Made in Galiza


Eu nunca serei yo
Um caderno de trabalho de Séchu Sende

A minha obra neste caderno está licenciada baixo creative commons, copiceibe.

O autor solicita comunicar-lhe qualquer uso ou modificaçom da sua obra no email de contacto aqui sinalado.

Contacto
madeingaliza
 CATEGORIAS
 FOTOBLOGOTECA
 OUTROS MUNDOS
 BUSCADOR
 BUSCAR BLOGS GALEGOS
 ARQUIVO
 ANTERIORES

Curso de língua para bebés impartido por bebés


Beibiceibe.
Comentários (8) - Categoria: Geral - Publicado o 26-10-2010 16:34
# Ligazóm permanente a este artigo
Pregom do Grelo Folc: Os Vampiros contra a língua


1.

Amigas e amigos
invadem-nos os vampiros!

Hoje vou ler
para o Grelo Folc
um manifesto friki,
de série B,
um pouco pop.

Abre-se a tapa
do féretro,
veludo rojo y gualda,
e aparece o Vampiro,
pálido, delgado
e cantando em castelhano
a sua cançom favorita:
La falda de Carolina.

Pom as gafas de sol
e sae da casa ligeiro
para chuchar sangue fresco
dalguém que fale galego.

Tem um ar
com Cristopher Lee,
os mesmos trajes,
o mesmo olhar
a gravata carmesí?

Abriu-se a veda
e os vampiros botarom-se
ás ruas da Galiza enteira.

Estám aí, disfrazados de gente normal,
som cálidos vizinhos, amaveis,
e aparentam ser boa gente?
para meter-che melhor o dente

Conhecia-os bem Lovercraft:
Sempre querem mais.

E tamém Baudelaire,
Estám sedentos de poder.

Escrebeu-no Bram Stoker:
A nossa debilidade fai-nos fortes.

Já o di Stephen King,
Os vampiros parecem-se a ti.

E tamém o conta Anne Rice,
semelham persoas normais.

Mas distinguem-se com facilidade
Polo seu complexo de superioridade.

Adoram o seu ego,
a sua própria vida.
Nom crem no bem social
nem no idioma galego.

Transmitem a peste, o carbunco,
a raiba, a porfíria, a diglósia,
estes seres do inframundo.

Quanto pior, melhor
como no filme Underworld.

Podes esperar deles
qualquer barbaridade
como em 30 dias de escuridade.

Pensam que Galiza é
como Salem´s Lot,
por isso andam a sementar
o terror.


2.

Sucionam as nossas palavras
com toda a força do mal
porque sabem que o idioma
é o nosso fluído vital.

A língua é o músculo
que move a nossa cultura
e eles querem arrincar-no-la,
como em Crepúsculo,
Lua Nova, Eclipse ou Amencer
fam com a carne crua:
fam-na desaparecer.

Este é o lema
da sua cultura:
O galego á sepultura.

O Vampiro chega ao Parlamento
senta na sua butaca
e, frio o seu alento,
preme o botom
para votar contra
o galego na educaçom.

Umha professora
morde de manhá
numha nena galego-falante
que chega á casa
falando castelám.

Sucede-lhes todos os dias
aos nossos filhos e filhas:
os vampiros chantam neles
o despreço pola nossa língua.

Podem modificar a tua vontade,
e chegar a fazer-che crer
que nom falar galego
é um acto de liberdade.

Na administraçom
quando um vampiro asoma
detrás do mostrador
nunca fala o nosso idioma.

Contra o galego,
na Xunta, nos concelhos, nas deputaçóns,
trabalham com o espenho
de Vlad, o Empalador.

Dam muito repelus!
para atacar a mocidade
com nocturnidade
suprimirom o Noitebus.

E ainda que adoram a Satám
nom gostam do rock nem do rap
em galego,
nem da música de Leo,
Zënzar ou Ultraquans.

Há muitos nos meios de comunicaçom:
é importante que os galegos
nom pareçam o que som.

Nom é cousa estranha
atopar vampiros a encher
La Voz de Transilvánia
ou El Faro de Bucarest.

Som famosas as suas orgias
nas festas de gastronomia.

Quando fam umha matança,
sempre há chouriços picantes
e filhoas de sangue de neo-falante.

Numha bacanal em Boqueixom
ao Príncipe das Tebras Sem Luz
faltou-lhe um tris
para saltar-lhe ao pescoço a umha actriz.
Podedes ve-lo em youtube.


