| Pandereiteir@s e festeir@s da beira atlántica da Galiza |
|
|
|
|
| Malmequer |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Entrevista con Nordestinas |
|
 Nordestin@s, o grupo formado no 2006 por Guadi Galego, Ugía Pedreira e Abe Rábade, disólvese. E faino rememorando o seu inicio cun concerto en Santiago no lugar onde gravaron o seu único disco, co que tiveron un éxito que só fixo ampliar o amplo currículo que tiñan os tres en solitario. Ugía Pedreira está de viaxe e son os seus compañeiros os que dan conta do adeus.
-¿Por que non continúan?
-A.R. Porque motu proprio démonos conta de que o proxecto está esgotado, por como concibimos a nosa carreira musical os tres. Para que algo teña principio, desenvolvemento e final hai que estar abertos a saber ver as cousas. Parécenos moi bonito poñerlle final co este bo talante que temos os tres neste momento.
-G.G. Totalmente de acordo, foi algo consensuado.
-O proxecto cara a fóra só tivo un disco: ¿non queda pequeno?
-G.G. É un proxecto temático e nace dun obxectivo que eran as músicas nordestinas, o repertorio mariñeiro do Norte, ao que queríamos darlle outra visión co piano de Abe. Teriamos que buscar outro. As circunstancias nos levaron por camiños distintos e en vez de esgotar ata que isto morrera, decidimos matalo nós.
-A.R. A enerxía focalizada das tres persoas do proxecto non é a mesma. Aínda que haxa moitas cancións, na vida, nos amores, nos desamores, hai fases. Hai que saber observar o que duran as cousas coherentemente. Antes de que houbera calquera diverxencia forte a nivel artístico, ou persoal, que nunca se sabe, hai que observar as cousas, e coa mesma enerxía e ilusión coa que un inicia un proxecto, hai que saber pechalo. É un exercicio de madurez.
-¿Que salvades?
-G.G. Eu todo. Nordestin@s foi un dos proxectos nos que máis aprendín de min mesma, dos meus compañeiros e da música, e co que máis me divertín. Non lembro un concerto ao que non subira e baixara contenta.
-A.R. Estou totalmente de acordo. Para min supuxo unha instrumentación moi diferente e tivo desde o primeiro momento unha compoñente de reto bastante grande. Estar espido cun piano acompañando dúas voces é algo moi diferente ao que facía un pianista de jazz máis convencional, como podería ser eu antes.
-¿A que vos ides dedicar?
-A.R. A seguir a carreira musical que defendemos cada un de nós. Tamén quero dicir que o feito de que Nordestin@s remate non quere dicir que Guadi, Ugía e máis eu non volvamos facer cousas xuntos, segurisimamente volveremos. Iso si, será outra cousa, non será Nordestin@s.
-G.G. A clave de Nordestin@s era o proxecto, iso non significa que non podamos xuntarnos para facer surdestinas, ou centrodestinas, pero será outro proxecto.
La Voz de Galicia |
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
