA LLEGADA DE OTRO AMIGO"... (D.E.P., amigo)
|
|
|
Comentario por E. García - Santiago (20-05-2014 11:56) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
