Made in Galiza


Eu nunca serei yo
Um caderno de trabalho de Séchu Sende

A minha obra neste caderno está licenciada baixo creative commons, copiceibe.

O autor solicita comunicar-lhe qualquer uso ou modificaçom da sua obra no email de contacto aqui sinalado.

Contacto
madeingaliza
 CATEGORIAS
 FOTOBLOGOTECA
 OUTROS MUNDOS
 BUSCADOR
 BUSCAR BLOGS GALEGOS
 ARQUIVO
 ANTERIORES

Em galego na Star Academy na Franza


Sorprendentemocionante!

A belga-galega Ana causou grande surpresa ao improvisar a cappella uma cantiga de berce tradicional galega durante a edição do 26 de Setembro do programa da televisão francesa Star Academy 8

"Chora, meu meninho, chora,/ quem che há de dar a teta// tua nai vai no muínho/ e teu pai na lenha seca?"


Via chuza
Comentários (8) - Categoria: Desenhos - Publicado o 30-09-2008 21:15
# Ligazóm permanente a este artigo
Salvemos a Serra da Lastra!


Chegou isto polo ar. Difunde:

"Ola.

Son Cristina de la Torre, unha veciña da Rúa, en Valdeorras. Escribo para pedir axuda cunha loita pequena pero importante.

O Ministerio de Fomento fixo público hai pouco o estudio informativo da Autovía A-76 que unirá Ponferrada e Ourense.

Pois ben, a proposta que teñen é de atravesar coa nova estrada o Parque Natural da Serra da Lastra, en Valdeorras, e iso a pesares dos informes medioambientais negativos e de que poderían, indo por outro trazado, dotar de infraestructuras á zona mineira de Ponte de Domingo Flórez e Carballeda de Valdeorras.

O estudio informativo está en periodo de alegacións para os particulares así que é o momento de protestar por escrito ante Demarcación de Carreteras para que reconsideren esta opción e salvar así o Parque. Plantexan nada menos que atravesalo cun túnel de 3,5 kilómetros e enchelo de viaductos e taludes.

O que podemos agora é presentar cantas máis alegacións mellor.Temos unha semana de prazo, ata o 4 de outubro.

Así que te pido que te sumes a esta iniciativa, descargues a alegación e a presentes en calquer rexistro ou por Correo. Todos os detalles están no blog SERRA DA LASTRA R.I.P..

Só hai que imprimir a alegación e rexistrala. Podes fotocopiala e conseguir que asinen varias personas (en alegacións individuais) se tes un rexistro preto. Tamén podes redactar a túa propia alegación.

Iremos actualizando o blog con máis detalles en canto podamos. De momento é para organizar as alegacións. Súmate e reenvía este mail ós teus amigos e contactos."


SALVEMOS A LASTRA!
Comentários (6) - Categoria: Nom serviam - Publicado o 29-09-2008 09:57
# Ligazóm permanente a este artigo
Língua e humor social: resiliéncia


Lijó e Meixide, esse duo cómico estupendo, explicam-no mui bem: Nós preferimos estar de bom humor que de mal humor. E si, preferimos estar alegres que tristes. E rir que chorar.

Pois nós tamém.

E que será isso da resiliéncia?

Em diferentes universidades sudamericanas a resiliéncia ocupa um lugar preferente na formaçom de mestres e psicólogos sociais.

A resiliéncia é um desses conceptos clave para comprender e facilitar os cámbios sociais.

A resiliéncia comunitária investiga os processos colectivos dos que umha sociedade bota mao para se enfrontar e superar umha catástrofe, natural ou social.

Porque a perda da nossa língua, que afecta especialmente a nossa infáncia e mocidade, é um desastre para nós e a própria humanidade, aqui estamos para reflexionarmos, mais umha vez, sobre o cámbio social que a nossa língua precisa.

Na nossa sociedade existiu e existe umha reacçom colectiva -protagonizada por diferentes grupos ou agentes sociais ao longo do tempo- que se enfronta á adversidade da desgaleguizaçom, seguindo umha tradiçom de defensa do património cultural, ultimanente em paralelo á defensa do património natural.

Mas as desgraças podem converter-se em desafios que mobilizam as capacidades da cidadania para superar os problemas, renovando e fortalecendo o tecido social porque, si, ás vezes sucede que a resposta a um proceso destrutivo é a criatividade social.

O xurdimento dos movimentos sociais contemporáneos, de intençom política transformadora desde a cidadania -que se rebelam contra as regras da política partidista e criam e difundem umha innovadora cultura de participaçom- responde a esta vontade resiliente.

