| Pandereiteir@s e festeir@s da beira atlántica da Galiza |
|
|
|
|
| Malmequer |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| O grupo que se encargou de soñar |
|
 A música popular galega hai tempo que se reivindicou como unha das expresións culturais máis ricas e interesantes de Europa, por canto representaba o destino final dunha banda sonora con camiño propio, o de Santiago. Na súa memoria recente caben formacións con gran proxección internacional, caso de Luar na Lubre e, sobre todo, Milladoiro, pero á súa paisaxe faltáballe un horizonte, que o grupo Berrogüetto encargouse de soñar.
A banda que lidera democraticamente o zanfonista e gaiteiro Anxo Pintos agora celebra o seu tres lustros de vida coa publicación dun libro que, máis que biográfico, é sublime retrato da outra gran movida galega que se fraguou estes anos nos que a música de raíz fíxose cultura maior. Así pois, 'O pulso dá terra' (Editorial Galaxia), prologado por Manuel Rivas e escrito polo xornalista Fernando Neira, non só resume a historia de Berrogüetto, senón que nos achega á evolución que o folk galego ha experimentado neste tempo até ser converterse nun feito artístico de enormes dimensións humanas e intelectuais.
Ao longo das case 200 páxinas do libro, Neira dá conta das andainas desta banda cardinal da nosa cultura popular, sempre máis admirada pola prensa especializada que pola industria. Esta circunstancia, precisamente, é a que se aborda dalgunha maneira no inicio do relato, centrado na creación de Berrogüetto tras a escisión de Matto Congro, a formación na que orixinalmente tamén militou o gaiteiro de ouro Carlos Núñez; as discrepancias entre este e o resto de membros, as distintas vontades e os diferentes desexos, retrátanse fielmente neste tramo do libro.
Datos inéditos sobre o grupo e os seus integrantes
Neste sentido, convén destacar a estraña e meritoria neutralidade coa que Fernando Neira aborda esta particular descrición, xa que o rigor da súa escritura apóiase na luz dun esforzado traballo de documentación e investigación que non deixa ningunha sombra sen iluminar. Deste xeito, o libro ármase sobre multitude de conversacións e entrevistas, non só cos membros do grupo, senón con todo tipo de profesionais próximos ao camiñar de Berrogüetto: compañeiros de profesión, colaboradores, representantes, técnicos, amigos...
Eliminado todo verniz compracente, a crónica do autor loxicamente non pode obviar o éxito de todos os seus rexistros discográficos, desde o primeiro, Navicularia (1996), até o último, Kosmogonías. Igualmente, as páxinas repasan o masivo recoñecemento de públicos e mercados estranxeiros, desde os alemáns até os británicos, onde o septeto descobre unha autoridade indiscutible.
Por último, e través dun anecdotario xeneroso, o volume penétranos en multitude de datos inéditos sobre o grupo, as súas xiras e actuacións, e sobre cada un dos membros desta familia que un día conveu nomearse a partir dun xogo de palabras: Berro (berro en galego) + Gueto + Soweto. Así mesmo, a publicación dispón de abundante material gráfico (ducias de fotografías emblemáticas, pero tamén curiosas ou completamente descoñecidas) e unha suxestiva guía de audición, para que o relato sexa completo.
'O pulso dá terra' chega aos andeis cun prezo aproximado de 35 euros, xa que tamén inclúe un CD e un DVD en directo gravados o 13 de novembro de 2010 no Auditorio de Galicia de Santiago de Compostela, con 17 temas, un deles inédito.
A nova música popular galega iniciou fai quince anos unha viaxe artística sen retorno á excelencia, con Berrogüetto sinalando sempre a boa dirección. E a un horizonte que día a día se encargan de ensanchar e colorear.
www.elmundo.es |
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
