- Seguiremos as normas do Ateneo SANTA CECILIA os organizadores do Concurso de Maios e Embarcacións de Marín establecen:
- Poden participar todos os nenos e nenas que queiran, ben de maneira individual ou con familiares que convivan na mesma casa, ata os 12 anos de idade inclusive.
- Terán que compoñer unha copla orixinal en galego, do tipo tradicional que non excesa as seis estrofas.
En que consisten estas coplas. Falan de temas de actualidade de diversa índole. Normalmente unha primeira copla é de introdución ou entrada e a final que serve de despedida.
A mellor forma de entender o sentido destas estrofas é ver exemplos ou escoitar un vídeo dos maios doutros anos.
MODELOS OU COPLAS DO MAIO e DE EMBARCACIÓN de MARÍN:
Aquí vén a Bruxa
feita unha centella
por culpa da crise
que acaba con ela.
Tiña catro chicas
metidas nos bancos
levoullas Facenda
e agora anda a saltos.
Xa está todo preparado
vai haber as eleccións
hai que ter moito coidado
que non se metan os chupóns.
E a nosa Bruxa tola
por se acaso anda a mirar
se a collen nunha lista
que tamén quere chupar.
Ela quere ser alcaldesa
cunha maneira nova
vai arranxar os problemas
empregando a súa escoba.
Dique agora no concello
hai que arranxar moitos casos
e se non andan dereitos
vainos mancar a escobazos...
Xa levamos a esta Bruxa
porque se vai presentar
este ano a Eurovisión
e ten moito que ensaiar.
Tende moito coidadiño
señoriños do xurado
porque o ollo desta Bruxa
anda medio revirado.
2011
EMBARCACIÓN
Estas copliñas
que lle vamos a cantar
costou moito traballo
podelas axeitar.
Vímoslle a traer
a nosa embarcación
que todos fixemos
con toda ilusión.
Fumos navegar
con ela pola Ría
pescamos unha lorcha
e unha polmonía.
Colleunos a tormenta
indo pra Mogor
e tivemos que virar
trinta graos a babor.
O vento arreciaba
e tirounos ó mar
a punto estivemos
todos de afogar.
Non quedou nada
da nosa "Chalupa"
nin sequera un anaco
mirando con lupa.
Esta é a suplente
que tivemos que facer
despois de secarnos
e a todo correr.
1973
CUESTIÓNS:
1-Despois de ver o vídeo realiza un resumo do mito desta Pena da Moura do lugar de Remesar no concello lugués de Bóveda.
2- Logo procura definir que é unha moura, co que se asocia esta figura?
A primeira referencia que temos do Nadal hoxe chega a través da publicidade na TV:
Todo isto de seren galegxs mola, de estar orgullosos do noso está moi ben, pero imos máis alá mergullemos nas raíces do Nadal en Galicia:
A nosa tradición oral tamén conserva fórmulas propias de Galicia coas que se entra neste ciclo de Nadal ou do Solsticio de Inverno que podemos denominar das trece lúas.
Estamos a poucos días de que dea comezo o ciclo das trece lúas que van do 24 de decembro ata o 6 de xaneiro, trece noites máxicas para rematar o ano e recibir a figuras tan curiosas como o noso Apalpador.
Comecemos polo que celebramos no día 24 de Nadal, é dicir, o nacemento e utilicemos este vídeo e unha fermosa cantiga tradicional adaptada recentemente polo grupo Berroguetto:
Este é o texto dunha panxoliña, é dicir, unha cantiga de nadal tradicional ou vilancico:
Cara Belén camiña unha Niña ocupada
fermosa canda ela San Xosé a acompaña.
Chegaron a Belén e pediron pousada,
responderon desde dentro con voz alborotada
-Quen chama a miña porta, quen a miña porta chama?
-Somos Xosé e María que pedimos pousada
- Se traen cartos que entren e se non que se vaian.
- Cartos non traerei máis que real de prata
-Iso é poucos cartos, pídano noutra parte.
San Xosé se apenaba, María o consolaba.
Non te apenes Xosé, non te apenes por nada,
que máis cartos ti queres que Isto que me acompaña?
Camiñando entre a Noite Boa e a Noite Vella non podemos esquecer unha figura tradicional das nosas montañas como o Apalpador:
O ciclo, o de Nadal, que remata o 6 de xaneiro coas danzas de Reis coma estas:
1- Por que se chama a este ciclo Nadal, que significa esta palabra?
2- Investiga e explica coas túas palabras a razón de chamarlle tamén o ciclo das trece lúas.
3- Que personaxes aparecen na panxoliña tradicional? Que intención ou conclusión podemos deducir das palabras finais do vilancico?
4- En que consiste o costume do Apalpador? Como o describirías?
Rematamos cunha mensaxe do Apalpador e logo a súa canción:
Sabes como se lle chama ao mes de novembro en Galicia?
O mes de novembro é para os galegos o mes de Defuntos tradicionalmente. Este nome non o leva por casualidade. Galicia garda dende a prehistoria unha estreita relación coa morte, tanto como para que desde tempos remotos a nosa terra sexa o País dos mortos. Queres saber por que?
Para responder temos que ir investigando sobre os costumes que conservamos xeración tras xeración en relación con estas datas.
Viaxemos á prehistoria:
Nesta pequena reportaxe vemos que a costa galega e algunhas illas en particular tiveron unha particular importancia como lugar de enterramento e como estes rituais antigos sobre a morte teñen unha relación coa mitoloxía. Afondaremos nesta conexión entre a nosa terra e os mitos relacionados coa morte para sabernos por que Galicia é o país dos mortos, pero antes investigaremos nas nosas propias casas, na tradición oral dos nosos familiares.
CUESTIÓNS:
Falaremos cos nosos familiares do que hoxe coñecemos como Samaín, pero ese non era o nome que lle daban os nosos avós e avoas a este costume de tallar calacús.
Preguntaremos nas casas e aos nosos familiares sobre que se adoita ou adoitaba facer nos días 1 e 2 de novembro tanto nos cemiterios como sobre todo nas casas. Que se vai facer no cemiterio? Antes facíase algo distinto ao que se fai estes día alí? Que se come ou comía tradicionalmente eses días? Por que? Que se facía despois da cea en relación cos defuntos?...
