As Luciñas son ánimas de persoas que morreron en desgracia ou violentamente. Só as poden ver quen non teña medo ou quen, ao seren bautizados, os padriños se trabucasen ao rezar o credo. Ambas cousas son ben raras que sucedan. Quen ten cu, ten medo, e na cerimonia do bautismo os padriños sempre poñen moita atención.
As Luciñas aparecen habitualmente no lugar onde morreu alguén movéndose, acendéndose e apagándose para que as saquen do penar. Para rematar coas aparicións das mesmas hai, sen medo algún, hai que as acompañar ao camposanto para que alí descansen en paz e máis nada.
Pola contra os Ruíns son ánimas de mortos condenados ao Inferno que foron amortalladas cun hábito bendito e non poden entran no Inferno e andan penando polo mundo ata que alguén lles axuda a rachar o hábito.Para iso anda na procura dun vivo que se sinte obrigado a facelo.
Era un costume a de vestir cunha túnica de monxe ou monxa aos mortos.
Contan que un home ía regar á noite ao prdo e sentía un runxir que o intrigaba. Consultou o caso co crego que lle aconsellou que cando lle volvese ao escoitar preguntara:
- De partre de Deus, dime o que queres!
El fíxoo e aparecéuselle un defunto vestido cun hábito do que quería desprenderse.
o home por consello do párroco quedou para a noite seguinte, confesou, comungou, cargouse de cousas benditas, e levou unha fouce canda el para lle rachar o hábito ao defunto. Chegada a noite fixo un circo no chan e púxose nel. Apareceu axiña o ruín. Rachoulle o hábito dende o ombro á manga por diante e por detrás. E entón díxo o condenado:
- Aínda rabee quen tanto che aprendeu, que se non, habías vir comigo!!
E desapareceu por un furado que se abriu aos seus pés cheo de labaradas. hai quen di que o pobre home morreu co susto aos poucos días. |