A história demostra que, especialmente nos momentos de crise, quando a gente, a cidadania, ergue as suas vozes e as suas maos o sistema trema.

E este é um momento de crise: a crise da língua.

Fala-se de quatro elementos claves da resiliéncia comunitária, que se ponhem em jogo em quanto a comunidade social sofre umha catástrofe:

- a autoestima colectiva.

- a identidade cultural.

- o humor social.

- a gestiom governamental.

A ver logo:

1. AUTOESTIMA COLECTIVA:




Um dos principais problemas da Galiza é a adopçom transgeracional de prejuíços lingüísticos que derivam numha certa patologia social do auto-ódio pola que a própria língua da Galiza é menos valorada por parte da sociedade galega.

Esta perda de valor deriva numha perda do uso do idioma, e viceversa.

Nom existem muitos estudos em profundidade sobre a percepçom negativa da língua dumha parte da cidadania mas é evidente que o principal factor de desgaleguizaçom é a escasa valoraçom social da língua galega por parte da povoaçom, motivada por um proceso histórico violento.

A auto-estima colectiva abrangue a conciéncia da riqueza natural, ou tamém a identificaçom com os valores criados em sociedade, entre os que a língua ocupa o lugar central pois é o principal instrumento de coesom da própria comunidade.

Porque nos esquezamos que quem construe comunidade é a comunicaçom, de COMMUNICARE: ser, ter em comum.





Quando dicemos Eu som galego ou galega mostramos umha satisfaçom -por ser como somos, nem melhores nem piores que outras culturas- que implica reconhecer que formamos parte dumha sociedade e compartimos os valores que a fundamentam, como a língua.

No ano 2003 a raíz da manifestaçom do movimento cidadám Nunca Mais em Madrid recolhemos algums textos de persoas galegas residentes na capital de Espanha a comentar a sua experiéncia com a língua. É curioso como mesmo em persoas nom galego-falantes a língua segue a ser comprendida como o sinal coesionador da identidade comum:

Chámome Natalia, teño 23 anos e son estudiante. Levo vivindo en Madrid dende hai 6 anos. Este ano estou vivindo en Villanueva, un pobo o norte de Madrid capital. O sábado 22 baixei a Madrid, collín o metro ata Praza de España e cando sain á rúa, algo novo había no ambente: o galego. Podiase escoitar á xente falando tanto en galego coma en castelán, con ese acento que nos caracteriza. Naquel intre invadiume unha gran ledicia, a pesar da distancia sentinme mais preto da casa.

O domingo, na manifestación, o uso do galego pareceume correcto e lóxico, xa que a lingua nos une. Eu son castelanfalante, pero sinto que a lingua galega uneme moito a miña terra, por iso, ainda que poida parecer estrano, falo mais galego aqui en Madrid que en Vigo.

...

Chámome Tamara, teño 23 anos e son xornalista. Vivo dende hai 6 anos en Madrid. Durante meses vivín na angustia da distancia a catástrofe que asolaba a nosas costas. A impotencia de estar lonxe sen poder acudir como voluntaria facíame sentir realmente mal.

(...)A manifestación do domingo para mín foi todo un éxito!! Durante toda a fin de semana foise notando moi a modiño como Galicia comezaba a invadir Madrid. Só con saír á rúa, de cando en vez, sentíase a alguén falando ben en galego
ou ben con ese inconfundible acento noso. O domingo foi un día grande para os galegos. Creo que todos xuntos conseguimos convertir una reinvindicación política, seria e tráxica, en toda unha festa. Todos eramos estranos pero había algo que nos unía: a protesta e a maneira de expresala.

Falar e escoitar o galego pola Castellana foi toda unha experiencia. Habitualmente non falo galego pero na miña casa, os meus pais si que o fan. Aínda que nunca lle din importancia a falta da lingua na capital xa que eu non o uso diariamente, ese día fíxome pensar que en realidade, esa lingua forma parte íntimamente de min.

Paréceme ben que se emplease o galego para manifestar o que os galegos levamos dentro. A traxedia da terra é tan forte, tan inmensamente triste que a única e a mellor maneira de expresala é deixando saír desde o máis profundo da alma os sentimentos. E cando un sentimento é profundo exprésase na lingua materna, neste caso o galego.





2 IDENTIDADE CULTURAL



Entende-se identidade cultural, nesta altura, como a persisténcia dum ser social como unidade e identidade durante o transcurso dos cámbios e diante de circunstancias adversas.

É um proceso interactivo que implica a participaçpm dumha série de valores, costumes, cultura e idioma.

