| Pandereiteir@s e festeir@s da beira atlántica da Galiza |
|
|
|
|
| Malmequer |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Entrevista a Xose Manuel Budiño |
|
 O público acaba escoitando a música e non as etiquetas»
O disco «Home» incorpora a grandes artistas de xéneros diversos e inclúe a voz de Xoel López cantando en galego unha letra de Antón Reixa
O cuarto disco de Budiño xa ten vida. Músicas do mundo e amigos próximos para conformar Home, un álbum que terá o seu primeiro concerto en Glasgow, no Keltic Connections, en xaneiro. As primeiros citas concertadas en Galicia serán en febreiro.
-«Home» aparece baixo a etiqueta de «world music» en lugar de folk. ¿É para encontrar públicos diferentes?
-O das etiquetas está superado. Non é importante. Nun festival preguntáronlle a un músico de Mali se se sentía identificado coa world music. El contestou que si sempre que Eric Clapton ou Beethoven tamén formasen parte da mesma etiqueta. Eu quero facer música que chegue a todo o mundo sen ter en conta as etiquetas.
-¿Que hai de novidoso neste disco fronte aos anteriores?
-O Leitmotiv do disco é este último ano e medio de viaxe. Os catro continentes que visitamos e estamos aí para ir a Oceanía. Todos eses concertos en Bulgaria e México ou Bos Aires. Estar no Líbano, Siria, Xordania, ver de cerca esa realidade que é distinta da que percibimos desde aquí. Todas esas realidades diferentes resultaron estimulantes para min e, de feito, cando chegaba de cada viaxe xa tiña os aparellos do estudio acendidos e púñame a gravar. Chegaba das viaxes coa música dentro. Esa incorporación de músicas nótase moi ben no disco.
-Tamén incorpora vocalistas. ¿Para un instrumentista é imprescindible poñer algo de voces?
-Sempre necesito que haxa voces. Neste caso busquei xente de Galicia ou moi afín a Galicia. Que cantase Mercedes Peón tamén gardaba relación coa súa participación hai dez anos no meu disco Paralaia. A participación de Xoel López ten que ver con que os dous tiñamos moita ganas de facer algo xuntos e chegase o momento.
-No caso de Xoel, igual consegue que lle dean unha axuda de Política Lingüística porque, agora que se atreveu co galego, pode cantar tamén nos seus discos.
-Eu creo que Xoel ten ganas de moitas cousas e tiña ganas de cantar en galego. É un músico que está na primeira división, pero moi por riba da media. E aínda vai sorprender con moitas cousas. A canción que canta no disco, Ollos de sal, é unha letra de Antón Reixa, así que son perspectivas diferente que converxen nunha mesma canción.
-¿Hai unha fronteira entre a música de raíz e a música pop?
-Desde a miña a realidade non hai fronteira. Crieime coa música tradicional, pero crieime tamén coa música pop e nunca encontrei unha fronteira.
-¿Os músicos que proceden do tradicional teñen que buscar músicas para madurar?
-Creo que é o camiño sempre que se faga dunha forma natural. Para min a incorporación de Xoel é algo natural. Pero non só iso, quixen arriscar e coller a músicos como Jorge Pardo, Carlos Castro ou Paco Charlín, músicos con longas traxectorias e estilos diferentes e poñelos xunto a Xoel para que cantase pop.
-Pero os públicos do pop e do folk non se xuntan moito.-En Damasco pasou que chegamos para dar un concerto e a xente do teatro da ópera nos advertía de que o público non era moi participativo. Saímos a tocar coma sempre para levantalos dos asentos. Despois nos comentaron que en 30 anos ninguén se levantara a cantar e a bailar nese teatro. O público acaba escoitando a música e non as etiquetas.
Xosé Manuel Budiño considera que o importante é a música, non as etiquetas. «O que me gusta da música é que a xente entre nas pezas e baile e dea palmas». O gaiteiro asegura que «ese é o espírito da música». «A min tocoume a gaita como me podía tocar un ukelele, tentaría facer música igual». Explica que no seu novo disco se perciben todas as influencias de músicas variadas e «a intención de mesturar estilos aparentemente distantes.
-Pero a gaita é un instrumento moi identificado co folk, como se non tivese outras aplicacións.
-Esoutro día estiven tocando no concerto de Deluxe na sala La Riviera, en Madrid. Era o seu concerto e o seu público, pero eu saía a tocar pop coa gaita e o público respondeu estupendamente. Eu quedei sorprendido da entrega da xente e de cómo Xoel conectou coa xente. Pero tamén de como a gaita encaixa en calquera circunstancia.
-¿Hai contaxio entre os públicos?
-Esa é unha das vantaxes destas colaboracións. Valen para que xente do folk ou da música tradicional escoite pop, pero tamén vale á inversa, para que xente do pop, onde se supón que están as maiorías, se poidan achegar a outras músicas. Tamén vale para demostrar que música hai unha e que se pode facer calquera tipo de música con calquera instrumento. Esa é a vantaxe.
www.lavozdegalicia.es |
|
|
|
|
| 1 Comentario(s) |
|
| 1 |
Ola !
Xosé Manuel Budiño é un gaiteiro fantastico . A v#blgtk08#erdade é que o seu novo disco é impresionante .
Saudos |
|
|
Comentario por Vanessa (18-12-2007 12:38) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