3.

Chegarom no medievo
com espadas e escudos,
decapitarom os nobres galegos,
ocuparom os castelos
e impuxerom os Séculos Escuros.

O Padre Benito Feijoo
escrebeu na Ilustraçom
como dar com a sua tumba
com um cabalo garanhom.

Nom som cinco nem seis,
hoje hai-nos a centos,
como os vampiros de Blade.

Mas som menos do que parece
anque mostrem muito os dentes.

Nas grandes empresas
há muitos vampiros
e algumhas vampiresas.

Carlos Marx falou deles,
nom vos estranhedes:

?O Capital é trabalho morto
que como um vampiro
vive de sugar
o trabalho dos outros.

O vampiro nom nos há ceibar
em quanto houver um músculo,
um nervo, umha gota de sangue
que chuchar.?

Já o dicia o camarada
José Afonso:
Eles comem tudo,
eles comem tudo
e nom deixam nada.

Tenhem muito atractivo
para captar devotos,
tamém o intentarám contigo
por conseguir o teu voto.

Manipulam as emoçons
como umha seita
com o poder de seduçom
fatal da ultradireita.

Para o nosso espanto
vivem despois de mortos
como Francisco Franco

Para eles nunca é tarde,
semelham inmortais
como Fraga Iribarne.

Derom-lhe o Prémio Otero Pedrayo
por defender a nossa cultura
mas merece umha ristra de alhos
por somete-la a censura.

O seu governo de Sombras
foi violento e túrbio:
Que entren los antidisturbios!


4.

Antes era um rapaz normal,
licenciado em avogacia?
Até que foi mordido
por Romay Beccaria.

-Pide o que queiras:
Poder, fama, dinheiro?
-Quero sangue, sangue, sangue?
E passou a dirigir o Sergas,
e acadou o control
dos centros de transfusióm.

Manuel Fraga, o chefe do clam,
deu-lhe política territorial
e logo nomeou-no vicepresidente
porque tinha mui bom dente.

Puido aglutinar os diferentes clans
e com as artes da necrománcia
vencer em campanha eleitoral
com o apoio da prensa ráncia.

E assi começou a lenda:
O Vampiro dos Peares
contra a língua galega.

Fagamos, amigas e amigos,
como Buffy Cazavampiros.

Temem as nossas palavras
como ás balas de prata.

Fere-lhes a nossa unióm
como no coraçom umha estaca,

e o nosso trabalho
mais que as ristras de alho.

Ao final vamos vencer
se cremos em nós
como em Aberto até o amencer,
nós somos a luz do sol.

Viva a festa!
Viva o Grelo Folc!
Falemos galego!


Monfero, 24 de outubro de 2010
Comentários (10) - Categoria: Nom serviam - Publicado o 24-10-2010 18:48
# Ligazóm permanente a este artigo
Animais, por Manuel Tomé


"O seu ollo de poeta abre outra dimensión ao coñecemento do animal que a zooloxía actual disecciona e maquiniza.

Sende achéganos e conmóvenos co descubrimento dunha fauna próxima polo trazo da súa pluma.

As súas acuarelas conxugan con mestría, a expresión artística coa reprodución perfecta da anatomía animal, a maestría dun Durero có clasismo dun Magritte.

A obra enfronta a máquina e o desarraigamento coa beleza e a harmonía do vivo. A súa viaxe poética lévanos dende a afastada Nova Zelandia ata a casa en ruínas, sempre deixando unha fiestra aberta á picaraña ecoloxista.

Máis adiante a vexetación asalta a cidade e pon un toque de distinción no mobiliario urbano. A súa palabra ábrese a unha tenrura subrealista, como un soño transformado en realidade.

O ouveo do lobo rompe nas súas páxinas as tebras nocturnas dunha Galiza marabillosa. Nel o galego de Martín Códax faise bioloxía ou esta transfórmase en poesía.

O cuco de madeira escapa do reloxo para ensinar ao home o camiño da liberdade.

Ao final do libro un queda co regusto dunha defensa da lingua galega para que sobre esta non caia a lápida da extinción.

Prégovos que compredes o libro, pois senón non poderedes apreciar os mil sabores que se desprenden da xungla das súas páxinas."



Manuel Tomé Ben, escritor.


...