O grupo social adquire assi um sentido de igualdade e continuidade.

Na era da globalizaçom e as forças uniformizadoras, a identidade cultural é umha das fontes de biodiversidade cultural para a humanidade.

Diante dum problema social, as povoaçons que respeitam e celebram a sua cultura tradicional, e a actualizam e modernizam, mostram umha maior capacidade de recomponher-se e renacer.


3. HUMOR SOCIAL


-Ese muchacho dicen que sabe muchísimo.
- Si, pero tiene un acento tan gallego...



O humor social vem sendo a capacidade da comunidade para atopar o cómico em méio da tragédia á que se enfronta. Sobre essa espécie de humor galego que demos em chamar retranca hai umha interpretaçom que asegura que é umha forma de expresom defensiva diante dumha autoridade ou poder agresivo.

O humor facilita a visualizaçom das privaçons e problemas colectivos e permite manter umha distáncia do problema originando soluçons e tomas de decisons para resolver esse problema. O humor favorece o pensamento divergente, a criatividade e as soluçons innovadoras para acometer a crise.

Quando um povo ou grupo tem umha alta autoestima colectiva o humor que aponta aos símbolos, aos mitos, nom deve gerar-lhe inseguridade.

Um exemplo do humor social que melhor calhou na Galiza actual forom as mensages irónicas sobre a própria identidade galega criadas, por exemplo, por Aduaneiros sem Fronteiras -como esse desenho de Castelao ensanguentado e o lema Kill your idols-.

A versom mariachi da que tanto gostamos -com música adaptada desde Allá en el Rancho Grande- do himno galego poderia ser outro exemplo.


4. GESTIOM GUVERNAMENTAL

A adecuada gestiom guvernamental a prol da soluçom da catástrofe é o cuarto elemento necessário para superar a crise. Fai reféréncia á honestidade e dignidade no trabalho dos asuntos públicos cara á superaçom da crise.

Quem estaria disposto a participar dumha reconstruçom se nom confia naqueles que administram os recursos asignados á tarefa?

Ou fazendo a pergunta doutra maneira:

Quanta gente estaria disposta a participar dum proceso criativo em torno á língua, -expansivo, aglutinador, participativo- se o governo conseguise articular sinérgias que sumasem múltiplas forças sociais, com diálogo e trabalho em rede?

Pois seguro que bastante mais gente da que pensamos.




Ao nosso entender temos dous problemas importantes:

1. O actual governo da Xunta segue sem socializar, sem comunicar, sem informar directamente á cidadania, sem criar comunicaçom, -algo que o governo anterior simplemente censurou do discurso público- e sem criar relaçons na cidadania en torno á situaçom preocupante da língua galega.

A Xunta segue sem fazer visíbel cara á cidadania o problema da língua galega, e sem asumir cara adentro que o problema é grave, umha das catástrofes culturais da Europa do séc. XXI.

2. E polo tanto, desde essa inconsciéncia e borrosidade, ao nom existir preocupaçom social, nom se dá activado -desde quem teria supostamente a responsabilidade política- o proceso de cámbio social do idioma.




De aí que, sempre vital, necessária, imprescindível, -em qualquer momento histórico- a participaçom social directa por parte da cidadania mais comprometida e consciente segue a ser absolutamente vital, necessária e imprescindível diante da desafecçom social dumha parte importante da cidadania, do enfrontamento directo de grupos de poder anti-galegos e da impotente e ineficaz política lingüística do governo.


Ou como di O Leo, -retrucando o Mexam por nós e temos que dicir que chove de Castelao-, cambiando a história:

Mexan por nós
e
caghamos por eles










Comentários (12) - Categoria: Desenhos - Publicado o 25-09-2008 19:07
# Ligazóm permanente a este artigo
Diego


Tem mais talento
para escreber poesia Diego A.
de 4º da ESO,
que muitos reconhecidos poetas
de qualquer parte do mundo.
Mas el o ano que vem
-se saca o título-
talvez deixe de estudar
e pode que nunca volte abrir
um livro.
Diego passa dos livros.
É que som tam... ,
dixo um dia.
Onte escrebeu
um poema na aula de literatura
e a gente aplaudiu-lhe
e puxemo-nos de pé.
Diego é um crac.
Nom sabemos o que perdemos!
Comentários (4) - Categoria: Geral - Publicado o 24-09-2008 20:36
# Ligazóm permanente a este artigo
My teacher is a donkey




Xis Magarinhos tinha trinta e cinco, gostava de viajar a países exóticos no verao ?o último fora Dinamarca-, tinha uns lentes redondos e era o xefe de estudos do instituto.

