lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Nos deixou Santiago |
|
 Hoxe falleceu Santiago Longa Sanchez do Carril, fillo dunha irman de Lita da nosa Lita que tanto nos leva falado do mar do seu oficio de mariñeira. Santiago era un rapaz de cuarenta e nove anos que deixa unha nai e unha familia desoladas. Non e bo dia hoxe para a nosa vila. O Faiado sinte a perdida de Santiago expresalle o seu respeto a sua familia |
|
|
|
3 Comentario(s) |
|
1 |
Jo...¡Vaia coa tempada que levamos no Carril¡...¡Casi mellor esquencela¡...¿Como nos poden déixar así...sin avisar?...Sinto de corazón o pasamento-neste c#blgtk08#aso-,de Santiago....¡¡Xa podia parar un póuco esta sangria¡¡...Pra os seus parentes i amigos;o meu mais sentido pésame....Unha aperta de todo corazón |
|
|
Comentario por Roberto Ocaña (16-06-2013 20:27) |
|
|
2 |
Si la muerte es una despedida para la eternidad, marcharse así, sin pretenderlo es muchísimo peor. No es la primera vez que lo digo en el FAIADO, pero pasan cosas que no son de creer, pero, están aí, dónde deben estar.
Hace unos días que se enterró un hombre que conocí aquí, en Santiago, allá por el año 1957, o por ahí. Cuando éramos muy jóvenes, coincidíamos en cines, fiestas, paseo dominical, cada uno con su pareja, y nos dimos cuenta pronto que sólo por esas cosas, había motivo para una amistad sincera y duradera.
El era fontanero y cuando necesité de sus servicios, nunca me cobró un duro. Paseábamos por la Alameda de Santiago las dos parejas con frecuencia, porque es un lugar muy bonito para charlar y conocerse. Se llamaba Pepe y me dejó un recuerdo muy triste su marcha hacia lo desconocido. Aún hoy me pone muy triste que tengan que pasar las cosas así...
En ciertos momentos, me hubiera gustado que me devolvieran la fe que tuve cuando era un chico que no me afeitaba. Después de tantos años, viendo tantas desgracias en familias, ciudades y países, uno ya no sabe si soy de aquí o soy de allá... Como la canción. Pero os juro qué ésa es una asignatura que tengo olvidada y voy a tener que repetir curso por culpa de la Religión.
Hace unos 60 años, más/menos, había una asignatura con un valor semejante a és#blgtk08#a que cité antes. Se llamaba FORMACION DEL ESPIRITU NACIONAL. ¿Qué bonito, no?
Recuerdo que el Profesor era un falangista de aquéllos que no quitaban la camisa aquélla, ni para dormir. Era de aquéllos enchufados de entonces...
Las clases eran en el Instituto Laboral de Vilagarcía, clases nocturnas, de 8 a 10, por la noche. Recuerdo que delante del Instituto plantaron un edificio de Falange, que aquéllo le sentaba como pegarle a un padre. El Instituto había sido Hospital Militar en tiempos de la Guerra Civil española, de 1936-39.
Recuerdo que el Profesor de Política era además médico de la Seguridad Social y se casó en Santiago, con una dama de mucho abolengo. Cosas así...
Eran los años 52 al 54 aprox. No más.
Deseo decir que ya de aquélla había gente que "no daba hecho". Un médico dando clases de Falange...¿Esto qué es?
Igual le pasaba a cierto cirujano que aparecía en las nóminas de todos los Hospitales de España. Operaba de pulmón y era familiar de un "rey" que hubo hace años en Madrid. Tenía, entre otras cosas, la representación de la Vespa...
........................................
"¡Qué ricos mandiles!
¡qué verdes refaixos...!;
¡qué feitos xustillos,
de cor colorado!...
.............
Rosalía de Castro
1837-1885
|
|
|
Comentario por E. García - Santiago (21-06-2013 09:45) |
|
|
3 |
A mín me pasa algo parecido a todo esto que se está a decir no FAIADO. Os meus amigos non dan feito. Se van tan rápido que non volven a cara nin para decir ¡adiós! Deseo decir que todo esto me está ocasionando un problema porque así non sei vivir. De verdade o digo; antes iba ao Bar a pasar o rato e tiñamos unha Peña la mar de curiosa. A xente se respetaba moito que daba gusto.
Pero pasaron uns tempos e de repente, se foron marchando tantos amigos que hoxe non temos con quén tomar unha taza de viño de tantos amigos alí reunidos.
En dous ou tres anos se foron pa'sempre, e nos quedóu ésa tristeza que nos queda pola falta da despedida.
O que lles suelen chamar "mortos roubados", porque non querían marchar, por agora. Pero algo se cruzóu no camiño que o escarallóu todo... Por esa razón eu xa non vou ó Bar porque non quero que me canten aquélo que cantan os andaluces:
"Cuando un amigo se va,
deja un espacio vacío;
que no se puede llenar,
con la llegada de otro amigo".
Por lo que veo en Vilagarcía se habla más de cosas tristes que de asuntos festeiros. Hoxe Margarita dóu as pistas necesarias para pasar o "DIA DOS AMIGOS DO FAIADO", que este ano vaise a celebrar nun Restaurante de Catoira. Na mesma páxina está o nome do Restaurante e todo canto se necesita saber para pasalo ben. Creo que acertaron co lugar e sólo queda pensar qué clase de cantarelas#blgtk08# temos que ensaiar para facerlle a competencia ós de Vilaxoán.
Sólo deseo que o pasedes ben todos e que pensedes que a comida en sí, non é a parte máis importante, porque por riba de todo debe estar a nosa amistade.
E dónde a amistade é boa e sana, que se retire todo canto se pon nunha mesa.
Este é meu punto de vista... Si non me axusto á realidade, me calarei. Seguro.
Si hubera cartos, podíamos contratar ao amigo Salvador Cores, acordeonista de "Vilaxoán Canta", para amenizar o día.
Pero estos tipos do Goberno, cada día nos deixan máis co "cú ao aire". Agora xa non podemos beber, nin fumar. Nin comer, nin cear. Nin encender gas, luz.
Nin ver TV, Radio ou farrapos de gaita.
Non ter medo. Estamos empezando. O caso que a nosa Merkel nos vexa con bós ollos
Agora xa non temos Caixa de Aforros...
¿Qué vai ser de nós? Os que mandaban nas Caixas, levaron o saco cheo. Sabemos nombres e apelidos, pero aquí sempre gañan os delincuentes. Andaban no barco da Caixa e o pasaban de p.m.
¡E vaia pensión lle quedóu ao Director "ése" e os seus amiguetes! Hai unha película de moitos anos que titulaban:
"LOS LADRONES, SOMOS GENTE HONRADA"...
........................................
Co son da gaitiña,
co son do tambor;
che pido que cantes,
meniña, por Dios".
...........................
Rosalíade Castro
1837-1885
|
|
|
Comentario por E. García - Santiago (02-07-2013 18:42) |
|
|
Deixa o teu comentario |
|
|
|
|