|
|
|
|
| Pitágoras |
|
Biografía
Pitágoras, naceu na illa de Samos. Sendo moi novo viaxou a Mesopotamia e Egipto (tamén, foi enviado polo seu tío, Zoilo, a Mitilene a estudar con Ferécides de Syros e talvez co seu pai, Babydos de Syros). Tras regresar a Samos, finalizou os seus estudos, segundo Diógenes Laercio con Hermodamas de Samos e logo fundou a súa primeira escola durante a tiranía de Polícrates. Abandonou Samos para escapar da tiranía de Polícrates de Samos e estableceuse na Magna Grecia, en Crotona (ou Crotón), no sur de Italia, onde fundou a súa segunda escola. As doutrinas deste centro cultural eran rexidas por regras moi estritas de conduta. A súa escola (aínda que rigurosamente esotérica) estaba aberta a homes e mulleres indistintamente, e a conduta discriminatoria estaba prohibida (excepto impartir coñecemento aos non iniciados). Os seus estudantes pertencían a todas as razas, relixións, e estratos económicos e sociais. Tras ser expulsados polos pobladores de Crotona, os pitagóricos se exiliaron a Tarento onde se fundou a súa terceira escola.
A súa escola de pensamento afirmaba que a estrutura do universo era aritmética e geométrica, a partir do cal as matemáticas convertéronse nunha disciplina fundamental para toda investigación científica.
Pouco se sabe da niñez de Pitágoras. Todas as pistas do seu aspecto físico probablemente sexan ficticias excepto a descrición dunha marca de nacemento rechamante que Pitágoras tiña na coxa. É probable que tivese dous irmáns aínda que algunhas fontes din que tiña tres. Era ciertamente instruído, aprendeu a tocar a lira, a escribir poesía e a recitar a Homero. Había tres filósofos, entre os seus profesores, que deberon de haber influenciado a Pitágoras na súa mocidade.
Pitágoras pasa por ser o introductor de pesos e medidas. O maior éxito científico atribuído a Pitágoras foi o seu estudo do son, descubrindo que as cordas de instrumentos musicais producían sons de tons máis agudos cando llas acortaba; o primeiro en falar de "teoría" e de "filósofos", en postular o baleiro, en canalizar o fervor relixioso en fervor intelectual, en usar a definición e en considerar que o universo é unha obra só descifrable a través das matemáticas. Foron os pitagóricos os primeiros en soster a forma esférica da terra e postular que esta, o sol e o resto dos planetas coñecidos, non se atopaban no centro do universo, senón que viraban en torno a unha forza simbolizada polo número un. Pitágoras pensaba que todo o universo apoiábase nos números e as súas relacións, procedendo a revestir aos números de certas propiedades máxicas, o que levou dun xeito indirecto á investigación sobre as propiedades matemáticas daqueles.
VIQUEIRA MOREIRA, Manuel |
|
|
|
|
| 2 Comentario(s) |
|
| 1 |
é moi bó pero é un pouco abur#blgtk08#rido escribir todo isto, non? |
|
|
Comentario por GABRIEL (19-05-2008 10:22) |
|
|
| 2 |
Debe de ser un pouco difi#blgtk08#cil escribir todo iso... |
|
|
Comentario por Claudia (09-05-2011 18:12) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