Era um licéu pequeno, em cuarto de secundária só havia sete alunos e tres alunas, e em terceiro, quince em total. Magarinhos nunca tivera tantas horas livres e havia días nos que, com o aborrecemento, chegava mesmo a colher sono.

Sempre preparava as aulas dez dias antes e deixava-lhe as fotocópias ao zelador com umha semana de previsom. Estava mui bem organizado. E sempre colhia de primeiro o jornal da sala para fazer a sopa de letras. Mas, aínda que sempre havia algo que fazer na xefatura de estudos, um dia veu num cristal como na boca aberta lhe entrava umha mosca.

Caía pior que melhor porque com el suspendia bastante gente e era um desses profes que crem que a sua materia é a mais importante. E nom parava demasiado com os companheiros e companheiras, sempre lhe custara colher confianza, e mais mante-la.

Ademais tinha outro problema: as línguas davam-se-lhe fatal. Por isso sabia que nom era um modelo explicando ?sempre com digresóns e reticéncias-, que nom tinha o que se di dom de palavra ?ás vezes chegava a tatexar-.

Mas o que pior levava era o inglés que intentara aprender inutilmente durante tantos anos, de neno e despois na adolescéncia.

Lola dava inglés. A princípio de curso, recém chegado de Irlanda ou Viena ou Praga, Magarinhos sempre lhe dicía Merda, é que nom tenho nem idea, som um desastre para o inglés! Um dia tenho que matricular-me numha académia... Aínda que no fondo sabia que nunca o faria.

Começara a ir ao ginásio tres vezes e á piscina quatro ou cinco e sempre acabava deixando-o. E com o inglés sabia que passaria o mesmo ou pior. Nos últimos dez anos começara um curso por fascículos e outro por correspondéncia e os dous abandonara-os antes de dar aprendido bem os números.

Assi que um dia tivo umha ideia, que lhe veu como um flash num cámbio de aula.

El saía e Lola entrava em 4º A. Entretivera-se com a soluçom dum problema e Lola chamou á porta... Olá?

- Ah, Lola, desculpa, é que nos liamos... Já acabei.

- Nom te preocupes, Xis.

Quando se cruzarom na porta Lola dixo-lhe Se queres quedar... E chiscando um olho: Hoje vamos ver algúns verbos doados.

- Falha me fazia... Dixo abrindo os olhos e encolhendo os ombros... Venha, chau.

Na biblioteca, fichando os dez livros novos, pensou E por que nom?. E no recreo foi onde Lola.

- Lola, umha cousa...

- Di-me.

- Vai-che parecer umha tonteria. E si que o é... Digo eu... E que che pareceria se fosse ás tuas aulas de inglés de 4º A?

- Como?

- Nom sei, suponho que nom será mui legal e todo isso, ou ao melhor si, eu que sei, mas...
- Tu estás mal da cabeça...

- Ahá... Podiamos ve-lo? algo así como um experimento, um exercício didáctico, umha proba metodológica, eu que sei. Eu vou ás aulas e aprendo inglés e?

Patatim, patatám, ao final convenceu a Lola e o primeiro día que quedou na aula aos sete alumnos e tres alumnas explicou-lhes ?com digresóns e reticéncias- que aquilo era parte dum projecto pedagógico e que desde aquela até final do curso seria o seu companheiro nas aulas de inglés.

A primeira avaliaçom suspendeu-na.

- Lola, sinto-o... ?dixo-lhe envergonhado- É que com a xefatura e o lio que tivem na casa com a mudanza... Já ves que quando me ponho vou fazendo os deberes... Mas..., nom sei... De veras, na segunda avaliaçóm vou ponher-me em sério e adiante...

Magarinhos sabía que o inglés non acabava de... El intentava-o mas... A gramática, o léxico..., uf. Na aula distraía-se umhas vezes com o voo dumha mosca e outras com os ruxe ruxe dos rapaces e as rapazas que, quando descubrirom que o inglés se lhe dava tam mal como a eles ?agás a Vítor e a Ugia, que semelhavam ter um instinto especial- começarom a deixar-lhe os deberes quando el nom os sabia fazer, ou se esquecia de traze-los, e a pedir-lhe os seus quando eles nom os levavam da casa.

A segunda avaliaçom foi um pouco melhor. Aprobou dous parciais e suspendeu um. Mas seguia a ter-lhe pánico aos exercícios orais que, entre tatexo e tatexo, faziam que se sentisse ridículo.