Na apresentaçom do livro em Redondela, em conjunto com a gente da "Asociación Lenda", 21 de outubro, 2010.
Comentários (8) - Categoria: Desenhos - Publicado o 22-10-2010 08:42
# Ligazóm permanente a este artigo
Dia pola ciéncia em galego!


Mais, na casa da Coordenadora de ENDL
Comentários (10) - Categoria: Desenhos - Publicado o 20-10-2010 19:26
# Ligazóm permanente a este artigo
Animais + A Voz de Lenda


Presentaçom de Animais
+
do nº 21 da revista da Asociación de Axuda ao Enfermo Psiquico Lenda, ?A Voz de Lenda?,
+
actuaçom do grupo ?Os Mércores Musicais?

Quinta feira, joves, 21 de outubro ás 20.30
Multiusos da Junqueira
Redondela

Comentários (7) - Categoria: Geral - Publicado o 19-10-2010 13:12
# Ligazóm permanente a este artigo
Só em espanhol!

Ano 2010:

"Recordatorio a tener muy presente"
"La solicitud tiene que venir redactada en castellano"

Deputación de Pontevedra en FAX aos concelhos da província.

Nom á discriminaçom da língua galega.

Mobiliza-te.

...

Via Xosé Henrique Costas
Comentários (8) - Categoria: Desenhos - Publicado o 14-10-2010 21:18
# Ligazóm permanente a este artigo
Em galego aos 17


Um vídeo das Candongas do Quirombo

Mais vídeos, superinteressantes, aqui
Comentários (9) - Categoria: Geral - Publicado o 14-10-2010 21:17
# Ligazóm permanente a este artigo
Odiseas: antologia



Aqui vam alguns textos do meu primeiro livro, publicado a fins do século XX, pola editorial cooperativa Letras de Cal. Umha odiseia de odiseias.


I

A luz


A luz que me ilumina
e o ruído que deixan as illas
e unha muller
e ir a cabalo
e a humidade
e o meu país
e nos meus ollos só pon as mans
a muller que amo
como labrar a terra
e desde lonxe
pero desde moi adentro miña
un lume que me aquece
e falarmos de ter un fillo
e do último verán
e vir andando
e lavar-me nas fontes
e no tempo das lavandeiras brancas
e teño a idea
de lle dar a ela un caravel vermello
e ela vai e dá-me un bico
e o azor vén
a praia de Arnela comeza en ti
e agora
e a luz prendida
e o facho na man
para seguir buscando
que levar ao corazón
e un home andando un dia
e unha muller un lume
un vento un dia
a luz que alumea
mais aló
e adentro de todas as cousas
e vou na dirección das pradairas
de Irlanda
e estou con vós
e cos paxaros
e o azor vén
e penso en devorar-te
a ti
e desordenar as pedras
os cursos dos rios
que levas dentro
meu amor
as tuas águas
e fago un siléncio
porque escoito cantar
a homes e mulleres
nenas e nenos cantar
e saúdo-vos
e escoito o mar
e o nome do meu país
e vou e dou-lle un caravel vermello a ela
e ela dá-me un bico
e súa nai sorri na xanela
e leo un poema de Méndez Ferrin
e deito-me
e fago-che un lugar entre as sabas
e un lume é un lume
e a História todos os ceos
e deixar pasar
ir sentindo os rios da felicidade
entre os dedos
a luz


...

III


Ela pasaba por diante da miña casa e detivo-se ao ver o xílgaro negro na xanela, dixo. Dixo que se chamaba Lucrécia e que se lle permitia ve-lo mais de perto, por favor. Os seus ollos eran asombrosos. Tan negros. É que eu colecciono aves, dixo aquela muller. E meteu a man esquerda na gaiola e colleu entre os dedos o xílgaro negro e levou-no aos ollos grandísimos -era como se medrasen- e meteu o paxaro na profundidade do ollo dereito, como deixando caer água sobre água. Logo sorriu-me, deu-me un bico pequeno cos lábios fechados e dixo Gardo-os nunha selva. Despois, deixando-me a casa como baleira e o peito deserto, marchou.


...

