lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA

Nominada aos premios Youtubeir@s 2022

REMOVENDO A TERRA

Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022

RESONANCIAS DO PASADO

Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022

Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021

EU TAMÉN NECESITO AMAR

Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.

Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)

Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)


Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo

THE BATTLE OF THE GOOD MEN

Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.

Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.

A VOLTA DOS NOVE

Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015

Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015


DESDE DENTRO DO CORAZÓN

Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013

Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014


O FAIADO DA MEMORIA

Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura


A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM

1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005


ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL
damemoria@gmail.com
 ESPACIOS
 GALERÍA DE FOTOS
 Ir a estas páxinas
 ARQUIVO

Vilagarcía entona: ?¡Viva los Reyes, viva el xeito?

Artigo de Olalla Bouza no Diario de Arousa, hoxe domingo 27 de Xaneiro do 2013

Dicen que todo depende del cristal con que se mire, por ello las versiones sobre el viaje que Alfonso XIII y su madre, la regenta María Cristina, realizaron a las costas gallegas y en concreto a Vilagarcía, difiere según se lea en uno u otro periódico. La excursión apacible que narra ?La Correspondencia de España?, de corte conservador, casi se convierte en un motín marinero en las páginas del liberal ?Heraldo de Madrid?.

La familia real hizo una parada en vilagarcía durante su viaje por galicia y descansó en el palacio de terranova tras visitar vista alegre y el ayuntamiento

Lo que coinciden ambos en señalar, al igual que otras revistas y periódicos de la época, es en la belleza de una villa bañada por el mar, que era la fuente de la que bebía todo el desarrollo económico que comenzaba. ?Bañada por cristalinos riachuelos que descienden de las vertientes del Giabre y situado a las orillas del Atlántico. Esta comarca, rica en vegetación, con abundante arboleda y pintorescos valles, forma una de esas encantadoras mansiones del reino de Galicia, abierta hoy a la civilización europea por las nuevas vías férreas recientemente inauguradas?. Así describe ?La ilustración militar? el lugar que el uno de septiembre de 1900 daba la bienvenida a Sus Majestades.

Fue un viaje de lo más mediático. La prensa se alojó en el Balneario de A Concha, desde donde se escribían crónicas que narraban, minuto a minuto, el viaje de la familia real. A las dos de la tarde llegaron al Puerto de Vilagarcía Alfonso XIII, al que le faltaban dos años para asumir el trono, su madre y las infantas. ?El Rey vino a tierra con marinos del Giralda? (buque donde viajaba habitualmente), narra ?La Correspondencia?, que destaca que ?es la primera vez que desembarca solo?.



tumulto marinero

Sus Majestados arribaron al Puerto al ritmo de la banda, que interpretó la Marcha Real. Allí les esperaban, asegura Álvarez, corresponsal del Heraldo de Madrid, miles de ?jeiteiros? procedentes de todos los pueblos de Arousa. Pero que nadie se equivoque. Aunque el tradicional instrumento gallego también sonó, los que hacían la espera en los muelles eran marineros preocupados por las reforma de la pesca que preparaba el Gobierno de Francisco Silvela y que conllevaría la desaparición del ?xeito?. Lo que latía en el fondo de este conflicto era la atemporal lucha entre lo artesanal y lo industrial. Las grandes conserveras presionaron al gobierno para que fomentara la superproducción de las traíñas, redes con una capacidad mucho mayor que precisaban de menos personal.