Um día levantou a mao e atreveu-se a sugerir:

- Lola, por que nom nos pos algo de música?, nom sei, algo dos Rolling Stones ou...

- Si, si, ou de Eminem, dixo Vítor.

- Nom sei, Lola, para trabalhar com algo diferente assi de vez em quando...

- Os Rolling Stones? Sabes, Magarinhos, aqui no programa nom aparece por ningúm lado nada sobre rock contemporáneo. A minha forma de dar aulas é assi. Seguro que hai mil formas de impartir inglés, mas esta é a minha, a tradicional, já sabes: trabalho e esforço... Para aprobar o que se necessita é esforço...

- Já, aprobar é importante, Lola, mas o que eu quero é aprender, aprender inglés...

Lola tusiu. E como sempre fazía quando um aluno se enfrontava a ela dixo:

- Venha, cambiamos de tema, e se hai algúm problema ves falar comigo despois.. E agora um ditado.

Nom foi falar com ela despois. Magarinhos tinha o seu orgulho.

E tamém suspendeu a segunda avaliaçom, como o resto de 4ºA menos Vítor e Ugia.

- Uff, Lola, juro-che que desta me esforcei. Fixem sempre os exercícios da casa ?mentiu- e na aula...

- Nom sei, Magarinhos, sigo sem ver os frutos do esforço. Fixeche bem duas probas mas o resto..., o resto foi um desastre. E na aula, vexo-te distraído, ás vezes estás em Bábia e o outro dia nom parache de falar polo baixo com Humberto, aínda despois de que vos chamara a atençom... E que me dis das probas orais?

Vale, o inglés daba-se-lhe fatal. E estava totalmente desmotivado. Pensou em deixa-lo, e mesmo começou a sonhar que tamém suspendia a terceira avaliaçom, e a durmir mal. Ademais, nom queria problemas com Lola? Rosa, a de língua, já lhe preguntara com um risinho malicioso no corredor: Que, Magarinhos, semelha que hai problemas com o inglés, eh? E começava a escoitar ao resto da clase, especialmente a Víctor, rindo del quando se equivocava nalgumha resposta.

Mas se conseguira acabar a carreira e aprobar as oposiçóns nom era possível que puidese suspender aos trinta e cinco o inglés de 4º da ESO.
Passa-se o que passa-se nom abandonaria. Tinha que esforçarse mais.

Mas aquelas tres horas eram as piores da semana. Ponhíam-no de mal humor. Saía delas cada dia mais frustrado e chegou a pensar que Lola sempre lhe fazia as perguntas mais complicadas, como se lhe tivese manía ou algo assi.

E quando chegava á casa abrir o libro de texto e a libreta era o esforço mais custoso do dia. Ademais, tinha que ler Romeo e Juliet numha versom reducida de 80 páginas e nom conseguia acabar um parágrafo seguido sem se perder.

O dia do exame final viu aquilo na pizarra quando entrou a primeira hora: ?My teacher is a donkey?. Sabía que donkey nom era nada bo, e borrou-no mordendo a rábia. Nom se ía pór á altura dum neno de quince anos. Mas a letra era a de Vítor e se as cousas nom fossem como eram..., pensou, ninguém o librava de comer um par de óstias.

No exame Lola preguntou-lhe como perderam a vida Romeo e Juliet e el nom se acordara de como se diciam nem veleno nem coitelo em inglés. Quedou bloqueado e começou a tatejar the...they loving, she she death, the lo love, oh, my my my god, Lola... até que lhe pediu, por favor que lhe perguntasse qualquer outra cousa, que el lera case todo o livro, que mesmo abrira o dicionário e que...

- Zanks, sit daum..., escoitou.

Todo dependia do exame escrito que entregou pensando que fora o melhor exame de inglés da sua vida e que recebeu corrigido ao dia seguinte com umha palavra em vermelho a encher todo o fólio: Suspenso.

Esse curso todos os alunos e alunas de 3º e 4º de secundária aprobaron matemáticas, Xis Magarinhos pediu o traslado do centro, matriculou-se num curso de checo e o último dia do instituto, sem que o visse ninguém, escrebeu com umha chave na porta do Citröen de Lola: DONKEY
Comentários (6) - Categoria: Desenhos - Publicado o 23-09-2008 22:56
# Ligazóm permanente a este artigo
O robo-bo do pre-prémio


A Edu acabam de lhe sacar um prémio que lhe deram aí atrás, o Gonzalez Garcés.

O segundo clasificado, Xabier Lama, denunciou o poemário premiado porque segundo el nom era "inédito".

