|
|
|
|
| Achégase o tempo do frío |
|
Chega o Día de Defuntos. En todas as partes comezamos a ver cabazas que representan caras aterradoras que nos invitan a celebrar o Halloween. Pero atención!, non é americano todo o que parece. Ata hai trinta anos por moitas aldeas de Galicia tallábanse cabazas por estas datas, e a día de hoxe cada vez hai máis lugares nos que se está a recuperar esta tradici´n na forma do Samaín.
Hai aproximadamente 2600 anos chegaron a Galicia os pobos celtas. Ademais dos seus adiantos científicos e técnicos, como foi a metalurxia do ferro, tamén trouxeron a súa cultura e as súas crenzas. Os celtas eran politeístas, adoraban a moitos deuses: Dagda (deusa da bondade), Nuada (guerra), Bríxida (lume) que representaban tanto forzas da natureza como as condicións do espírito. De aí que as súas festas coincidan con determinadas datas relacionadas coas estacións e cos seus cambios. En concreto a festa do 1 de novembro era na honra á deidade Samaín (as follas comezaban a caer, facíase de noite antes e a temperatura baixaba).
Igual que outros pobos, os celtas consideraban as cabezas dos seus inimigos máis que como un botín de guerra como o cerne dos misterios do ser humano. Crían que aquel que posuise unha caveira posuiría a forza máxica da súa pantasma.
Cando chegaban as celebracións do Samaín (ao chegaren as longas noites escuras) tense por certo que os celtas colocaban unhas candeas rudimentarias no interior das cabeiras dos inimigos mortos, colocándoas nos cruzamentos de camiños, nos arredores e nas murallas dos seus castros, co obxecto de arrepiaren os inimigos, para asombro e veneración das súas xentes e para esconxurar os perigos. Pensaban que tal día como ese as portas entre o mundo dos vivos e dos mortos estaban abertas, era un día en que os mortos e os vivos podían comunicarse.
É curioso que moitos anos despois o Cristianismo escolleu estas datas para celebraren o Día dos Defuntos e de Todos os Santos. Orixinalmente esta festa druídica celta chamábase a vixilia de samaín, así que de onde vén o nome de Halloween? Vén do intento de cristianizar esta festa pagá. Concretamente cando no ano 830 o papa Gregorio IV dedicou unha capela da igrexa vaticana a Todos os Santos? o día 1 de novembro, mudando así a festa que antes se viña celebrando no mes de maio. O novo día foi chamada Día de Todos os Santos (ou All Hallow´s Day en inglés) e cedo chegou o costume de chamar á tardiña antes All Halloweén, que acurtando é Halloween.
Se se busca en libros de etnoloxía polas celebracións que se fan no noso país con ocasión do Día de Defuntos, atoparemos unha serie de costumes ancestrais propios. Desde deixar un oco na mesa ou racións de comida para os defuntos ata facer colares coas castañas novas. A pouco que se pregunte a persoas de máis de corenta anos de diferentes puntos da nosa xeografía (Noia, Catoira, Cedeira, Muxía, Portonovo, Quiroga) lembran que tamén era habitual por Defuntos coller cabazas, tallarlles unhas caras feroces, poñerlles uns pauciños coma dentes e deixalas nos camiños para asustar os viandantes.
|
|
|
|
|
| Contidos do 1º avance do curso |
|
UNIDADE CERO
O CAMIÑO DA IDENTIDADE
UNIDADE 1: A LINGUA DOS NOSOS AVOS/AS
- EXPRESIÓN: A descrición páx. 17 do libro.
- OS NOMES DAS COUSAS:
- As partes do corpo páx. 18...
ver no blog.léxico do corpo
- Léxico da aula.
- A formación de palabras páx. 19
-LINGUA E SOCIEDADE:
- As linguas do mundo páx 20 e o blog: O galego, a lingua que nos identifica.
ORTOGRAFÍA: -A sílaba o ditongo e os hiatos páx. 21.
GRAMÁTICA:
- A comunicación páx. 22
- A estrutura da palabra e as clases de palabras de palabras páx. 23
- O texto e as súas propiedades páx. 26
LITERATURA: O texto literario e os xéneros literarios páx. 26-27
UNIDADE 2 e 3:
LÉXICO: A derivación: prefixos páx. 39
ORTOGRAFÍA: As regras de acentuación páx.41
GRAMÁTICA: O Substantivo: tipos páx. 42-43
LITERATURA: O xénero narrativo páx. 46-47 e 66-67
|
|
|
|
|
| APRENDENDO O NOME DAS COUSAS |
|
Imos procurra incrementar o noso vocabulario con dous campos semánticos que están ben moi próximos o do corpo e o da aula:
O CORPO HUMANO
NA AULA
Para saber o significado de cada concepto podes usar o dicionario RAG
(identifica se son masculinos ou femininos os substantivos)
De que falamos?
Centro
Ensino
Educación
Aula
Clase
Didáctica
Os/as protagonistas do proceso
Estudante
Alumno/a
Mestre/a
Docente
Profesor/a
Director /a
Xefe/a de estudos
Claustro
Pais e nais
Titor/ titora
Administración e espazos do centro:
Bacharelato
Mañá
Recreo
Patio
Salón de actos
Biblioteca
Pavillón
Campos de deporte
gardería
ordenamento
Secretaría
Regulamento
praza
matrícula
Obxectos habituais na aula:
Apuntamentos
Cadeira
Colgadoiro
Tesoiras
Afialapis
Grampadora,
clip
goma
Pupitre
Mochila
Cartafol
Estoxo
Encerado
Caderno
Folios
Libro
Volume
Reloxo
Andel
Xiz
Borrador
Lapis
Papeleira
Taboleiro
Ordenador
Proxector
Dicionario
Corredor
Ventá, fiestra, xanelas
Porta
Calculadora
Bolígrafo
Calendario
Mapa
Regra
Horario
Accións e conceptos relacionados coa actividade nas aulas:
Capítulos
Obxectivo
Obrigas
Acender
Apagar
Motivar
Estudo
Lectura
Escrita
Programa
Proxecto
Planificar- planear
Formulación
Bosquexo
Debuxo
Exposición
Deseño
Limiar
orde,
ordenar
Exame
Síntese
Corrixir
Correcto
Corrección
Ciencia
Ditado
Análise
Resumo
Serea ou sirena?
Saída
Adxectivo,
Substantivo
Adverbio
Verbo
verba
|
|
|
|
|
|