?Veíase, además, a las mujeres de los pescadores, llevando en brazo a sus pequeños, llorando y pidiendo protección al jeito, que les da el pan que comen?, relata el ?Heraldo?. La familia real visitó otros lugares, como Vista Alegre o el Ayuntamiento y se alojó en el Palacio de de los duques de Medina Torres. En aquel viaje, la reina María Cristina recibió un escrito en el que se pedía la anexión de los ayuntamientos de Carril, Vilagarcía y Vilaxoán.
Comentarios (3) - Categoría: Xeral - Publicado o 27-01-2013 09:30
Chuza! Meneame
3 Comentario(s)
1 ¡Maravillosa fotografia¡.Pola miña idade non lembro esta Vilagarcia;pero non deixa de abraiarme o bonita que debia ser.¿A que veu tanto recheo?...Imaxinade por un momento unha praia urbán dende Carril ata Vilagarcia .¡Non haberia en toda Gali#blgtk08#cia nada mais cómodo....nin mais fermoso¡.Non quero ser pesado neste asunto; pero pídolle @s persoas que nos gobernan, que antes de desfacer o pouco ou muito qeu nos púida quedar, que o razoen i o pensen duas veces.¡Na sua man está¡ .Saudos
Comentario por Roberto Ocaña (27-01-2013 23:33)
2 Coincido en todo co anterior comentarista. Hasta para decir que esa foto parece un cuadro dos grandes pintores españois. ¡Gracias por mandar este retrato para que vexamos todos o que víchedes outros en aquéles tempos! Acerca da visita dos Reis, eu fun testigo dunha visita do Rei de Marruecos que se encontrou ahí co noso rei de Ferrol. Viñeron por mar, polo menos o moro, abó de este que tan ben se porta con todos nós, os españois e tamén cos seu súbditos. ¡Cánto amor... hai neste rey veciño! E cántos palacios polo mundo!... De pena. Dicen que é moi amigo do noso de Madrid. Ainda me acordo da isla Perejil que estuvo a punto de calquer cousa. Unha isla donde sólo vivían unha docena de cabras-femias, e algún que outro lagarto-lagarto. De un momento para outro apareceron por alí fragatas e outros barcos para acongojar ós nosos veciños do Sur. ¿Canto costaría todo eso? Eu sigo pensando que esto sigue o mesmo camiño que nos tempos de aquél señor paisano noso que non mencionarei para evitar males maiores.

Despóis esto teño que decir que os Reis de Oriente, eran outra cousa. A mín nunca me "encheron un ollo", porque o que traían apenas tiñan valor para un neno de aquél tempo e unha casa como aquéla dónde eu vivín. Si lle chamamos regalo a un parchís de cartón para catro nenos é uns calcetíns... ¡Non é doado! Con esa cara que teñen esos nenos pobriños en ese día... A felicidade se convirte en tristeza ao saber que eu merezco, como neno, tan pouca cousa. E esa tristeza chega a vivir contigo toda unha vida, ou casi. Daría algo por poder cambiar o rumbo da historia e saber si con algo mellor eu sería máis feliz. Creo que si non eres feliz de neno, has de notalo tamén en outras épocas da túa vida. Pero esto cambiou moito...

Hoxe xa non nos chegan cos tres Reis de Belén. Tivemos que inventar outro para que os nenos famentos de morran de envidia ó ver que non#blgtk08# somos todos iguais. Os nenos de pais en paro que non chega nada á súa casa ¿Qué lle dirán de esos nenos? Sempre fumos un país de gaiteiros por todo o mapa. Aquél que tiña un billete sempre fixo o posible para que todos llo víramos. Porque somos indeseables, queirámolo ou non. Por eso nos da vergonza falar de un pasado reciente que non foi nada como para botar foguetes. Eu recordo de moi neno que xa se falaba de "novos ricos" como o que hoxe sería falar de "pelotazo" ou corrupción. Nos anos coarenta aquél que poñía unha "camisa" daquelas, podía poñer na mesa doble ración de pan racionado. Falo de un pan que estaba racionado, como outros alimentos. Meu pai débelle a súa vida a seus fillos. Gracias a eles, alguien deixóuno para a semente. Pero viveu sempre cheo de problemas por outras causas parecidas.

Agora vas ó Corte Inglés e teñen de todo igual que naqueles grandes almacéns que figuraban nas películas americanas. E todos celebramos a mellora pero o que sempre estivo mal sigue estando. Gracias ó Paro nos enteramos que nas Cárceles non hay dónde meter tanto ratero. Parece que nadie se había dado conta que co Paro viña todo o peor. Os xuzgados sólo funcionan para os mortos de fame, porque para aquéles outros que rouban miles de millóns, non existe nada de esto. Por eso penso que si a Xusticia Divina é como a humana... ¡Que Dios nos colla confesados! Porque esa xente que tanto roubou en este país, non os vexo con cara de preocupación. Porque saben que están no país donde viveu o amigo Ali-Baba e os seu socios...