A mim da-me que algumha gente pertence á Geraçom poética do Cromagnom.

Desde que a internet existe a comunicaçom poética modernizou-se um pouco, e Eduardo, que nos fixo participar dumha aventura com um exercício criativo na rede, en construción, aberto e participativo, está a enfrontar-se com um dos problemas dos pioneiros, a incomprensom.

Que difícil é abrir caminho quando che ponhem um avogado enfronte!

É-che bem triste o conto: Ganhou um prémio de poesia porque tinha bons avogados.

Adiante, Edu. Com intensidade!



Aqui está a carta pública de Eduardo Estévez explicando mui bem as cousinhas.


E aqui, ovnis e isoglosas sobre o tema.
Comentários (7) - Categoria: Nom serviam - Publicado o 23-09-2008 20:41
# Ligazóm permanente a este artigo
O dentista independentista


Era-se umha vez um dentista que vivia no Kurdistam. Era um dentista independentista. Um dia, por azar, conheceu em internet um dentista independentista do País Basco.

Os dous dentistas independentistas seguirom buscando e atoparom umha dentista independentista em Córsega e outra no Quebec e outro na Bretanha e outro na Galiza... E seguirom buscando e um dia já eram mais de 50 dentistas independentistas de todo o planeta.

Puxerom-se de acordo e organizarom o 1º Congresso Internacional de Dentistas Independentistas em Barcelona para reivindicar o direito de autodeterminaçom para os povos do mundo.

Reunirom-se milheiros de dentistas independentistas de todas partes mas, ah!, o governo espanhol acusou-nos de associaçom ilícita e colaboraçom com banda armada e o Tribunal Supremo ordenou a sua ilegalizaçom polo que desde esse dia está proibido ser dentista e independentista ao mesmo tempo.

Apesar disso, ou precisamente por isso, cada vez hai mais dentistas independentistas no mundo.



Comentários (7) - Categoria: Geral - Publicado o 22-09-2008 17:19
# Ligazóm permanente a este artigo
Himno galego beatbox




Carlinhos Gende: genbeat



Obrigado, Román!
Comentários (8) - Categoria: Geral - Publicado o 21-09-2008 21:32
# Ligazóm permanente a este artigo
Piratas power


Um vídeo mui, mui, mui!

Reconquista de Toralha

Com Burt Lancaster e mais 500 piratas.

Os malos do filme som malos, malos de verdade.

Comentários (4) - Categoria: Desenhos - Publicado o 21-09-2008 21:24
# Ligazóm permanente a este artigo
A língua de Robin Hood



E que tem que ver Robin Hood com a língua galega?
Pois...
Um pouco de história...

O inglés formou-se a partir da língua que os anglo-saxónios levarom á ilha británica no século V e desenvolve-se até o século XI com normalidade. É o chamado Old English.

No séc. XI supom-se que falava inglés 1 milhom de persoas. Daquela tem lugar a invasom normanda, que chega desde o continente europeu á ilha.

O normando Guillerme o Conquistador ganha o trono británico em loita de sucesom com Harold, saxónio. E chegam nobres normandos e instaura-se um sistema político normando com a língua francesa como "oficial": A NOVA LÍNGUA DO PODER E O PRESTÍGIO.

O próprio nome do país, Inglaterra, é de orige francés: Angle-Térre, Terra dos anglos.

A nova situaçom lingüística da ilha é parecida a outras tantas histórias de colonizaçom lingüística: o novo rei e todos os seus nobres nom som ingleses, senom normandos chegados de território francés, e nom falam Old English senom que utilizan o francés.

Pouco a pouco começa a decadéncia do inglés.




Mas hai resisténcia. Robin Hood -personage de lendas e baladas- por exemplo, opom-se a ser asimilado e enfronta-se aos normandos, os invasores.

(Se recordamos bem, a figura do rei Ricardo Coraçom de Leom -ausente na maior parte da história de Robin Hood- aparece como a do heroe que deseja unificar os dous povos rivais.)

Pouco a pouco os nobres saxónios vam desaparecendo e desaparece o inglés como língua culta-oficial, substituída no cúmio da pirámide polo francés, compartindo os espaços de poder com o latim.

O inglés passa a ser considerado como "vulgar" e abandona os ámbitos formais, aínda que é a língua maioritária do povo. Isto durou perto de tres séculos.

Fruto daquela situaçom diglósica chegarom até o inglés de hoje pares léxicos curiosos. Por exemplo, ao animal criado na granxa chamam-lhe pig, palavra inglesa; mas quando a carne do porco chega ao prato converte-se em pork, de origem francés.

