Tiña eu un momento de lecer bebendo unha chavena de café negro do que eu gosto,despois de ?pelexarme? cunha traballadora do SERGAS do centro de saúde de Ramallosa,por distintos criterios administrativos,cando abrín a páxina de sucesos do Faro de Vigo,e lein a necrolóxica de Francisco Carballo,e o seu pasamento en Salamanca,onte.Vai tamén unha lixeirisima reprensión, para aqueles coñecidos en común que non me avisaron do evento,e tiven que sabelo de un xeito tan indigno como é a páxina de sucesos do Faro de Vigo,cousas da vida.

Pois ben dirase que ten que ver Francisco Carballo, padre paulista,con Morgadans e Xabarda;pois moito, por min e por outras persoas que secundan o seu legado.
Nado no concello de Maceda en Ourense, non sei se na parroquia de Tioira-non fago causa disto-mas en todo caso saído das raices fondas do pais,e como tantos outros daquela altura, elexiu como vocación facer servicio a sociedade desde a creenza relixiosa practicante.

Embora isto fora así,hai un aspecto terriblemente diferencial, este home fondamente culto, entendeu o seu pais,como era e como quería que fose,era galego falante consciente,transmisor da cultura do seu pais,sensible onde os que mais ca tipoloxía do noso galego,firme nas súas ideas,constante,con vocación de permanencia,humanidade,e por suposto que tería algun defecto, pero eso o deixo para os seus enemigos.

Como anedota persoal de hai moitos anos,ven a miña memoria, unha asamblea de moita xente,para tomar unha decisión comprometida que involucraba a algunha persoa e o futuro da mesma;pois ben todos votamos e puxemonos na ?liña dura?, e Francisco foi o único que dixo que esa non era a pòsición correcta, e defendeuna sosiño na liña da comprensión,quedou el sosiño.(O problema e que resultou que tiña a razón),e ese exemplo caiu en terra boa e lembreirme sempre de darlle a volta as cousas dúas veces.

Francisco Carballo,e Xaime Seixas Subirats, e moitos outros alguns deles ainda vivos, dos que teño o pracer de coñecer e disfroitar do seu verbo ,erudición,exemplo e ideas sempre de futuro,son entre outros un contrapolo,fronte a esa mass media que transmiten ideas , caducas, vacías, contra o pobo e a sociedade,que os veu nacer e convivir,refugan do idioma,minusvalorizan a súa cultura ou a da súa contorna,cando non manifestan a mais fonda hostilidade contra ela.

Menudo traballo quedalle ao Francisco, este outro novo,o da birreta,o que viste de branco,agora ben unha cousa ten o seu favor, que chove darriba para abaixo, iso e bon, desexolle sorte, como a desexarían o seu homónimo Francisco Carballo, e outros que pasaron, e que pedían mudanzas na Igrexa na que eles creían.

«Sit tibi terra levis»,Padre Carballo,nos de momento seguimos co que nos toca,a miña pregunta que eu mesmo me fago e si eu faría unha simples lembranza del algún outro crego nun radio de 30 kms a redonda, Non ,Si ?,difícil o vexo, moito habería que mudar.
30 novembro 2014.