| lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|
|
| ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Adicamoslla a Eduardo e Maria Luisa |
|
A subida semanal vai adicada a eles dous, estan con problemas de saude, pero son xovenes por dentro, o manexo que ten Eduardo ca internet o demostra, quen nos dira a os do Faiado ter tres ou catro persoas que con oitenta e tantos nos contasen a traves das ondas as suas lembranzas, como non e tan facil nos Margarita e Antonio facemoslle un chapeau a Eduardo e facemos un brindis pola sua saude e a de Luisa.
A subida de hoxe:
AMORES 2
ATOPANDO DETALLES 1
FAMILIA 7
PERSONAS RECORDADAS 1
SOAN CAMPAS DE VODA 1
Para a seman mais. BOS DIAS
|
|
|
|
|
| 8 Comentario(s) |
|
| 1 |
Margarita: Che dou as gracias por tanto piropo, que acepto si veñen de persoas coma ti. Non te imaginas si a xente supera valorar o teu traballo no Faiado. Como o valoro eu, co pouco que sei de ti. Non me gusta que me valores no mundo do Internet, porque fun das persoas que chegou tarde a este medio. Eu sí que sei valorar todo eso que está dentro de ti e que moitas veces
nin che deixará dormir. Porque te deitas con unha idea e non podes quitala da cabeza en toda a noite. Eso me pasa a mín, desde que me enamorei do FAIADO DA MEMORIA. Para mín, esto foi como unha moza (a primeira) que tiven ahí e rompimos como millóns de chavales como nós. Para a túa información, che vou a decir que esta moza, hoxe con 80 ou así, vive ahí, e
esa primeira páxina do Faiado que me puxeches, pode ser un motivo de infarto para ela. O noso acabou cando
tíñamos 20 aniños. Daquela había que devolver os retratos e regalos habidos durante o noviazgo. ¡Que lexos queda todo e que corta foi a miña vida! Cántas veces se leva apoderado da miña alma, esta imaxen que temos os galegos que pensamos ao estilo da nosa Rosalía.
E si naceras no mismo día da nosa poetisa, algo tendrías ti de ela. Según as estrelas, as personas nacidas no mismo día, temos moito en común. E eso se hereda. Non oíches falar algún día dos GENES? Tamén eso se hereda porque non sólo funciona a efectos físicos, como o parecido entre pais e
fillos. Todo está relacionado na vida.
Eu son PISCIS e toda-las personas así somos moi parecidos. Creo que Felipe González ten o mesmo signo zodiacal que mín. C#blgtk08#omprobéino. Este é un caso
aislado, pero somos moitos e bós.
Antes de que cerre esta tenda teño que decirche que a miña muller levouse unha sorpresa moi grande con esta primeira páxina. Hubo moitas lágrimas
ao comenzar o día, gracias a ti. Ela tamén é Piscis. Eu, non é que crea moito en estas cousas, pero estudio á persoa e vexo que ten moito conmigo e viceversa. E desde 1956, ¡Xa está ben!
Dous fillos. Dous netos. E unha chea de anos que se foron polo mar adentro ¡E nunca pior! Non consiste en gañar a Carreira da Vida. ¡Hai que chegar para poder decir que participaches dela! Non te conformes con que cho digan.
Repito a miña gratitude. Dices moi ben acerca da nosa saúde. A miña dona non anduvo nada ben estos días motivado a unha alteración de tensión que motivou a visita ó Hospital Clínico, por tres días consecutivos. Agora xa vai millor. Eu estaba tan ben por Semana Santa que un sordomudo me atropellou. Houbo roturas en pé e man izquierdos. Pero agora me resinto da outra rodilla por atropello. Estiven cerca de perder o ollo esquerdo ademáis de que perdían a memoria, momentáneamente, claro...
Che felicito, porque supeches escoller a millor foto do grupo. ¡Hasta en eso!
.......................................
"VILAGARCÍA DE AROUSA,
ben te podes alabar;
Santiago, con ser Santiago,
non che ten porto de Mar"...
(Anónimo)
.......................................
P.D. Non lle chames Luisa a secas. Falta o resto."MARIA LUISA".Querémoste.
|
|
|
Comentario por (26-01-2013 12:12) |
|
|
| 2 |
Estos dos jóvenes que unieron su destino en el año 1958, son un ejemplo a seguir por todas las personas que formamos su entorno.
Tal y como se puede apreciar en esta foto, el brillo de sus ojos y su sonrisa ha sido la luz que ha iluminado e ilumina su camino y el nuestro.
Han vivido una guerra civil, una posguerra difícil y han demostrado que con trabajo, esfuerzo, alegría y mucho amor se pueden vencer todos los ostáculos que la vida les ha ido poniendo.
Queridos padres, gracias por ser como sóis, me siento muy orgullosa de vosotros y habéis sido y seréis siempre mi ejemplo a seguir. Des#blgtk08#de mi perspectiva de madre entiendo todos vuestros miedos e inquietudes y sólo espero haber podido inculcar a mis hijos -todos los valores que me habéis enseñado- para que el día de mañana vuestros nietos tengan esa fuerza, sabiduría y buenhacer necesarios para luchar en esta vida y salir victoriosos de ella.
