Hoxe quixen pasar por aquí e deixar unha ducia de palabras,
hoxe quixen pasar por aquí e escribir o que non me deixa durmir,
hoxe quixen pasar por aquí e dicir: nai, saúde, terra, suíña, dor, escoliña, viaxe, música, amizade, cambios, millo e lingua.
Hoxe sei que mañá será outro día e que todas elas estarán comigo
e mañá será outro día e ti tamén estarás comigo.
Manuel María, Versos para un país de minifundios (1969)
I
Os intres que estamos a vivir
son, ¡ouh pobo meu!,
os de verdade. Non cabe
facer trampa, porque estamos
xogando a nosa
supervivencia colectiva.
Agora cobran a súa dimensión
xusta, verbas arrepiantes
como son: "fala materna,
emigración, pobreza, economía,
conciencia, minifundio, compromiso".
Hai que coller o touro
polos cornos, non queda
máis remedio que saltar
á area co peito descuberto.
Quen che fale, ¡ouh pobo meu!,
das glorias do pasado,
de melancolías e saudades,
de folclore e paisaxe,
do teu lirismo requintado;
ese, mínteche. Ese intenta
poñerche unha venda nos ollos
e levarte enganado,
o mesmo que un rebaño
de carneiros, ao suicidio.
Quere conducirte -¡ouh
pobo meu, estás aínda
a tempo de salvarte!-
á morte e maís á nada
Capítulo 3: Matreros de medinuite
Pinto e Cobiñas, os dous mariñeiros da Costa da Morte, saen a faenar a Noite de Defuntos
Capítulo 4: A morte ten un prezo (200 euros)
Nesta nova aventura, Pinto e Cobiñas, os dous mariñeiros da Costa da Morte, traballan de enterradores
Capítulo 5: O botellón
O botellón é un mal que afecta a Galicia. Pinto e Cobiñas farán un debate para tentar buscar unha solución a este problema social
Capítulo 6: Por que chove
Neste novo episodio, Cobiñas contraporá a súa visión filosófico-cognitiva dos fenómenos meteorolóxicos, á visión científica exposta por Pinto.
Capítulo 7: Eu tamén quero coñac
Pinto e Cobiñas tómanlle a última no velorio do defunto Chuco da Ponte.
Capítulo 8: Facenda somos case todos
Sorprendentemente aínda existen xenios capaces de defraudar a facenda.
Capítulo 9: Campaña (especial eleccións 09)
Propostas para a mellora no sector pesqueiro e marisqueiro en Galicia de cara as vindeiras eleccións autonómicas 09.
Capítulo 10: Náufrago (promo V festival "Con V de Valadares Valarés")
Derradeiro capÍtulo da 2ª tempada de "Para mariñeiros nós" para promocionar o festival "Con V de Valarés". Dous roubacaramuxas atopan a Pinto inconsciente na praia de Valarés.
Capítulo 11: Baixo coeficiente
Promo pra XVII festa do Percebe do Roncudo, en Corme
Capítulo 12: O sobriño
RIcardito, o sobriño e afillado de Cobiñas, queda uns días a cargo de seu padriño.
Cando busco algo sempre atopo o que non busco,
velaquí un textiño que creamos nun obradoiro de escritura creativa con Antón Cortizas no Pazo da Peregrina de Ames. Que tempos, cando eramos pequenas e pensabamos que tantas cousas eran posíbeis! Por alí tamén andaba a Lucía e o Miluco. Hei preguntarlle polos seus textiños!
Este foi un dos meus, penso que andabamos en época electoral, nas municipais (van alá dous anos aproximadamente):
PROMETO pintar de vermello todos os paxaros
PROMETO encher de porterías os campos de fútbol do Concello
PROMETO que os cans de palleiro van conseguir o estatus social que lles corresponde
PROMETO encher o ceo de estrelas vermellas
PROMETO ás para a mocidade
PROMETO lentes graduadas para a xente
PROMETO xornadas de traballo
PROMETO mercados de troco
PROMETO dobre ración de lingua
(...)
PROMETO que nós PROMETEMOS que isto non son promesas, que isto van ser realidaes.
Ata hai pouco tempo era un valor compartido, que formaba parte dos consensos básicos sobre os que se articulaba o autogoberno de Galicia, que o idioma galego era merecente dunha especial protección por parte dos poderes públicos. Ese valor partía da subordinación histórica dun idioma que foi sempre o das maiorías populares pero que tamén estivo sempre discriminado ou proscrito, salvo nos períodos en que Galicia e España gozaron da democracia. A liberdade e o dereito ao uso do idioma propio foron historicamente da man.
A pretensión de facer crer nunha inexistente imposición lingüística disimula o intento de liquidación do idioma galego e de supremacía do castelán. Os que tal sosteñen queren evitar a presenza do galego nas súas vidas para pecharse en ámbitos en que o castelán sexa o único idioma. Pero Galicia é unha sociedade na que se falan dúas linguas que, non se pode negar, están en situación de desigualdade, polo que o galego debe recibir unha especial protección. Só así se poderá afirmar que se actúa en xustiza e na procura da igualdade entre os dous idiomas.
Esa é a letra e o espírito da Constitución, do Estatuto de Autonomía, e da vixente Lei de Normalización Lingüística. As sentenzas do Tribunal Constitucional así o confirman. Sen embargo, o PP saíu do consenso. Pero gañar unhas eleccións non autoriza a destruír o que é unha das bases da convivencia na nosa sociedade e un dos signos da nosa existencia como país.
A sociedade galega que sente aprecio cara a súa lingua -independentemente de cal sexa o idioma no que se expresa usualmente- debe reclamar unha volta do PP a un terreo común. Tamén mostrar o seu acordo coas políticas de afirmación positiva para o idioma galego, que o propio PP impulsou desde a Xunta, e que non buscan senón a súa protección. O idioma de Galicia é un patrimonio da humanidade que debemos custodiar e garantir como medio de comunicación e de creación.