Outro exemplo desta distribuçom do significado: house (do inglés) / mansion (do francés)



Mas a história vai cambiar. Os normandos, que tinham o seu centro originário na Franza perdem este território a mao dos franceses e agora só lhes queda a ilha británica. E que fam?

Pois vam identificar a língua francesa -que vinham empregando até agora- como a língua do inimigo, que lhe acaba de usurpar a Normandia francesa e decidem asumir o inglés como a sua língua e Inglaterra como a sua pátria.

Assi, a partir do XIV o inglés renace em todos os ámbitos e o processo de Renacemento prosegue extendendo-se nos séculos XV e XVI

.....

Dous fragmentos de Robin Hood:

1.

Os nobres normandos, levados pola sua sobérbia e cobiça, nom deixarom de causar humilhaçons aos derrotados. As cargas tributárias fixerom-se cada vez mais angustiosas, insoportábeis para os pobres súbditos.

Os saxónios sublevarom-se em masa contra os opresores. Campesinhos, artesáns e nobres unirom os seus esforços contra o inimigo comúm: os normandos.

-Já está bem! -dizia indignado um cabaleiro saxónio-. Nom podemos seguir tolerando as injustiças dos normandos. Querem fazer de nós os seus escravos.

-Devemos combate-los e ser capaces de nos librar deles para sempre!




2.

Os saxónios continuarom organizando-se. Crearom um verdadeiro exército clandestino que, em forma de guerrilha, atacava sem trégua os
normandos. Os focos de resisténcia contra os colonizadores fixerom-se constantes.



.....


A obra narrativa que trouxo a Robin Hood até nós é de autor anónimo. Vem sendo umha espécie de relato épico formado por mais de trinta baladas, recompiladas baixo o nome de The gest of Robin Hood, impresa arrededor do ano 1500.

Comentários (6) - Categoria: Nom serviam - Publicado o 21-09-2008 19:41
# Ligazóm permanente a este artigo
Vida e Obra do arroaz Gaspar.


Onde poderás ler cousas como...

Gaspar dá unha clase de educación ambiental
O Gaspar segue arriscando coas hélices
Gaspar aprendendo cos mergulladores
O Gaspar ao redor da Powerboat
Gaspar na Conferencia Internacional de Irlanda
Gasparen Corcubión
Gaspar visita o norte de Portugal
O Gaspar, brincalhao de Leixoes...



Um caderno da Coordinadora para o Estudo dos Mamíferos Mariños (C.E.M.MA: Embaixada do mar

Comentários (5) - Categoria: Geral - Publicado o 19-09-2008 00:21
# Ligazóm permanente a este artigo
Massa Crítica Galega


"Este evento celébrase mensualmente en máis de 350 cidades de todo o mundo, baixo o lema "Pedalea todos os días, celébrao unha vez ao mes".

Comezou en San Francisco (EE.UU). No ano 1992 a partir dunha xuntanza da SF Bike Coalition, Chris Carlsson propuxo que posto que había moita xente pedaleando polo centro e que as condicións para facelo eran realmente malas, por que non quedar unha vez ao mes, facer-nos visíbeis entre nós mesm@s e ao resto da cidade e voltar a casa tod@s xunt@?"


Mais em Bicis.info
Comentários (4) - Categoria: Nom serviam - Publicado o 18-09-2008 20:18
# Ligazóm permanente a este artigo
Na Cochikeira


Cerceda,
umha vila que fede a lixo e represom
Sogama
caciquismo
As Encrobas
resisténcia
Zënzar

beat box
na cochikeira
com nitram e carlos gende.

Que é a Cochikeira?

....

Roman contou-nos estas cousas tam interessantes nos comentários:

No CPI de Cuntis funcionaron moi ben Carlinhos Gnede e Martin Prego Loureiro (gorxa de Machina).

Na língua de todos

Nel interpretaron unha versión moi chula do himno, cun toque reague, que é semellante á de Gende e que colguei en Goear (antes podíase baixar da páxina do concurso 321Click do Concello de Vigo):

321Click

Myspace de Gende: genbeat


Umha aperta, Roman!
Comentários (7) - Categoria: Geral - Publicado o 18-09-2008 10:14
# Ligazóm permanente a este artigo
Begoña Paz: Poética


Desde Poéticas para afinidades
Comentários (7) - Categoria: Geral - Publicado o 17-09-2008 22:16
# Ligazóm permanente a este artigo
M.A.K: Musika Armatu Komando


M.A.K, a nova músika basca.