No cambiéis nunca, os quiero,
Al mismo tiempo, quiero dar las gracias a esta publicación. Habéis conseguido hacernos emocionar, ver (para los que no habíamos nacido) y recordar a las personas que forman parte de la historia de una villa tan bonita y entrañable como es Vilagarcía de Arousa.
|
|
|
Comentario por MARÍA LUISA GARCÍA MAREQUE (26-01-2013 12:53) |
|
|
| 3 |
GraciaS Eduardo eu tamen son Piscis, do 27 de Febreiro, miña nai era do tr#blgtk08#es de Febreiro, e o meu fillo do catro, gracias de novo polos teus piropos |
|
|
Comentario por Margarita Teijeiro (26-01-2013 16:43) |
|
|
| 4 |
Maria Luisa graciñas por entrar#blgtk08# no Faiado e comentar. Gracias |
|
|
Comentario por FAIADO (26-01-2013 16:44) |
|
|
| 5 |
Ola a tod@s, son o outro fillo de Eduardo e María Luisa.
Antes de nada quixera agradecer á familia de O Faiado da Memoria o acollemento que teñen para os seus sesguidores, admirable de verdade.
O voso interese desde internet, para os meus pais supuxo un punto e aparte no día a día deste longo inverno porque agora o ordenador é tamén lugar de reunión, de memoria e satisfacións.
Gracias!
Sorpresa tras sorpresa facedes días emocionant#blgtk08#es ao descubrir nas vosas páxinas amigos e familia... sólo a satisfación do meu pai desgranando textos, fotos e comentarios, para min xa é un mérito especial para facer esa visita que temos en mente.
O proxecto de seu propio blog tamén xurdiu ao ver o voso, e tamén para él é algo moi importante.
Un saúdo moi especial para Margarita e tamén para o resto dos compeñentes deste mundo máxico de O Faiado da Memoria, que nós tamén facemos noso.
|
|
|
Comentario por Eduardo García Mareque (26-01-2013 18:02) |
|
|
| 6 |
Eduardo gracias por contarnos o dia a dia de teu pai e familia no Faiado. Gracias por facer da nosa casa a vosa casa, a casa de tantos, desde varias parte#blgtk08#s do mundo enteiro, o unico que sentimos e que as xentes non falen mais que non se entreguen a comentar como o facedes vosoutros. Un abrazo, hasta vernos |
|
|
Comentario por FAIADO (26-01-2013 22:56) |
|
|
| 7 |
Respondendo ó último comentario teño que dicir que, máis do que me quitou a vida, é imposible que mo quite. Menos mal que parte do que ésa vida me quitou, o fun recuperando co meu esforzo. Xa quixera eu ter as ventaxas de familia que tiveron os meus fillos. Unha calidade de vida que eu non tiven, porque naqueles tempos, entre a miseria, a ignorancia de tanta xente e ése exceso de nenos que había nas casas... Todo-los anos, ¡neno a bordo! Había mana#blgtk08#das de rapaces en todas partes. Os problemas estaban na mesa e nas camas. Calcular ben. E hai quen di que daquela se vivía ben... ¡Por Dios!
.......................................
"¡Cala, meu fillo! Chorando,
me dixo un día mi madre;
¡Cala meu fillo, que aínda,
m'ha de dar Dios, pra axudarte!"...
(De Leiras Pulpeiro, autor de "POESIA GALEGA COMPLETA", obra orixinal do citado autor.
|
|
|
Comentario por E. García - 18.2.2013 (18-02-2013 11:48) |
|
|
| 8 |
Buscando, buscando en Internet, mira ti por dónde aparecen estos dous mozos que, nada máis verse, (ano 1956), xuntáronse para toda unha vida. Todo era moi bonito a simple vista, pero detrás do escenario que tén o día a día, se encontra a verdadeira realidade da mesma. Había muy cerca un personaxe que lle agradaba moito cortar a herba que pisabas, é esto non estaba nada ben. Me poñían zancadillas invisibles que eu non sabía ver, porque nunca tiven conmigo o que lle sobraba a outros, ¡a mala fé que levan dentro!
Pouco a pouco, fun quitando da miña vista todo canto me estorbaba. E así, me fun preparando para a seguinte escea, que a vida é moi bonita, cando se vive como nosoutros queríamos vivila. Pouca xente a nivel familiar. Cada un en cidades diferentes, pero, tamén sabías que non podías meter dous no mesmo saco, polo que pudera pasar... E así foi pasando o tempo, sin pena nin groria, hasta que chegóu o novo siglo... Pasamos por enriba dél como si fóra un muro ben alto é tratamos de poñer unha cruz no almanaque, cando se vai o día e así sempre, mentras non
falte a persoa que pon a cruz... que son eu...
Quizá unha das ventaxas que temos, é que sempre nos conformamos con pouca cousa e creo que#blgtk08# aí está a clave do noso éxito, si se lle pudéramos chamar así. Hai moitos matrimonios que pelean entre éles sin darse conta que os fillos teñen unha parte de ésa vida. Sólo hai que tratar de entenderse un pouco mellor para non ter necesidade de ir ó Xusgado. Que unha vez ahí, esta familia (por moi poderosa que fóra), irá dando tumbos pola vida é sólo os abogados saldrán adiante(?). A familia derrotada irá chorando polas corredoiras que ten a vida, chorando nas tres partes. E algún matrimonio que tiña un peto para os fillos, e llo levaron os abogados é os Bancos, (aquéles, especialistas en roubarche todo canto tiñas). E todo por unha simple tontería, casi sempre, femenina. Habrá tamén dos outros casos. A muller, por un lado. O marido, polo outro é os fillos... ¡E os abogados, ó deles! ¡Xente fina, toda éla!
.........................................................................
I N V I E R N O
"Dolor de la mano encallecida,
dolor de la gente aterida,
de frío por los caminos.
Dolor de los hombres desheredados,
y de los que están ultrajados".
........................
Celso Emilio Ferreiro
"Longa Noite de Pedra"
|
|
|
Comentario por E. García - Santiago (17-03-2014 12:15) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