Hai xente que dice que seguimos mellorando en todo. Eu digo que melloramos en todo...o peor. Ocupamos un lugar no mundo como si fóramos unha República bananera. Hoxe mismo unha radio española dixo que estamos nun lugar, como o Deportivo hoxe: 28-1.2013
e estamos vendo que este país xa non é noso, porque TODO SE VENDE EN ESTE PAÍS
Comentario por E. García - 27.01.2013 (28-01-2013 12:33)
3 Desde hai uns días me interesa todo o que escriba esa periodista chamada OLALLA BOUZA. Moitas veces hai que coñecer a persoa para interesarte logo, pola súa obra. O periódico dónde ela escribe non o venden por esta zona, por razóns obvias. Pero estou dacordo que os genes, teñen a última palabra, ademáis do que se aprende na fonte limpa. A calidade da persoa está dentro da cabeza e cando hai ocasión se demostra a súa relidade. Eu teño unha filla, que sin apenas coller un libro, conseguía moitas Matrículas de Honor. Repito: Sin esforzo algún.

Hoxe é o día que lles da pasantía a un fillo de 15 anos, conseguindo sempre calificacións altas. Na casa da miña filla, un Aprobado, equivale a un suspenso, (é un decir), porque eu nunca lles vin calificacións tan baixas. Estudia na Compañía de María e alí, nunca che regalan nada. Normal.
Non vayades pensar que son propietario dunha marca de xamóns que lle chaman Navidul ou algo parecido... ¡Qué rico!

Hoxe a rapaza, miña neta, está na Universidade estudiando unha Carreira que ogallá teña o futuro esperado. Non estudóu Medicina, porque non todos temos esa "sangre fría", para actuar dónde hai sangue. ¿Entendedes? Por eso escolleu PSICOLOXÍA. Apenas notou o cambio do Colexio á Universidade. Ainda recoñecendo que son idades donde é fácil patinar. Ela o leva moi ben o que Deus faga; pero que alexe dela ésos "moscons" que sempre están presentes na vida. Eu chámolles IÑAQUI por exemplo. Teño moita pena de persoas que che escarallan o teu futuro; profesional, social e familiar.
¡Es el amor! Y lo qu#blgtk08#e venga detrás... Estou moi orgulloso destos netos. A mín me hubera gustado moito pasar pola Universidade, porque é o principio de todo. Cando era novo iba moito cos meus compañeiros de pousada. Comíamos todos á mesa e non había distingos. Eu era un traballador entre eles. Unha cousa parecida á "Casa da Troya". Sempre nos levamos moi ben. E con nós había un Prof. Adxunto, que non tardóu en ser Catedrático. Era de Pontevedra. Hoxe xa está Xubilado. De cando en vez lle poño unhas letras... Boa xente.

Repito miña felicitación máis sincera para OLALLA BOUZA e que siga a racha. Que non se fixe no meu galego da aldea.
Vivín nuns tempos que todo esto estaba prohibido e non se podía escribir galego. Despóis viñeron cousas que non as entendía nin Dios. Vos aseguro que me defendo millor co castelán. Falando de galego, xa teño visto na Praza da Quintana ver cantar o noso Himno a un grupo pequeno de mozos e levalos de alí como si foran comunistas dos anos coarenta, con fouciño, martillo e todo o demáis. Recordando esto, non sei si a Manoliño non lle daría vergonza cantar aquéllo. "Qué din os rumorosos", despóis de tanto barullo político que houbo naqueles tempos. Non me quero extender máis, porque non me agrada que me chamen ¡plomo!
.......................................
"Ista rosa branca, branca,
co seu brancor infinito;
eres ti mesma, soñando,
nosos amores perdidos"...

"DITOS, LENDAS E CANTIGAS", obra orixinal de Fermín Bouza-Brey.
Un libro escrito por un arousán.



Comentario por E. García - 27.02.2013 (27-02-2013 18:35)
Deixa o teu comentario
Nome:
Mail: (Non aparecerá publicado)
URL: (Debe comezar por http://)
Comentario:
© by Abertal

Warning: Unknown: Your script possibly relies on a session side-effect which existed until PHP 4.2.3. Please be advised that the session extension does not consider global variables as a source of data, unless register_globals is enabled. You can disable this functionality and this warning by setting session.bug_compat_42 or session.bug_compat_warn to off, respectively in Unknown on line 0