DENOK ALA INOR EZ, Ou tod@s ou ninguem.

Umha entrevista, aqui.

Hip hop em euskera!

Denak ala inor ez, dena ala ezer ez.
Bakarka ezin da
fusilak ala kateak
denak ala inor ez, dena ala ezer ez.

Ou tod@s ou ninguém. Ou todo ou nada
Um só nom pode salvar-se.
Ou os fusis ou as cadeas.
Ou tod@s ou ninguém. Ou todo ou nada.


Bertold Bretch / Mikel Laboa

Comentários (4) - Categoria: Geral - Publicado o 17-09-2008 15:00
# Ligazóm permanente a este artigo
O melhor taxidermista do mundo


O meu vizinho do 4º B,
o melhor taxidermista do mundo,
segundo a Associaçom de Taxidermistas de Europa,
nunca conseguiu,
por muito que o intentou,
manter um vagalume prendido.

Menos mal.
Comentários (19) - Categoria: Geral - Publicado o 17-09-2008 08:59
# Ligazóm permanente a este artigo
No semáforo


Tlim, tlom!
Na minha rua
um peto verdeal
está fazendo
o seu ninho
num semáforo.
Parece mentira!

Comentários (3) - Categoria: Geral - Publicado o 17-09-2008 08:52
# Ligazóm permanente a este artigo
Estatística


Na história de Marinho,
desde que temos datos fiáveis,
os congros amputarom
76 dedos de marinheiros.
E 4 maos.


Comentários (4) - Categoria: Geral - Publicado o 17-09-2008 08:49
# Ligazóm permanente a este artigo
Por que NH?



FAQ: Frecuently Asked Questions: As perguntas mais frecuentes sobre o Reintegracionismo, essa cousa que nom para e segue e segue.

Por que NH e nom Ñ?, entre outras cousas...

Com a garantia da Gentalha!

....
....

Penso que en quanto se exclua dos espaços públicos -ao xeito dos ilegais ou sem papeis- a gente que escrebe a nossa língua com NH -gente mui activa e trabalhadora, gente que impulsa a língua alá onde vai incansavelmente- o chamado processo de normalizaçom da língua nom está legitimado.

Quem supostamente está a impulsar desde as administraçons o processo de popularizaçom do nosso idioma caem numha grave contradiçom.

Como podemos pedir-lhe aos nossos vizinhos e vizinhas que nom falam nem escrebem galego que o fagam se ao mesmo tempo proibimos ou marginamos, de facto, as palavras dumha parte d@s galego-falantes mais activos?



Comentários (7) - Categoria: Desenhos - Publicado o 15-09-2008 20:49
# Ligazóm permanente a este artigo
Literatura e conflito lingüístico: Poesia hispana nos EEUU


Do poeta de Nuevo México, José María Alarid, de primeiros de século XX, aqui vai este poema, que recorda a Florencio Delgado Gurriarán:


Conocí aquí en California
Una paisana muy bella
Con diociocho primaveras.
Mas como estaba educada
En la Americana escuela,
Inglesaba algunas frases
Que olían a gringo a la legua.
Con frecuencia se le oía
Llamar al cesto basqueta,
Cuenta las cuadras por bloques,
A un cerco decirle fensa
Al café llamarlo cofe
A los mercados marqueta
Al bodegón grosería


Um poema de Pedro Pietri, do Movemento Niuyorricano, escrito nessa mestura de portorriquenho e inglés:

Aquí se habla Español all the time
Aquí you salute your flag first
Aquí there are no dial soap commercials
Aquí everybody smells good
Aquí tv dinner do not have a future
Aquí the men and women admire desire
And never get tired of each other
Aquí Qué Pasa Power is what?s happening
Aquí to be called negrito
Means to be called LOVE.


E, sobre essa actitude bífida, um poema de A. Ortiz Vargas, de 1939:


Corrompieron su lengua
Con la mezcla bizarra
De la lengua extranjera
Que jamás aprendiera.
Y a la sombra indulgente
De la extraña bandera
En sus pobres derrotas
Para siempre se hundieron.


Mais, aqui.

Comentários (4) - Categoria: Geral - Publicado o 15-09-2008 20:48
# Ligazóm permanente a este artigo
1 [2] [3]
© by Abertal

Warning: Unknown: Your script possibly relies on a session side-effect which existed until PHP 4.2.3. Please be advised that the session extension does not consider global variables as a source of data, unless register_globals is enabled. You can disable this functionality and this warning by setting session.bug_compat_42 or session.bug_compat_warn to off, respectively in Unknown on line 0