EXPOSTA aos temporais,
cercada polo vento,
circundada de ausencias.
A chaminé da estufa explora firmamentos,
engaiola as estrelas,
e unha lúa raquítica dorme sobre os guindastres
de ollos entreabertos.

Eu gardo o teu djembé
e, en caixas diminutas,
materiais co adn dunha pedra preciosa,
dun navío sonámbulo
que me manda S.O.S. nunha lingua enigmática,
dun leopardo errático
que repite unha sura cincuenta e tantas veces
por conxurar o diabo:
?anxo da señardade, anxo escuro do medo,
non fagas casa en min, non me abata a túa sombra?



Pilar Pallarés, 2011, Leopardo son, A Coruña: Espiral Maior