V

On the Road


Ti conduces, Cynthia, e eu fecho-lle os ollos
ao sol, á velocidade, á viaxe. Sei
que os abro para buscar algo no horizonte:
Nada. Entón entra-me no folgo ese vento,

ese aire do desexo das novelas, dalguns poemas
ou das películas porno, e miro-te de esguello.
Ti conduces, Cynthia, pero dás-te conta
e sabes o que vai suceder porque ti es sábia

e es como os animais. Buscas-me de esguello
coas tuas próprias detonacións de angústia
e dis: Agora imos facer História.

Case non reduces a velocidade e pasas a conducir
só coa man esquerda. Nos nosos cóbados,
unha sombra de luz aparece e desaparece,

o equilíbrio do mundo balancea-se.


...

XIII


Asi que chegho e entro asubiando no supermercado e non sei en que irei pensando, pero collo duas cocacolas e a barra de pan, vexo-me as mans con fariña, e penso que me falta algho por comprar, entón escoito Que querias?, e é a señora da fruteria e vou e digho Un quilo de Patrísias, e miro as letras en inghlés das cocacolas e dou-me conta de que me equivoquei de palabra, que verghonsa, en que estarei pensando.

Pero non, a muller, moi séria, dá media volta e enche a bolsa e pesa un quilo e sen ghramos e di-me Ghrásias. A miña man colle a bolsa e é como se o mundo fose outro; ou toleei. Non me podo mover. Estou paralisado. Hai un pouco eu cria que o teu nome era Patrísia e aghora o sentido da vida di que te chamas Plátano. Unha señora ghorda achegha-se e preghunta-me se me encontro ben. Digho que non, señora, a vida é demasiado complicada e, atormentado, poño-me na cola para paghar.



...

XIX


De súpeto, Adriano encontrou-se cun poema na seguinte páxina do xornal. El por gosto só lia novelas de Verne e de Salgari e cousas polo estilo. Como habia moito que non lia nun poema animou-se a le-lo, a ver.

Leu no pé dos versos o nome do autor e non lle soaba. A ver se é un poema de amor, hai moito tempo que non leo un. Buscou o primeiro verso. A ver. Adentrou-se. Ahá, fala da vida. Ahá, e do tempo, moi ben. E da esperanza de buscar unha luz.

O poema tiña trinta e dous versos e Adriano sorria de satisfacción á altura da metade. Un poema construtivo, un poema vital de intentar vivir con alegria. E ademais é un poema moi ben elaborado, penso, a ver.

Pero no verso vinte e dous supetamente Adriano perdeu o sorriso compracido e adoptou un aceno de séria sorpresa. Xuntou o entrecello. Sindicatos. Pensou Acabo de encontrar a palabra Sindicatos neste poema vital e estou desorientado. Sindicatos, pronunciou en voz alta. O peso da incertidume entornou-lle un pouco os ollos.

Pensou a palabra. A palabra Sindicatos, que raro, umm... Política nun poema, nun poema precioso sobre a vida, a palabra Sindicatos, umm, a ver. Adriano volveu a ler os versos que envolvian a palabra. Comezou a ler outra vez o poema ata Sindicatos, e despois de Sindicatos en diante. Logo quixo ler o poema enteiro de vez procurando non deter-se na palabra, pero a palabra retivo-o.

Umm, que estraño, o poema di abrazo, di alegria, e ser humano, e de repente Sindicatos. Umm, non podo imaxinar unha manifestación con toda esa xente berrando dentro deste poema, pensou. Aqui Sindicatos debe querer dicir outra cousa, ehem... Estaba nervoso e foi buscar a palabra ao dicionário.

Asociación pola defensa dos intereses dos traballadores, fundamentalmente perante o patronato. Aquela definición borrou da imaxinación de Adriano as voces da manifestación. Umm, isto é importante, pode referir-se a unha abstracción, algo con outro sentido, as palabras teñen vida própria, umm... Defensa dos traballadores.

Adriano leu rapidamente o poema, freando un pouco en Sindicatos. Non entendia moi ben aquela situación. O poema encanta-me. Releu os versos várias veces. Recordou Pero unha vez escoiteille dicir a un escritor con barba algo asi como que non se podia misturar a política coa literatura, umm, e nen Verne nen Salgari falan nunca de política, penso.

Entón Adriano volveu sorrir. Adriano recortou con coidado o poema da páxina do xornal e gardouno na carteira debaixo da foto de Patrícia. Teño que ler mais, pensou.


...

