| lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|
|
| ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Acto homenaxe a Bouza-Brey |
|
Lembramolo como un loitador contra o fascismo, como un escritor que amaba as letras enamorado da sua terra, do idioma da sua terra, da cultura da sua terra, da xente da sua terra, como un articulista rebelde. Onte se lle homenaxeou en Vilaxoan |
|
|
|
|
| 1 Comentario(s) |
|
| 1 |
Aínda que estóu en horas moi baixas, cando na familia estamos sufrindo uns polos outros... Os que estamos enfermos nos damos perfecta conta do que fan os nosos fillos por nós. Cando tés seres queridos no Hospital que necesita da túa presencia e teu ánimo. Cando o vello se ve incapacitado físicamente para atender a súa dona, porque apenas ten forzas máis que para sostenerse en pé, e menos poder botar unha mán, non vos dades conta do meu estado de ánimo.
Estos días alguien moi querido no FAIADO estaba disposto a que tuvéramos unha entrevista pero non "de trabajo", como dín os políticos cando van a encherse. O noso, era outra cousa ben distinta, pero non se pudo levar a cabo porque non podemos luchar contra a evidencia. Non podemos buscar, modos para pasalo mellor, cando a saúde non responde. Por eso, dicimos, cando perdemos na lotería: "O caso que non falte a saúde". Moi listo/a a persoa que pensóu deste modo. Cando o pouco humor que che queda se convirte en tristeza e non eres capaz de volver a ser o mesmo que eras non ai moito tempo...
Estos días pasados, nos deixóu para sempre un dos millores compañeiros de traballo que tiven. Non chegaba a ter os 70 anos. Morréu do fígado, pero que naide pense máis da conta, porque este home sólo bebía Coca-Cola. Se había quitado de fumar... e para mín foi un gran "pau", porque ademáis da perda do home parece coma si alguien che quixera mandar un aviso... ¡Que esperen!!!!
Ademáis, tal como estóu, pouco podo traballar aló por enriba; sí, por enriba, porque éu, tamen teño os bronquios pódres de tanta nicotina inxerida. E anque hai máis de vinte anos que non gasto cartos en tabaco, sigo estando mal de "ahí". Un día con outro fumaba uns 50 cigarrillos.
Compraba o tabaco coma si eu tivera unha taberna, ou así...
Ese modo de vivir que de algúns anos a esta parte lle chaman: "stress", eu xa o tiven dende ai moitos anos, porque vivín unha vida chea de prisas. Dormía moi pouco. Comenzaba a xornada ás seis da mañán e nunca sabía hasta qué hora íbamos acabar... Cando me deitaba, non sabía si me estaba levantando. Vivía un verdadeiro inferno, pero había que botarlle peito a todo. Si desmaiaba, se me viña todo abaixo. Me exigían moito.
As veces tardaban más de seis meses en pagarme... ¡Pero eu seguía...! A miña muller me limpaba os zapatos, porque eu non podía perde-lo tempo así...
Onte mesmo tiña que ir ó Hospital e despóis da duch#blgtk08#a, non podía poñer os calcetíns porque o meu lumbago, quería
facerme sufrir e ademáis de condenarme.
Porque entre o dolor e a impotencia...
¿qué podo decir eu? Pois eso, e coma non o vou a repetir, termino. Pero non estóu tolo. A pesares que este Hospital está construído en terreos do Hospital Psiquiátrico de Conxo. Esta Institución pode ter 300 anos aprox. Para daros unha idea direi que me levóu máis de unha hora, poñer os calcetíns... Non digo cánto dolor pasei.
Sendo eu un neno, e vivindo ahí, conocín a un Bouza-Brey, que vivía nun primeiro piso dunha casa entre a tenda de Ambrosio Bobo e Duaso. Eu lle levaba a este home PROBAS DE IMPRENTA. Non creo que estivera relacionado cos seus escritos. Non recordo si se chamaba Fermín. Era un home corpulento... Tiña a educación propia de un home que pasóu polas aulas da Universidade galega. Con esto, xa se dice todo. E os que saben a diferencia que hai entre a cultura e "ésa outra cousa", se dan conta que sin cultura non se vai a ningures. Este é o meu pequeno homenaxe a este home que hoxe recordamos. Quizá haxa outros cos mesmos apelidos. Xa sei que a cultura costa cartos, pero... ¿A dónde vas sin ela? Hasta os da Xunta de Galicia quere títulos universitarios, para pagarlles media ducia de pesos por cabeza. Hasta os portugueses pagaban máis. Queremos moita cultura para pagar menos. E como si un capador quixera cobrar tanto coma un cardiólogo, p.e. ¡Vaia tropa! O mítico Ali-Babá era unha p. merda comparado a éstos numeros de agora.
Salen no periódico, TV, Prensa, e nadie se pon colorado. Sean de sangre azul ou da outra, da sangre incolora, que é a sangre do famento de turno. É que me dan asco... Agora, hasta Aznar. ¿Adónde vai este tío? Votóuse fóra para non volver, e agora está facendo o papel do intruso que nos sabe o que quere...
Que se mire ó espello, porque con ese bigote e todo, se me parece a un alemán que naide quere recordar. Que o duchen!
Non tiven ocasión de decirche, Margarita, que desde que aparecéu o libro roubado da Catedral, a xente coma min, somos moito máis felices que antes. Pedían para o home 31 anos de cárcere. ¿Non serán poucos? Creo que por aquí ai moito fillo de...¡Satanás!
Un saúdo a Cándido. Vendrán tempos millores. Seguro. Disfruta ben, que eres un neno. A vida nos da, e a vida nos quita, xa sabes.
.......................................
|
|
|
Comentario por E. García - Santiago (02-06-2013 11:42) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
