A descuberta nas primeiras décadas do século XX das cantigas medievais galego-portuguesas, deu orixe, ao redor de 1930, á corrente coñecida como Neotrobadorismo.
Esta corrente supón unha relectura da lírica medieval galego-portuguesa, utilizando os recursos estilísticos e temáticos propios dos trobadores.
Aínda que o Neotrobadorismo se sitúa normalmente entre os movementos de vangarda, son moitos os estudosos que nos advirten de que non todos os textos neotrobadorescos se poden considerar deste xeito.
O fundador do Neotrobadorismo foi Fermín Bouza Brey (
Nao senlleira publicado en 1933 e
Seitura en 1955), mais houbo outros moitos autores neotrobadorescos, entre os que destacan Álvaro Cunqueiro (
Cantiga nova que se chama ribeira publicada en 1933 e
Dona do corpo delgado en 1950) e Xosé Mª Álvarez Blázquez (
Cancioneiro de Monfero publicado en 1953).
Neotrobadorismo no blog As Vangardas.
Neotrobadorismo na Galipedia.
Relatorio de María Teresa López: A fontana viva. Cancioneiros, cantigas e 'neotrobadores' na Galiza contemporánea.