Água sexual



Como un río
e unha pedra mollada
as árbores e as aves
e os teus ollos falan
e a area e as águas
e as águas e as águas
e a luz mollando
abre a terra e a carne
e as mans e as pernas
e lavas-te e lavas-me e lábios
e o ruído da água adentro de tí
como un rio baixa
e as mans e as pernas
e as árbores e as aves
e ardes
e orvallos e chúvias
adentro de ti
e a boca aberta e mollas
e abrazas
e abres o peito e tremes
e moves os ollos
adentro dos ollos fechados
ou casas fechadas
e abres as pernas
e as mans e as casas
e apertas
e parece que rompes
como unha égua caendo
e parece que empezas
a romper os ruídos na boca
e a deitar a água por fóra
e o vento
e a forza dos corpos
e abres os ollos
e ves
e abres a boca
e non podes falar
e abres máis os ollos
e parece que rompes
e parece que me rompes.


...

BICÉFALUS

Viaxando en dirixíbel
navego en solitário
arredor do mundo.
Guian-me os soños e os pesadelos
guia-me a búsola oxidada
De Xosé o Viaxeiro. Ser dous
é a miña maldición;
o meu camiño a bifurcación.
Busco a babor a paz,
o terror a estribor.
E para todas as cousas teño dous nomes:
o meu dirixíbel: Hoxe e Moby Dick;
o meu peito: Peito e Penélope.
A miña viaxe levou-me aos volcáns,
ao Leviatán, afora do tempo,
ao interior dos homes e os animais,
e o oráculo de Tebas anunciou-me
que no embigo dunha muller
encontraría o numero de ouro,
o equilibrio, o amor
"O seu nome é Cynthia de Santa Lucia".
Mirei-me no espello sen espello
duas veces,
lembrei que os poetas falaran dela,
Propércio, Dereck Walcott,
e collín o leme de Moby Dick
-rumo ás Antillas-
como o home primitivo,
a machada amigdaloide.
Con sede de amor
e de morte no mesmo corazón
cheguei a Cynthia,
Cynthia, veño polo teu amorte.
Ela non soubo en que ollos
deitar o medo e o noxo,
Monstro, berrou.
Subi-na a bordo,
Debo matar-te, dixen eu.
E eu debo evitá-lo, dixen eu .
Subi-na a bordo, digo,
E axeonllei-me:
Decapita-me, roguei
e dei-lle a espada.
Pero saltei sobre Cynthia
e biquei-lle os ollos
e arrinquei-lle os labios de vez,
amando-a e odiando-a a un tempo.
Bicéfalus, berraba o meu peito
ensanguentado, nunca
poderás amar, Bicéfalus,
aprende na dor a ser
un monstro
pois naceches con duas cabezas,
duas bocas e catro ollos;
duas formas de ollar
na túa única sombra eterna.


...



A NÉBOA DA RESGINACIÓN

El mundo que queremos es uno
en donde quepan muchos mundos

Subcomandante Marcos




Todo o tempo do mundo para escreber
poemas: estou no paro, como todos
os meus colegas menos tres:
o que tivo sorte, a que emigrou

e o que levaba en segredo a sua
afiliación ao poder. Mido o tempo
coa velocidade das sombras
mentres espero e des espero e

des humana a vida e o tempo esgaza-me
o futuro, a búsola, e os camiños,
o tendón, o trilce e o carpe diem

e afogo na néboa da Resignación.
Cómpre saír á rua, Galiza, e avanzar
En rio, a suma de esforzos humana vida todos.




Odiseas. Séchu Sende.
Letras de Cal. 1998


Comentários (8) - Categoria: Geral - Publicado o 14-10-2010 11:13
# Ligazóm permanente a este artigo
Coletivo Sintrom


Tema: Resisténcia animal.

Coletivo Sintrom: os sons que melhoram a circulaçom do sangue.

O primeiro anticoagulante por via auditiva.

Sem contraindicaçons.

...

Livraria Couceiro, 25 de setembro, 2010, na apresentaçom do livro Animais, Editorial Através, 2010
Comentários (5) - Categoria: Geral - Publicado o 04-10-2010 01:28
# Ligazóm permanente a este artigo
© by Abertal

Warning: Unknown: Your script possibly relies on a session side-effect which existed until PHP 4.2.3. Please be advised that the session extension does not consider global variables as a source of data, unless register_globals is enabled. You can disable this functionality and this warning by setting session.bug_compat_42 or session.bug_compat_warn to off, respectively in Unknown on line 0